به گزارش خبرگزاری شبستان، «سایمون تسیدال» نویسنده روزنامه گاردین در مقاله ای به طرح این پرسش که آیا بهار عربی جدید در سایه سیاست های سرکوبگرانه و فساد که همچنان در برخی از کشورهای عربی شایع است، درحال وقوع است؟ نوشت: سودان که در صحنه بهار عربی سال 2011 میلادی غایب بود، در طول این مدت کوتاه شاهد سلسله اعتراض های محکومیت آمیز ضد «عمر البشیر» رئیس جمهوری سودان است که از 30 سال پیش بر این کشور حکومت می کند.
این نویسنده نوشت: این ناآرامی ها به دلیل افزایش قیمت نان و سوخت در ماه گذشته آغاز شد، اما به سرعت گسترش یافت و پس از مدت کوتاهی استادان، پزشکان به معترضان پیوستند و خواسته شان از گرانی و نان به سمت برکناری البشیر کشیده است. رئیس جمهوری سودان در پاسخ به این خواسته به سرکوب معترضان پناه آورد.
شاید البشیر در سرکوب و ساکت کردن منتقدانش به مانند گذشته موفق شد، اما دلایل این خیزش پابرجا که اقتصاد بیمار، سرمایه اندک، بیکاری بالا، فساد، فقدان فرصت شغلی برای نسل جدید است، پابرجا خواهد ماند. این وضعیت بین سودان و برخی کشورهای عربی مشابه است.
سایمون تسیدال در این مقاله آورده است: سودان نکات مشترکی با کشورهای عربی مانند الجزایر، عراق، اردن، لیبی، لبنان و مراکش که در هفته های گذشته شاهد اعتراض های گسترده بودند، دارد. به نظر می رسد درجه حرارت سیاسی افزایش یافته است و در مقابل آن دولت ها در تحقق خواسته های مردم خود شکست خوردند. اینجا این سوال مطرح است که آیا انقلاب جدیدی در پیش است که می تواند به آن «بهار عربی هشتگ 2» اطلاق کرد.
این نویسنده گاردین نوشت: تونس، نخستین موطن بهار عربی سال 2010 میلادی است. تونس در ماه گذشته شاهد ناآرامی ها و تظاهرات ها به دلیل وخامت وضعیت معیشتی و رکود سیاسی است. امکان دارد انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی که قرار است امسال برگزار شود، به انقلاب دیگر مانند سال 2010 بینجامد.
در یمن و لیبی، تلاش ملتها برای براندازی رژیم دیکتاتوری به جنگ های داخلی ویران کننده منجر شد. لیبی پس از سقوط«معمر قذافی» نتوانست به توازن بازگردد و در مصر، بزرگترین کشور عربی از نظر جمعیت، جایگزین «حسنی مبارک» کسی بدتر از وی شد. امروز مصر در سایه حکومت «عبدالفتاح السیسی» رئیس جمهوری مصر به سرمی برد.
تیسدال نوشت: باوجود این تراژدی ها و دلایل آن، احتمال دارد فشارها و دعوت ها برای تغییر در سراسر مناطق عربی به ویژه با افزایش روند رشد جمعیتی و ظلم اجتماعی و عدم مساوات ادامه یابد. این درحالی است که از این مسایل گروههای تندرویی مانند داعش و سایر گروه های دیگر استفاده می کند و یا به موج مهاجرت به سمت جنوب اروپا می انجامید.
در این مقاله آمده است: بیشتر دولتهای عربی حتی اگر تمایل داشته باشند که به اعتراض ها پاسخ دهند، اما آماده این مسئله نیست. مصر چندی پیش هشتمین سالروز انقلاب ژانویه را برگزار کرد، اما سکوت در بسیاری از مناطق این کشور حکم فرما بود. هیچ حرکت و تظاهراتی به مناسبت این روز از ترس سرکوب انجام نگرفت.
وی با اشاره به گزارش دیده بان حقوق بشر نوشت: دهها هزار نفر از فعالان مخالف، نویسندگان، روشنفکران، چپگرایان سکولار، هواداران جماعت الاخوان المسلمین به موجب قوانین سال 2013 در زندان به سرمی برند. تنها در ماه گذشته «احمد دومه» یکی از فعالان انقلاب ژانویه 2011 میلادی به 15 سال حبس محکوم شد.
این نویسنده معتقد است که این مشکلات که به بیداری اسلامی اول منجر شد، همچنان پابرجاست و این مسئله به این معنی است که دومین انفجار برای خاورمیانه دور از انتظار نیست.
نظر شما