خبرگزاری شبستان،گروه بین الملل:معترضان فرانسوی موسوم به «جلیقه زردها» که خواب را از «امانوئل ماکرون»،رئیس جمهوری جوان فرانسه گرفته اند در اوایل هفته جاری به موفقیت بزرگی دست پیدا کردند.
ماکرون در واکنش به موج گسترده اعتراضات،مجبور شد طرح افزایش بر مالیات سوخت را لغو کند اما جلیقه زردها کوتاه نیامدند و روز گذشته (شنبه 17 آذر) موج تازه ای از تظاهرات را به راه انداختند.
مسئله جلیقه زردها که نمایندگان مردم فرانسه هستند دیگر افزایش مالیات بر سوخت نیست،بلکه همانطور که از شعارهایشان برمی آید آنها به دنبال استعفای ماکرون جوان هستند که به اعتقاد آنها رئیس جمهوری متکبر است و سیاست هایش فقط به نفع ثروتمندان است.
در حال حاضر شاید ماکرون نتواند هیچ کاری برای حل و فصل ناآرامی هایی که بارها و بارها به خاطر اقدامات تحریک آمیز خود او به وجود آمده است،انجام دهد.
«گابریل آتال»،سخنگوی حزب متبوع ماکرون موسوم به «جمهوری به پیش» در ماه آوریل در حالی که فرانسه برای اعتصاب بزرگ بخش حمل و نقل آماده می شد،گفت:«ما باید فرهنگ اعتصاب را از کشور دور کنیم».
فرهنگ اعتصاب در فرانسه باقی ماند اما احتمال بسیار زیاد وجود دارد که ماکرون با محبوبیت بسیار اندک 23 درصدی که اکنون نزد فرانسوی ها دارد ،باقی نماند.
بحرانی که ماکرون با آن مواجه است نه فقط ریاست جمهوری اش بلکه آینده ایدئولوژیی که او را به پیروزی رساند را نیز به خطر می اندازد.
ماکرون «مرکز گرایی تکنوکراتیک» را اتخاذ کرد و نام آن را «انقلاب» گذاشت. در سال 2017 میلادی هم کتابی تحت عنوان «انقلاب» نوشت و در آن به توضیح ایدئولوژی خود پرداخت.
بیش از یک سال است که ماکرون در مسند قدرت قرار گرفته است و در این مدت فرانسه شاهد اعتصاب ها و اعتراض های متعدد بوده است.یکی از نتایجی که می توان گرفت این است که فرانسه،کشوری نسبتا دارای رفاه و با تاریخ فعال اعتراضات رادیکال،نمی تواند جای خوبی برای ماکرون و اصلاحات تکنوکراتی اش باشد.اما بعد از ماکرون چه خواهد شد؟
جلیقه زردها به طور آشکارا گرایش های چپ یا راست ندارند. هر کسی می تواند یک جلیقه زرد بپوشد و عضو آنها بشود، بنابراین شرکت کنندگان در تظاهرات های اخیر شامل دانش آموزان دبیرستان و کارگران اتحادیه ها و حتی برخی از فعالان راست گرا هستند ،این ها لزوما دارای منافع سیاسی مشترک با یکدیگر نیستند و بنابراین کاملا مشخص نیست که اعتراضات به نفع راست ها است یا چپ ها اما دارای یک منشاء سیاسی است که ریشه های آن را می توان در مرکزگرایی ماکون جستجو کرد.
ماکرون از زمانی که رئیس جمهوری فرانسه شد،افزایش بر مالیات را در دستور کار خود قرار داد که به طور خاض به نفع شرکت ها و ثروتمند ترین خانواده های فرانسوی بود و تهدیدی برای طبقه کارگر تلقی می شد.
به همین دلیل به راحتی قابل تشخیص است که آینده سیاسی ماکرون و فلسفه سیاسی مرکزگاری او هدف این اعتراض های مردمی است.
ماکرون به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری در سال 2016 میلادی گفت که می خواهد مانند «ژوپتیر» ،پادشاه خدایان رومی و بر خلاف حکومت «فرانسوا اولاند» رئیس جمهوری قبلی خود،فرمانروایی کند.
البته بعدها کمی از جاه طلبی های ژوپیتری خود حداقل در گفتگو با مطبوعات فاصله گرفت و گفت:«من هرگز به وضوح نگفتم که خودم را ژوپیتر می دانم.»
به هر حال بر اساس لقبی که ماکرون در سال 2016 میلادی به خود داد،اگر این ژوپیتر و حزب او سقوط کند،خلایی به وجود می آید که نمی توان آن را با مرکز گرایی بیشتر پر کرد.بنابراین باید حزب دیگری آسیب های ماکرون را جبران کند.
ائتلاف احزاب چپ گرا شامل «حزب سوسیالیست»،«حزب کمونیست» و « Defiant France» اعلام کردند که روز دوشنبه رای عدم اعتماد به دولت ماکرون می دهند.
اگرچه شاید بر اساس گزارش «آسوشیتدپرس» رای آنها با موفقیت همراه نشود اما حالا یا در آینده ای نزدیک،حکومت فرانسه باید در پیامی منسجم و سازنده به جلیقه زردها با توجه به ریشه های خشم آنها پاسخگو باشد و جایگزین آن ممکن است دولت راست گرای دیگری در اروپا باشد.
نظر شما