نمایش نامه نویسی ایرانی فقیر است

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، نمایشنامه های «معاشر»، «30 دی 95» و «گزارش یک مهمانی» به قلم «احسان حاجی‌پور» در قالب سه کتاب به‌صورت همزمان فروردین امسال از سوی «انتشارات آرادمان» منتشر شد. این نویسنده و کارگردان تئاتر از دوره چهاردهم در جشن‌های خانه تئاتر مسؤولیت دارد و هر سه این نمایشنامه‌ها را پیش‌تر به صحنه برده است. آخرین آن‌ها نمایش «30 دی 95» بود که بهمن و اسفندماه سال گذشته در تهران به روی صحنه رفت،  انتشار این سه کتاب  بهانه ای شد تا با نویسنده این آثار «احسان حاجی پور»  به گفتگو بنشینیم که در زیر می آید:

نمایش نامه های «معاشر»، «30 دی 95» و «گزارش یک مهمانی» در چه بازده زمانی نوشته شده اند؟

این سه نمایش نامه   از سال 95 تا 97 نوشته شده است، من  اول نمایش «معاشر» و دوم «30 دی 95» و در آخر «گزارش یک مهمانی» را نوشتم، اما در اجرای صحنه ای اول «معاشر» بعد  «گزارش یک مهمانی»  و  در آخر «30 دی 95»به اجرا رفت .

آیا ضرورت دارد که نمایش نامه های به صحنه رفته منشر شوند؟

اصولا چاپ نمایش نامه ایرانی بسیار مهم است، با توجه به فقری که در حوزه انتشار نمایش نامه ایرانی در اغلب ژانرها  وجود دارد این ضرورت احساس می شود که نمایش نامه های ایرانی منتشر شوند ، آنچه در بازار نشر ایران در حوزه تئاتر داریم بیشتر کتاب های نمایشی ترجمه ای است.

چرا گرایش به ترجمه در فضای آثار نمایشی بیشتر است؟

 ترجمه های متون نمایشی در کشور بسیار زیاد است و ناشران هم به این بیشتر اقبال دارند؛ در این شرایط فضای تئاتر ایران بیشتر به سمت ترجمه می رود؛ همانطور که می دانید مخاطب نمایش نامه ها اغلب دانشجویان تئاتر و هنرمندان جوانی هستند که می خواهند اثری را به صحنه ببرند که تحت تاثیر نمایش ترجمه ای است البته این به یک واکاوی نیاز دارد که چرا فضا به این سمت می رود .

 اغلب آثاری که به صحنه برده اید ایرانی هستند و خودتان نمایش نامه ها را نوشته اید؟

من خودم به نمایش نامه های ایرانی علاقمند هستم  و انتشار نمایش نامه های ایرانی در سبک اجتماعی برایم بسیار دلچسب است، برای همین زمانی که هر کدام از نمایش نامه هایم را نوشتم آرزوی چاپشان را هم داشتم. همه تلاش من این بود که این نمایش نامه ها را به شکل درستی بنویسم ولی در شرایط سخت چاپ و گرانی کاغذ مدیریت انتشارات آرادمان یک برخورد حرفه ای و منطقی با من داشت و این آثار را چاپ و منتشر کرد .

ویژگی این آثار نمایشی منتشر شده شما چیست؟

نمایش نامه های «معاشر»، «30 دی 95» و «گزارش یک مهمانی»، همه یک ویژگی مشترک دارند و آن هم اجتماعی بودن این نمایش نامه هاست 2 اثر«معاشر»، «30 دی 95» در یک قالب نوشتاری مشترک در فضای کاملا رئالیستی نوشته شده است، در واقع این آثار بازتاب فضای اجتماع امروز ایران است.

درباره فضای نمایش نامه های «معاشر» و «30 دی 95» که متاثر از فضای امروز کشور است بیشتر توضیح بدهید؟

نمایش نامه های «معاشر» و «30 دی 95» هر دو اجتماعی هستند و در خانه ایرانی اتفاق می افتند؛ در معاشر مخاطب با معضلی که در خانواده پیش آمده مواجه می شود و در «30 دی 95» با معضلی که در ارتباطات خانواده پیش آمده مواجه می شود؛  نمایش نامه «30 دی 95» یک نگاه روایی به شرایطی که در کل اجتماع پیش می آید دارد، روز 30 دی 95 روزی است که ساختمان پلاسکو فرومی ریزد و از این اتفاق در نمایش نامه به شکل نماد استفاده شده در واقع این اتفاق نمادی از فرو ریختن بخشی از یک جامعه است.

 فضای نوشتاری نمایش نامه «گزارش یک مهمانی» چگونه است؟

ساختار نوشتاری «گزارش یک مهمانی» با دو نمایش نامه دیگر کاملا متفاوت است ؛ این نمایش نامه فضایی بین رئالیست و تخیل دارد دارد و شامل 15 مونولوگ کوتاه است  که یک داستان کوتاه را روایت می کند، قصه فضای اجتماعی و سیاسی سال های 59 تا 95 را با رگه هایی از شوخی وبه شکل  نه چندان جدی را روایت می کند.