الهام گیری معترضان آمریکا از بهار عربی

به گزارش خبرگزاری شبستان، کتی مک کانی، فعال امریکایی در توضیح درباره تظاهرات آمریکایی طی یک مصاحبه اعلام کرد: اجازه دهید قدری درباره برخی عکس‌العمل‌ها به ویژه عکس‌العمل اریک کنتور، فرد شماره دو جمهوری‌خواهان در مجلس نمایندگان صحبت کنیم.

وی ضمن محکوم کردن گفت‌وگوی معترضان وال استریت، که آن‌ها را "اراذل و اوباش" نامید، با مایکل بلومبرگ، شهردار نیویورک، با ذکر نام گلن بک و تمسخر (این جنبش از سوی) سایر شخصیت‌ها، تظاهرکنندگان را به تلاش برای تصاحب جایگاه افراد شاغل در نیویورک متهم کرد.

به نظر شما، اگر آن‌ها موسوم به یک درصد هستند، آیا این روش‌ آنان برای لکه دار کردن این مبارزه و علیه جنبش (تسخیر) است؟

مک کانی: آن‌ها اغلب از این شیوه استفاده می‌کنند. روش آن‌ها ، طبقه‌بندی افراد است، اگر بتوانند طوری وانمود کنند که افراد حاضر در اقدامات اشغالی، صرفاً عده‌ای جوان نادان و سالخورده هیپی هستند، قادر خواهند بود ما را از طبقه شاغل و کسانی که با تفکر در زمینه تاثیرات منفی لیبرالیسم جدید در سراسر جهان ممکن است به ما بپیوندند، جدا کنند.

ما قادر به پرداخت وام‌های مسکن، هزینه مواد غذایی و آموزش نیستیم و نمی‌توانیم شغلی برای خود پیدا کنیم. حقیقت این است که افرادی که ما را برای طبقه شاغل امریکا، ترسناک و یا غیر قابل اعتماد جلوه می­دهند، از این جنبش می‌ترسند و برای ممانعت از پیوستن طبقه شاغل امریکا به این جنبش از هیچ اقدامی فروگذار نمی‌کنند.

یکی از مشکلات مردم امریکا که مطرح نشده است جدا از مشکلات مردم این کشور در رابطه با بیکاری و مشکلات اقتصادی، به عنوان مثال دستگاه قضایی این کشور است. قصد دارم به پرونده تروی دیویس و به طور کلی به زندان‌های پرجمعیت و بی‌عدالتی‌های که در امریکا صورت گرفته است، اشاره کنم.

نظر شما چیست؟ چه مسائل و مشکلات دیگری وجود دارند که چندان روی آن‌ها تاکید نشده است؟

مک‌کانی: فکر می‌کنم به نکته خوبی اشاره کردید. مشکل این است که تقریبا همه چیز در کشور ما و در جهان در ارتباط با سود و بهره مالی است. یکی از مسائلی که ما در تگزاس به عنوان یک ایالت محافظه کار با آن روبرو هستیم، مسأله مهاجرت است. ما چندین مرکز بازداشت خصوصی داریم که نهادهای رسیدگی کننده به مهاجران غیرقانونی محسوب می‌شوند و از این طریق سود می‌برند. ارتباط بین گروه‌های جنگ طلب شرکتی که بر بخشی وسیع از اقتصاد احاطه دارند و نظامی که ما قصد داریم از آن امرار معاش کنیم و نیز ارتباط بین آن‌ها و ماشین جنگ بی پایان و زندان‌های خصوصی از جمله مسائلی است که باید مطرح شود و من می‌دانم که این مسئله در جنبش وال استریت مطرح شده است.

 اگر مردم نظام را باور نداشته باشند، در صورت ادامه این جنبش‌های اعتراضی چه اتفاقی خواهد افتاد؟ با توجه به این که زمان انتخابات امریکا نیز نزدیک است، چه روی خواهد داد؟ آیا عدم ایمان به سیستم یک احساس عمومی است؟

مک‌کانی: سؤال خوبی را مطرح کردید؛ به نظر آن چه روی خواهد داد، قابل توجه خواهد بود؛ نکته‌ای که دیگر نظریه پردازان برنامه به آن اشاره کردند، درست است. این جوانان هستند که جنبش‌های تصرف را هدایت می‌کنند. آن‌ها به دنبال فعالان معترض سالخورده نیستند. آن‌ها به دنبال سیاستمداران ماجراجو نیستند. آن‌ها برای آرمان‌های خود به خارج از امریکا نگاه می‌کنند. آن‌ها به ویکی‌لیکس نگاه می‌کنند، به آن مردی که در تونس به جای تسلیم سیستم شدن، خود را آتش زد نگاه می‌کنند. به مصر می نگرند.

به گزارش پرس تی وی ، من تمایل دارم از نیک ترس از وب­سایت تام دیسپچ نقل کنم که گفت، معترضان به جهانی سازی می‌گویند، جهان دیگری نیز امکان دارد. جنبش "وال استریت را تصرف کنید" در پارک زاکوتی حضور دارد. آن‌ها نیازی ندارند که دنبال معترضان قدیمی یا باراک اوباما و دیگر سیاستمداران باشند. آن‌ها به تمام جهان می‌نگرند. نکته این است. این یک پدیده جهانی است و ما باید با آن همراه شویم.