برآورده شدن حاجات ترجمان عملی می خواهد

خبرگزاری شبستان – مازندران

سال 1398، آغاز شده است و سین جدیدی به نام «سیل» را با خود به همراه آورد و بسیاری از هموطنان نظیر مازنی ها، دچار آسیب های جانی و مالی بسیاری شدند.

کمک به همنوع و دست سخاوت در اینگونه از این آسیب ها، معنای دوباره می یابد و شاهد حضور افراد خیر و کوشایی هستیم که بدون هیچ داشتن سبب نسبی، آشنایی و مالی در این امر خیر، سهیم می شوند.

در این سیل های اخیر، هموطنان از فرسنگ ها دور به دعا برای هم میهنان خویش می پرداختند و این روند همچنان ادامه دارد.   

هنگام دید و بازدید عید نوروز نیز، بازار دعا برای افراد و طلب آرزوهای مادی و غیر مادی مانند عیدهای سال های گذشته، بسیار داغ بود.

خواستن یک چیز مثبت و  خیر برای دیگران هر چند که بسیار خوب و شایسته است اما انجام هیچ عمل صرف دعا مانند انجام ندادن هیچ کاری است و نشستن و طلب روزی و ... تنها نمونه ای از کار بیهوده به شمار می آید.

بسیاری از دعاهای خیر برای دیگران را با اندکی تدبر و تلاش می توان جامه عمل پوشاند و از فقط آرزو به مقصود و هدف رساند.

زندگی ابعاد مختلف دارد و مسیرها، مختلف است اما هر از چند گاهی می توان در مسیر، دست کسی را گرفت و به او، کمک کرد و حتی ممکن است، این یاری فقط روحی و روانی باشد اما بسیاری از افراد جامعه از این امر نیز دریغ می کنند.

شنیده ایم که چوب خدا، صدا ندارد اما کم نیستند که با این تلنگرها نه از خواب بلکه از خوابی که خویش را به آن، مشغول کرده اند نیز نمی خواهند بیدار شوند.

زمین گِرد است و هر عملی همچون بومرنگی به سوی ما، بازگشت دارد و یا باید بی خیال بود و یا باید به حل آن، اقدام کرد هر چند که برخی از کارها را باید به خدا سپرد و  منتظر ماند.

به هر حال اهتمام  و تلاش جهت برآورده شدن دعاها و آرزوی ها برای دیگران، نیازمند ترجمان عملی است چرا که فقط صرف خواستن بدون عمل، نامفهوم و غیر کاربردی است و ما به عنوان یک خلیفه خدا بر زمین می توانیم جهت خوشحال و خشنودی دیگران، کوشا باشیم.  

 روزها و شب ها سپری می شود و اندکی تامل به هدف این روزگار و عاقبت، شایسته به نظر می رسد.

یادداشت: معصومه علیزاده