به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «فرهاد ورهام» به همان اندازه که عکاس و مستندساز است، مردم شناس هم هست. علاقه ورهام به مردم شناسی او را به یکی از نادرترین گارگردانان سینمای ایران تبدیل کرده که درباره خرده فرهنگ های جای جای ایران مستند ساخته؛ مستندهایی که به همان اندازه که از جلوه های تصویری و سینمایی بهره می برند، بار تحقیقی بالایی دارند.
نگاهی کوتاه به سابقه فعالیت سینمایی او -که همواره با تلاش های مردم شناسانه همراه بوده- به خوبی ارتباط بی واسطه این کارگردان با مردم را نشان می دهد. ورهام از همان زمان که در ابتدای فعالیت حرفه ای سینمایی اش «مسئولیت واحد فیلم و عکس در بخش مردم‌شناسی مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران» در دهه 50 را به عهده گرفت تا بعدها که «مسئول واحد فیلم و عکس و دستیار تحقیق در مؤسسه پژوهش‌های دهقانی و روستایی ایران» و «مسئول واحد فیلم و عکس و کارشناس تحقیق در مرکز تحقیقات روستایی و اقتصاد کشاورزی» شد، آغاز جریانی ارزشمند در مستند ایرانی را نوید می داد.
بعدها وقتی مستندهایش در موزه مردم‌شناسی پاریس، موزه مردم‌شناسی وین، فستیوال مردم‌شناسی جهان سوم در فرایبورگ، فستیوال مردم‌شناسی در هلسینکی، خانه سینمای تهران، انجمن فرهنگی ایران و فرانسه، و چندین و چند مرکز فرهنگی داخلی و خارجی به نمایش درآمد، مشخص شد که سال ها تحقیق و لمس زندگی اقوام و خرده فرهنگ های ایرانی چه ثمره ای داشته است.
«عروسی پسر زینت» تازه ترین ساخته مستند فرهاد ورهام است که قرار است جمعه 23 آذر در دوازدهمین جشنواره سینماحقیقت به نمایش دربیاید. نکته جالب این که فیلم برای حضور در بخش رقابتی ثبت نام کرده بود که از سوی هیئت انتخاب رد شد اما به دلیل علاقه «محمدمهدی طباطبایی‌نژاد» رئیس مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و دبیر جشنواره سینماحقیقت، ورهام پذیرفت فیلمش را در بخش خارج از مسابقه نمایش دهد.
از این ها که بگذریم «عروسی پسر زینت» ماجرای جالبی دارد. قبل از هرچیز باید گفت که فیلم درباره ازدواج «محسن»، پسر زینت دریایی –کارآفرین معروف هرمزگانی- است که پیش از این کارکتر مستند ابراهیم مختاری به نام «زینت» شده بود.
اما داستان مستند: محسن پسر زینت که به همراه برادر و خواهرش در ایتالیا فوق لیسانس می خواند، به خواست پدر و مادرش حاضر شده برای عروسی با دختری روستایی به قشم بازگردد و به مدت 6 روز در روستای سلخ مطابق با رسم و رسوم قومی ازدواج کند.
ورهام با بیان این که سال ها با این خانواده آشناست، درباره ساخت این مستند 65 دقیقه ای به روابط عمومی جشنواره سینماحقیقت گفته با این شرط امکان ساخت مستند را پیدا کرده که تنها فیلمبردار این مراسم باشد: «دوربین ما به جاهایی از این مراسم راه پیدا کرد که تا به حال در فیلم های دیگر مجال آن پیدا نشده بود. جالب این که هرکه مستند را می بیند خیال می کند فیلمبرداری با چند دوربین انجام شده درحالی که تنها یک دوربین داشتیم اما صدایی را هم از دست ندادیم؛ شیوه ای که در فیلمبرداری مستندهای آیینی اهمیت زیادی دارد.»
او درباره تجربه متفاوت خود از این مراسم هم گفته: «عروسی از هر نظر مراسم ویژه ای بود و این بیش از هرچیز به شخصیت خود «زینت» برمی گردد. او سال ها روی سنت ها کار کرده و می خواست در این مراسم سنت هایی که سال هاست از یادها رفته را زنده کند»
کارگردان، روایت اثر را هم منحصر به فرد توصیف می کند: «راوی این مستند خود زینت است نه کارگردان و نه شخص سوم. زینت خود از جزئی ترین مسائل تا موسیقی مراسم را روایت می کند.»
نظر شما