علی ظهوری راد: سینمای ایران چند سالی است که در جاده تجهیز می تازد و مسئولان سینمایی در حال فراهم کردن جدیدترین تجهیزات روز سینما برای تولید هر چه بهتر پروژه های سینمایی هستند. تجهیزاتی که بیشتر برای تولید پروژه های تاریخی یا فاخر از آنها استفاده می شود و بعد از تجربه«ملک سلیمان»،اکنون «راه آبی ابریشم» جدیدترین ثمره ورود این تجهیزات به ایران است.
فیلم سعی کرده به توقعات تماشاگر از آنچه انتظار دیدنش را دارد پاسخ خوبی بدهد و تا حد زیادی در این کار موفق بوده. جلوه های ویژه برای صحنه های ساده ای مانند بندرگاه فضایی زنده و واقعی را برای «راه آبی ابریشم» به وجود می آورد و در صحنه هایی مانند طوفانی که کشتی در آن گرفتار شد صحنه های خوبی را خلق می کند که باعث باورپذیری و یک دست شدن کل فیلم می شود و تماشاگر در پایان ناراضی از سالن سینما بیرون نمی رود.
«راه آبی ابریشم» را داستان خوبی همراهی می کند. شخصیت پردازی خوب این داستان ریتم فیلم را یکنواخت نگاه می دارد و جذابیت کاراکتر های منفی همراه با بازی خوب بازیگرانش (رضا کیانیان و پیام دهکردی) فیلم را از حالت خشک و یکنواختی که فیلم های حماسی به راحتی درگیر آن می شوند، دور نگاه می دارد.
«راه آبی ابریشم» در زمانی که هجوم و حمله به ملت ایران و فرهنگ ایرانی بیش از پیش وجود دارد، نقش مهمی را در زنده کردن تاریخ ایران بازی می کند و این شاید مهمترین کارکرد این فیلم باشد. نمایش پیشرفت هایی که ایرانیان در سده های گذشته در تاریخ جهان داشتند می تواند مشوق ایرانیان برای رسیدن به افق های تازه باشد و ساخت آثار دیگری از این دست عزم ایرانیان را در پیشرفت جزم می کند.
حتی اگر وحشیان و آدمخواران دورترین جزایر مرموز آسیا یا چین به راحتی فارسی را سلیس صحبت کنند، باز «راه آبی ابریشم»فیلم خوبی است که توانایی های فعلی سینمای ایران را نمایش می دهد و به افق های دورتر چشم دوخته. سینمای ایران در ابتدای تجهیز و در حال تجربه تکنیک های نوین است و باید منتظر آینده ماند تا دید سینمای بعدز از این راه آبی،جاده سینمای ایران به کدام سو خواهد رفت.
پایان پیام/
نظر شما