اسلامگرایان می آیند... غرب بخواهد یا نخواهد!

خبرگزاری شبستان،" احزاب اسلامی قدرت سیاسی مشروع و قانونی شدند، خواه ما راضی ما باشیم یا نباشیم"
این کلماتی است که "دویل مکمانوس" نویسنده آمریکایی روزنامه "لس آنجلس تایمز" آمریکا در مقاله خود با عنوان" مسجد و دولت" آورده و تاکید می کند که وجود اسلامگرایان در منطقه عربی یک امر واقعی است و غرب به طور عام و آمریکا به طور خاص باید روشی را برای ایجاد ارتباط و تعامل با آنها پیدا کند.
در یکی از همایش های دو سال پیش، نشستی با حضور برخی از مسئولان آمریکایی و گروهی از جوانان مسلمان سیاسی از تونس و اردن و کشورهای دیگر خاورمیانه برگزار شد . در آن نشست اسلامگرایان خواستند تا بدانند که آیا آمریکا اجازه نامزدی به اسلامگرایان را در انتخابات آزاد خواهد داد تا به قدرت برسند؟ و مسئولان آمریکایی پرسیدند که اگر اسلامگرایان پیروز شوند؛ آیا اجازه اجرای انتخابات آزاد و دمکراسی را می دهند؟
درست است که این مناقشه ها در آن زمان تنها گفتگوهای تئوری بوده است اما الان یک واقعیت در منطقه عربی به شمار می آید و اسلامگرایان تلاش می کنند تا با اراده ملی و به دور از کمک های غربی به قدرت برسند.
برهمین اساس، امروز می بینیم که در تونس، اسلامگرایان توانستند پس از انقلاب بیشترین کرسی مجلس موسسان را از آن خود کنند و گوی سبقت را از گروه های دیگر سکولار بربایند تا دولتی را براساس مبانی اسلامی تشکیل دهند.
در مصر نیز به نظر می رسد که جماعت الاخوان المسلمین، قدرتمندترین و محبوبترین جناح سیاسی است که شاخه های اسلامگرا پدید آورده است.
در لیبی نیز بر هیچکس پنهان نیست که اسلامگرایان نقش اصلی و برجسته ای را در انقلابی که معمر قذافی را سرنگون کرد، ایفا کردند، به همین دلیل اسلامگرایان بازیگران اصلی در دولت جدید خواهند بود.
نویسنده این مقاله می افزاید: سعد الدین المخضرم، سیاستمدار مصری پیش از این گفته بود که احتمال دارد که انقسام بین دین و دولت رخ دهد و نمی توان از اسلامگرایان رها شد به همین دلیل باید با آنها تعامل داشت.
ایالت متحده آمریکا و اروپا از تحولات منطقه خاورمیانه و بیداری اسلامی و گرایش ملتها به سمت دولتهای اسلامی ابراز نگرانی می کنند زیرا این امکان وجود دارد که اسلامگرایان در جهان عرب به نمونه ایرانی که از 32 سال پیش در ایران به قدرت رسیدند، تبدیل شوند.
غرب این مسئله را به خوبی می داند که اسلامگرایان کثرت گرایی لیبرالی را نمی پذیرد و می خواهد که اسلام دین رسمی کشورشان باشد، همچنین می خواهند شریعت اسلامی اساس قانون مدنی باشد.
اسلامگرایان همچنین اسرائیل را نمی پذیرند و سیاست ایالت متحده با کشورهای منطقه را دوست ندارند.
برخی از آمریکایی ها مدعی هستند که آمریکا می خواهد که اسلامگرایان را به عنوان نتیجه انقلاب های عربی به قدرت برساند با وجود اینکه امکان همزیستی با آنها وجود ندارد و این ادعاها در حالی است که اعضای کنگره آمریکا پیشنهاد دادند کمک های آمریکا به مصر در زمانی که الاخوان المسلمین با اکثریت پیروز پارلمان آینده شد، کاهش یابد.
سه مشکل مانع این نوع تفکر می شود یکی اینکه اسلامگرایان قدرت سیاسی مشروع به شمار می آیند، دوم احتمال پیروزی شان در انتخابات آزاد دمکراسی وجود دارد و سوم اینکه آنها همچنان در آستانه کسب تجربه های ویژه است.
احزاب اسلامی به علت ذاتش بخشی از دمکراسی عربی جدید به شمار می آیند؛ دمکراسی که به علت ذاتش در اسرائیل در میان احزاب دینی یهود و در ایتالیا در میان احزاب محافظه کار کاتولیک منعکس شده است. به همین علت برخی از نمایندگان می خواهند که اعتقادات دینی شان را در سیاست کشورشان انعکاس دهند و در ایالت متحده نیز با وجود اینکه هیچ حزبی این نوع تفکر را ندارد اما بسیاری از مسیحیان محافظه کار از این احساس برخوردارند.
برهمین اساس، تحقیقات انجام شده از سوی چارلز کوزمن و اجلال نقفی، پژوهشگران دانشگاه ایالت کارولینای شمالی نشان می دهد که در 160 تجربه انتخاباتی در جهان اسلام، احزاب اسلامی با یکدیگر رقابت کردند و اسلامگرایان پیشرفت های قابل ملاحظه ای را در انتخابات به دست آوردند.
علاوه بر این، با گذشت زمان احزاب اسلامی در بسیاری از مواقع تلاش کردند که سیاست خود برای کسب تایید و حمایت از نمایندگان میانه رو را تغییر دهند و این مسئله چیزی است که در مصر رخ داده است. به طوری که جماعت الاخوان المسلمین اعلام کردند که غیر مسلمانان را می پذیرند و معتقدند که باید در تدوین قانون اساسی جدید شرکت بکند همچنین برخی از رهبران آن از همه مردم مصر خواستند تا تسامح بیشتری داشته باشند و این مسئله بیانگر فکر اسلامی جدید است.
اما برخی از تحلیلگران معتقدند که فعالیت های دمکراسی ممکن است اندیشه اسلامگرایان را تخفیف دهد. برخی می گویند که تنها روشی که اسلامگرایان می توانند با آن مشروعیت به دست بیاورند، تحول به سمت دمکراسی است؛ به همین دلیل باید از این فرصت استفاده کنند.
از سوی دیگر، کاخ سفید تا امروز همچنان روش هشدار در قبال احزاب اسلامی را که در آستانه رسیدن به قدرت در جهان عرب هستند، درپیش گرفته است؛ "هیلاری کلینتون" وزیر امورخارجه آمریکا به برخی از دیپلمات های آمریکایی اجازه انجام مذاکره با اعضای جماعت الاخوان المسلمین را داده است. جماعتی که در فهرست رسمی آمریکا به عنوان سازمان های تروریستی درج نشده است.
در حالی "آن باترسون" سفیر آمریکا در قاهره عدم نارضایتی خود را از این فکر اعلام کرد؛ اما کاخ سفید می داند که اگر مذاکرات با جماعت الاخوان المسلمین ثمر بخش باشد، این جماعت می تواند تاثیر زیادی در حفظ و صیانت از پیمان صلح بین مصر و اسرائیل داشته باشد و این مسئله جوهره منافع ایالت متحده آمریکا در منطقه به شمار می آید.
ایالت متحده آمریکا با قول و فعل اسلامگرایان موافق نیست و این درحالی است که بیشتر سیاستمداران در روسیه و چین و مکزیک آن را می گویند و انجام می دهند چرا که اسلامگرایان قدرت سیاسی همیشگی به شمار می آیند خواه ایالت متحده آمریکا بخواهد یا نخواهد.
پایان پیام/