به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از اهواز، «حجت الاسلام سید شهاب الدین طباطبایی»، شب گذشته (سه شنبه 24 اردیبهشت) در آیین گرامی داشت حکیم ابوالقاسم فردوسی با عنوان «کاخ بلند» که در کتابخانه علوم ایران برگزار شد، اظهار کرد: نباید از سهم عظیمی که شاعران پارسی در حفظ گنجینه فرهنگ و ادب و اعتقادات ملی و مذهبی ما دارند، غافل شویم.
وی تصریح کرد: آنچه امروز به ما رسیده، میراث گرانسنگ و ارجمندی است که با خون دل در روزگاری بسیار دشوار برای ما به یادگار گذاشته و تا امروز حفظ شده از این رو باید میراث داران شایسته ای باشیم.
رئیس حوزه هنری خوزستان، با بیان اینکه بی تردید برای سرایش شعر در آغاز و میانه حتما باید از تجربیات اساتید این حوزه بهره مند شویم، خاطر نشان کرد: شاعران جوان باید زیاد شعر بخوانند.
وی با اشاره به اینکه شاعران نمی توانند یک کشور و ملت را به راحتی سرزنش کنند، ادامه داد: شاید عدم توجه به گنجینه هایی همچون فردوسی، حافظ، سعدی، مولانا و ... باعث شده گاهی در سرایش شعر دچار اشتباهاتی شویم ولی باید توجه داشت در سرایش شعر حتما باید تجربه کسب کرد و بعد شعر سرود.
وی با بیان اینکه حوزه هنری افتخار دارد جلسات شعر سه شنبه های مهربانی را به صورت مداوم برگزار کند، یاد آور شد: به دنبال تقویت بنیه شعر خوزستان هستیم؛ انجمن داستان ما هم فعال است و برای ایام تابستان در نظر داریم دوره هایی را هم برای شعر و هم داستان با حضور اساتید این حوزه ها برگزار کنیم.
حجت الاسلام طباطبایی، اضافه کرد: در حوزه هنر نمایش هم در پلاتوهای حوزه هنری، کلاس های بازیگری را برگزار می کنیم و یک پکیج خوبی که از علاقه مندان به هنر اعلام می کنم که از این فضایی که ایجاد شده در حوزه آموزش حوزه هنری استفاده کنند.
فردوسی یکی از برجسته ترین شاعران متعهد به جامعه است
طهماسبی از اساتید دانشگاه و پژوهشگر در حوزه ادبیات، هم در این مراسم گفت: کمتر شاعرانی را پیدا می کنیم که متعهد به جامعه باشد و فردوسی یکی از برجسته ترین شاعران متعهد به جامعه است که در فضایی که شاعران نان به نرخ روز می خوردند و از شعر به عنوان وسیله ای برای ثروت اندوزی استفاده می کردند، 35 سال از عمر و تمام سرمایه خود را در راه هدفی که به آن اعتقاد داشت می گذارد و یک ملت را نجات می دهد.
وی با اشاره به اینکه اگر فردوسی نبود شاید امروز زبان فارسی هم نبود، عنوان کرد: جامعه و ملتی که فاقد تاریخ باشد مثل درخت تنک ریشه ای است که نمی تواند آنچنان که باید و شاید روی پای خود بایستد و فردوسی توانست قبل و بعد از اسلام را طوری ماهرانه بهم وصل کند که توانستیم فرهنگ و زبان و اصالت خود را حفظ کنیم.
نظر شما