کانون‌ها می‌توانند پل ارتباطی روستا تا پایتخت شوند

خبرگزاری شبستان/ اراک: با گذشت چند روز از برگزاری نخستین جشنواره ملی نشریات و رسانه های مجازی روستا و عشایر کشور به میزبانی استان مرکزی، استقبال ها و پیشنهادات از اقصی نقاط ایران عزیزمان برای برگزاری دومین دوره این جشنواره حاکی از این است که مناطق روستایی و عشایر کشور ظرفیت این رادارند که بتوان به صورت دوره ای اینگونه جشنواره ها برگزار شود.

شوق و استقبال پروشوری هم از سوی خبرنگاران و دست اندرکاران نشریات و سایت های روستا و عشایردیده می شد که خواستار برگزاری دوره های بعدی و بسنده نکردن به یک دوره این جشنواره شدند.

خبرگزاری شبستان ازمیان حجم درخواست ها جهت ادامه دار بودن جشنواره و بها دادن به بخش نشریات و رسانه ها روستا و عشایر با تنها خبرنگار ترکمن راه یافته به نخستین جشنواره ملی نشریات و رسانه های مجازی روستا و عشایر کشور و نفر اول بخش سرمقاله نشریات مصاحبه ای را انجام داده است؛ آنچه می خوانید قصه پرغصه یک خبرنگار ترکمن صحرای گلستانی از روستای آزادتپه بخش کمالان علی آباد کتول است.

عبدالرضا نظری کار روزنامه نگاری اش را از سال 1384 در مرکز باشگاه خبرنگاران صدا وسیمای گلستان در دو رشته خبرنگاری و گزارشگری آغاز کرده که بعد از گذشت دو ماه به دلیل علاقه و عشق و به کار فرهنگی و علاقه ویژه به روزنامه نگاری در یکی از نشریات استان با نام « اقتصاد گلستان» هم همکاری خود را آغاز می کند و با تهیه گزارش، مصاحبه، خبر از مناطق مختلف جغرافیایی حومه محل زندگی روستایی تا بعضا شهر و شهرستان هم مطالب گزارشی، خبر و مصاحبه تهیه می کند؛ تعداد بیشماری از مطالب نوشته شده توسط وی در سایر نشریات به چاپ می رسد.

از زبان خودش بشنویم؛ او می گوید: بعد از7 سال کار با مطبوعات به دلیل مکفی نبودن درآمد این حرفه مجبور شدم برای امرار معاش مدتی از این حرفه دور شوم و در کمال ناباوری قلم و کاغذ A4 که تنها ابراز کار خبری ام بود را در گوشه کمد خانه گذاشتم و به کار آزاد پرداختم تا بتوانم امرار معاش کنم.

از کار روزنامه نگاری و همکاری با نشریات متعدد به جز چندین لوح تقدیر و جوایر کوچک، ریالی درآمد و سود مادی برایم نمانده، هرچه بیشتر می نوشتم وتلاشم بیشتر می شد باز مجبور بودم برای معرفی نخبگان و افراد شاخص روستایی و بیان مشکلات مردم روستای خود و روستاهای همجوار از پس انداز خانه برای رفت و آمدم هزینه کنم و خود را به دفتر نشریات برسانم؛ می نوشتم تا دین خود را به روستا ادا کنم و این مهم میسر نمی شد مگر با عشق و علاقه.

با دعوت کانون فرهنگی هنری احسان روستای کوزه علی جهت همکاری در نشریه ای بنام «بیرلشیک» برای این نشریه قلم زدم تا تجربیات سالهای خبرنگاری ام را در اختیار نسل جدید قرار دهم و با درج مطالب فرهنگی و اجتماعی در نشریه بتوانم علاوه بر حفظ فرهنگ، آداب، رسوم و سبک زندگی اقوام ترکمن را بدون هرگونه کم و کاستی از طریق نشر نشریه بیرلشیک به همگان برسانم.

او از مسئولان کشوری و استانی خواست به افراد زحمت کش در عرصه مطبوعات و نشریات بیشتر توجه کنند و بها دهند تا با اشتیاق فراوان به کارشان ادامه دهند و جهت تامین مخارج زندگی فعالان فرهنگی و اجتماعی بویژه خبرنگاران و روزنامه نگاران فکر اساسی کنند.

وی برگزاری جشنواره نشریات روستایی را پل ارتباطی روستا تا پایتخت دانست و ادامه داد: تحقیقات نشان داده ایده های بزرگ از جاهای کوچک شکل می گیرد وشناخته می شوند و بوده اند کسانی که از دورافتاده ترین نقاط کشور نخبه بودند ولی هرگز شناخته نشدند.