همت زنان روستایی/ جاده ایی با عطر نان و پرتقال

خبرگزاری شبستان - گیلان، اکبرپور: گیلان استانی توریستی و گردشگرپذیر است که زیبایی‌های خدادادی و منحصر به‌فرد آن با روستاهای که هنوز آداب و سنن آن در گرد و غبار زمان رنگ نباختند، بسیاری از گردشگران را مجذوب خود می‌کند.

در میان روستاهای زیبا و سرسبز گیلان که هر کدام دارای جذابیتی منحصر به‌فرد هستند، روستای «ملاط» و«پرشکوه» از توابع شهرستان لنگرود با بهره‌گیری از اقتصاد محلی توانسته‌اند ضمن جذب گردشگر موجب ارتقا اقتصاد روستا و افزایش درآمد مردمانش شوند.

از جاده زیبا و توریستی لیلاکوه که با زیبایی خیره‌کننده‌اش دیدگان هر گردشگری را متحیر می‌کند، عبور ‌کنی در دامنه کوهی به ارتفاع 400 متر به روستایی برخورد می‌کنی که نام آن را پرشکوه گذاردند( پرشکوه در گویش محلی به معنی «پره کوه» یا دامنه کوه گفته شده‌است).

مردم این روستا گیلک بوده و به زبان شیرین گیلکی تکلم می‌کنند و از گذشته‌های دور مرکبات این روستا دارای محبوبیت خاصی در استان بوده و یکی از زیبایی‌های روستا در فصل تابستان وجود پرتقال بر شاخه‌های درختان است با اینکه پرتقال یک میوه زمستانی است اما در هر فصل سال که به این روستا سفر کنی از خوردن پرتقال شیرین و آب‌دار بی‌نصیب نخواهی ماند.

اما آنچه که این روستا را از سایر روستاهای گیلان متمایز و به قطب گردشگری تبدیل کرده، علاوه بر مرکبات آن، همت بانوان روستایی در توسعه اقتصاد محلی مبتنی بر پخت نان محلی است.

در گذشته مسافران برای خرید مرکباتی چون پرتقال، نارنج و ازگیل به این روستا سفر می‌کردند و باغداران محصولات خود را جلوی درب خانه و باغ‌هایشان به قیمتی مناسب به‌فروش می‌رساندند با گذشت زمان و حضور مردم از اقصی نقاط استان در این محل، کم کم زنان روستایی تصمیم گرفتند تا سهمی بیشتر در اقتصاد خانواده داشته و با برپایی آلاچیق‌های چوبی کنار بساط آتش و چای هیزمی، عرضه نان‌های محلی چون نان خرفه و کشتا را برعهده گرفتند.

نان‌های محلی که با همدلی و انسجام زنان روستایی، روستای پرشکوه را به قطب نان محلی تبدیل کرده است، جاده‌ایی مملو از عطر نان و پرتقال.

زنان در دو سوی جاده، کنار باغ‌های پرتقال که تا دوردست‌ها خودنمایی می‌کند در آلاچیق‌های چوبی با پخت نان خرفه(خلفه) بر روی گمج‌هایشان(ظرف سفالی خاص گیلان) همراه با چای و کاکا(شیرینی محلی) میزبان مسافرانی هستند که از دیدن این منظره به وجد آمده و هر یک در سبقت با دیگری به دنبال گوشه دنجی برای خود و خانواده‌شان می‌گردند تا بتوانند از این ضیافت بهره گیرد.

عطر نان چندسالی است که منطقه لیلاکوه را به مقصدی جدید برای گردشگران مبدل ساخته و از ملاط تا پرشکوه زنان روستایی با لباس‌های یکدست سفید در حال عرضه بدون واسطه انواع نان، شیرینی و غذاهای محلی به دست مصرف کننده و گردشگران هستند.

بانوان این روستا می گویند: گردشگران بسیاری از این مسیر می‌گذرند و وجود آلاچیق‌های چوبی که مملو از عطر نان و انواع غذاهای محلی است باعث درنگ آنان شده و دقایقی را در کنار آتش و هیزم سپری کرده و با لذت از غذاهای محلی چشیده و از مواد و چگونگی تهیه آن می‌پرسند.

آنان با بیان اینکه بازارچه‌ایی چوبی بین جاده ملاط و پرشکوه با چندین غرفه و اجاره ماهیانه ۵۰ هزار تومان توسط بخشداری ساخته شده و بسیاری از آلاچیق‌های چوبی اطراف جاده جمع و در این بازارچه ساماندهی شده است بیان کردند: این روستا ظرفیتی بیشتر از این بازارچه دارد و باید زیرساخت‌های بیشتری فراهم تا همه اهالی روستا از این فرصت بهره‌مند شوند.

تمام غرفه‌ها و آلاچیق‌های این جاده توسط بانوان روستایی اداره می‌شود که با مهربانی گردشگران را به نوشیدن چای دعوت کرده و از سوغات روستا برایشان می‌گویند. سوغاتی که طعم و مزه‌اش موجب سفر چندباره به این محل می‌شود.

زنان این روستا راز نان خوب را می دانند، نانی با طعمی بسیار دلنشین و معطر که بانوان لنگرودی در پخت آن دقت و وسواسی خاص دارند.

آری، آنجا که حرف از گردشگری است خرید صنایع دستی بومی، مصرف خوراک و غذاهای محلی می‌تواند یکی از راه‌های تقویت اقتصاد محلی و توانمندسازی افراد بومی باشد اما بایستی زمینه‌های لازم برای هدایت گردشگران به خرید و مصرف از جوامع محلی نیز فراهم شود و در این راه علاوه بر تامین زیرساخت‌های ضروری باید فرهنگ‌سازی لازم صورت گیرد.