به گزارش خبرگزاری شبستان، به نقل از پایگاه خبری سوره مهر، خاطراتی کوتاه از روزهایی که بوسنی در جنگی کینه ورزانه می‌سوخت. کتاب « 101 خاطره جنگی» برای اولین بار در سال 2009 از سوی انجمن دفاع از ارزش‌های مبارزه برای بوسنی و هرزگوین منتشر شد.
این کتاب علاوه بر شرح وضعیت جاری در بوسنی، توصیف وضعیت مردم درگیر در جنگ، بیان اوضاع و احوال زندگی در شهرهای جنگ زده بوسنی، وضعیت نظامی نیروها و... به بیان خاطراتش با ایرانی‌ها هم می‌پردازد. دلیچ در این اثر بارها از ایرانی‌ها به عنوان یکی از دوستان راستین بوسنی یاد می‌کند و از خاطرات شیرینش با ایرانی‌ها می‌گوید.
راسم دلیچ در ابتدای اثر خود به ذکر چرایی روی آوردن به نگارش خاطراتش می‌پردازد. وی که این اقدام را سخت عنوان می‌کند، از دلایل نگارش کتابش چنین می‌گوید: هر یک از خاطرات این کتاب پیامی عبرت آموز دارد. زیرا این جنگ برای همۀ اهالی بوسنی، به ویژه بوشیناک‌ها (مسلمانان بوسنی) ، لحظات سرنوشت سازی را رقم زده است.
در بخشی از کتاب ۱۰۱ خاطره جنگی سال ۲۰۰۹ - سارایوو می‌خوانید:
مارس 1993 به سرعت در سارایوو می‌گذشت. در نشست پارلمان جمهوری بوسنی و هرزگوین و نخستین مجمع بوشیناک‌ها، با خیلی از دوستان و آشنایان ملاقات کردم و با خیلی از شخصیت‌ها آشنا شدم. این جلسات نقش مهمی در شکل‌گیری تاریخ جدید بوسنی و هرزگوین داشتند.
با توجه به اینکه من یک نظامی بودم و باید وضعیت دوران جنگ را به خوبی تحلیل می‌کردم، بیشترین انتظارم از این دو نشست توجه به امور نظامی و دفاعی بود و این که باید همۀ توان خود را متحد و بسیج می‌کردیم و در برابر متجاوزان می‌ایستادیم. اما بسیاری از شرکت کنندگان در این دو نشست باور نداشتند که ارتش بوسنی بتواند در جنگ پیروز شود. به هر ترتیب، بیانیۀ این دو نشست نشان می‌داد که شرکت کنندگان متفق‌القول‌اند که توان کشور باید برای دفاع از یکپارچگی و تمامیت ارضی به کار گرفته شود و این دقیقا همان چیزی بود که ما نظامیان به دنبال تحققش بودیم. در این نشست‌ها شخصیت‌هایی هم حضور داشتند که اعتقادی به مبارزۀ مسلحانه نداشتند و معتقد بودند از طریق سیاسی می‌شود مشکلات کشور را حل و فصل کرد. اما این دیدگاه اصلا در ارادۀ من خللی ایجاد نکرد. این افراد معتقد بودند دشمن به لحاظ نظامی قوی‌تر از ماست و دنیا طرفدار قوی‌ترهاست.
نظر شما