خبرگزاری شبستان، گروه اجتماعی، معصومه بدخشان: فرش قرمز پهن شده است. مدل ها روی فرش راه می روند تا لباس، زیورآلات، کفش و به طور کلی پوشاکی که برتن دارند را به معرض نمایش تماشاگران حاضر در مراسم بگذارند. مدعوین آقا و خانم مدل ها را با تشویق بدرقه می کنند. مانکن هم تا پایان سکو رفته و پس از یک چرخش، به آغاز آن باز می گردد.
مدل های کوچک لباس های نیمه باز مجلسی و میهمانی به تن کرده اند و با موهای درست شده، مجبورند تا همانند بزرگترها رفتار کنند و خود را به نمایش در میان مردان و زنان بگذارند.
این ها روایتی از نمایش «کت واک»(مدلها بر روی استیج یا سکوی نمایش) کودکان در یکی از رستوران های استان های جنوب ایران است که فیلمش در شبکه های اجتماعی باز نشر می شود. آنچه درفیلم مشخص است، آن ها مدل نیستند. مینی مدل هستند. مدل های کوچک از جنس کودک و نوجوان که سن آن ها از هفت تا 14 و یا 15 سال است. مدل ها حرفه ای نیستند. چون تا پیش از آن کار آن ها تنها بازی در دنیای کودکی بوده است. همانند مدل های بزرگ یاد نگرفته اند خرامان خرامان راه بیایند و خود را نمایش دهند. حتی یکی از مدل ها موقع راه رفتن پایش می پیچد اما تلاش هایش برای نیفتادن موفق آمیز است.
از مدل راه رفتن مشخص است که کار حرفه ای مدلینگ نکرده اند، تنها لباس های یک برند را پوشیده و بزک کرده میان انسان ها می آیند تا لباس هایی که پوشیده اند را به نمایش بگذارند. شاید این کار برایشان جذاب بیاید که میان مردم می آیند و آن ها هم تشویقشان می کنند ولی مطئنن از آثار آسیب های نهفته باخبر نیستند. نباید هم باخبر باشند چون دنیای کودکان صادق تر از دنیای بزرگترها هست و آن ها از نقشه هایی که بزرگتر ها برای دنیای آن ها کشیده اند بی خبر هستند.
گویا سردمداران این شوی لباس می خواهند با استفاده از کودکان قوانین و شرع را دور بزنند. هر گونه لباسی را بر تن کودک کنند و چون کودک است ایرادی برای نمایش ندارد. البته در این شو سن کودکان بیشتر از سن تکلیف آن ها است.از بحث های قانونی و شرعی بگذریم به استفاده ابزاری از کودکان می رسیم که در کشور ما رو به گسترش است.
والدین گاهی برای گرفتن فالور در اینستاگرام از کودکان استفاده می کنند و کودک آن ها حریم خصوصی ندارد، گاهی هم اینگونه کودکان را در معرض نمایش مردم می گذرانند.
جدای از مسایل قانونی و شرعی که در این مراسم رعایت نشده است. آنچه که نادیده گرفته می شود حقوق کودکان است. کودکانی که در دنیای کودکی خود بازیچه دنیای بزرگتر ها می شوند.
بزرگترها برای آن ها تعیین هدف می کنند و آن ها را در راهی که ممکن است در آینده برایشان خوشایند به نظر نیاید قرار می دهند. چون سن آن ها کم است و نمی توانند تمیز و مصلحت را تشخیص دهند، پا در دنیای بزرگترها می گذارند.
والدین هم کمترین آگاهی در خصوص حقوق کودکشان ندارند، هیچ آموزشی ندیدهاند و با این قبیل اقدامات حق انتخاب را از کودکشان میگیرند.
فرهنگ و ارزش های جامعه نیز تغییر شکل داده اند. تغییر شکلی که از روی ناآگاهی و تقلید کورکورانه از فرهنگ های دیگر است. کودکان در دنیا دارای حقوق زیادی هستند. آن ها حتی می توانند در آینده از پدر و مادر های خود برای استفاده ابزاری شکایت کنند. در کشور ما شاید کمتر کودکی در آینده از پدر و مادر خود به دلیل استفاده ابزاری شکایت کند اما مطئنن در روح و روان او تاثیر می گذارد. شاید آینده یکی از این کودکان که در این شوی لباس باید خرامان خرامان راه بیایند و خود را به معرض نمایش بگذرد شاهد آسیب های جبران ناپذیر باشد. آینده ای که در گذشته اش کودک هیچ نقشی نداشته است و والدین تصمیم گرفته اند و کودک بر اساس تب و شور کودکی در این بازی قرار گرفته است.
بار مشکلات اقتصادی به میزانی بالا رفته است و به بحث داغ مردم و نهادها تبدیل شده است که کمتر به مسایل و شبیخون های فرهنگی توجه می شود. این یکی از صدها مراسم غیرمتعارف است که زیر غفلت نهاد های مربوطه برگزار می شود. اگر در شبکه های اجتماعی هم بازنشر نشود، هیچ کسی متوجه نمی شود شبیخون فرهنگی همانند یک موریانه به جان فرهنگ ایرانی و اسلامی در خانواده ها افتاده است.
نظر شما