به گزارش خبرگزاری شبستان، در کنار اعتاب مقدسه در کربلا ونجف آثار اسلامی و همچنین تاریخی وجود دارد که کمتر به آنها پرداخته شده است یکی از این مکان ها، که در حدود ۲۵ کیلومتری جنوب غربی کربلا قرار دارد و نزدیک جاده این شهر به سمت «عین التمر»، چشمه آبی وجود دارد که به «قـَطّاره» امـام علی علیه السلام شناخته مـی شـود و در اطراف آن، دیواره های صخره ای نسبتاً مرتفعی وجود دارد. اخیراً در این مکان، زیارتگاهی ساخته اند که چشمه ای آب درون آن قرار گرفته است و برروی آن ضریحی به شکل یک پنـجره چـوبی مشبّک یک ضلعی نـصب کـرده اند. اهالی منطقه این چشمه را همان چشمه ای می دانند که امام علی علیه السلام به طریق اعجازآمیز نزدیک دیر یک راهب مسیحی آشکار کردند.
به گزارش خبرنگار اعزامی به کربلای معلی حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، معجزه آشکار کردن چشمه آب به دسـت امـیرالمؤمنین علیه السلام در زمان حرکت به سمت صفین یا بازگشت از آنجا، در تعدادی از منابع شیعه نقل شده است؛ اما در جزئیات روایات آن، اختلاف هایی وجود دارد. فحوای این روایات به اختصار چنین است کـه امـام علیه السـلام در مسیر حرکت خود، به همراه لشکر خویش وارد صحرایی بی آب و علف شدند و در نزدیکی ستون یا میل بلندی تـوقف کردند که در بالای آن راهبی زندگی می کرد. نزدیک این ستون یـا مـیل، صـخره ای وجود داشت که اصحاب حضرت نتوانستند با یکدیگر آن را بلند کنند.
اما امام علیه السلام آن را از جا کندند و در زیـر آن، چـشمه آب زلالی پدیدار شد. پس از آنکه لشکر ایشان از آب چشمه سیراب شدند، حضرت صخره را به جای اول بـرگرداندند و چـشمه را پوشـانیدند. سپس از آنجا حرکت کردند؛ اما هنوز دور نشده بودند که امام علیه السلام از اصحاب خود خـواستند تا برگردند و چشمه را بیابند.
برخی از اصحاب حضرت بازگشتند، اما نتوانستند محل چشمه را بـیابند. سپس نزد راهب رفـتند و او بـه آنها خبر داد که بجز پیامبران یا اوصیای پیامبران، هیچ کس نتوانسته است این چشمه را آشکار کند.[1] در برخی از این منابع افزوده شده است که آن راهـب اسلام آورد و به امیرالمؤمنین علیه السلام پیوست و سرانجام، در جنگ صفین به شهادت رسید.[2]
---------
[1] . منقری،وقعة الصفین ص ۱۴۵؛ خصیبی،هدایة الکبری ص ۱۴۸ـ۱۴۹؛ مفید،ارشاد ج ۱، ص ۳۳۴ـ۳۳۶؛ ابن شهرآشوب، مناقب ج ۲، ص ۳۲۶؛ قطب راوندی، خرائج ج ۲، ص ۸۶۴ـ۸۶۶
[2] . خصیبی، ص ۱۴۹؛ مفید، ص ۳۳۷؛ ابن شهرآشوب، ج ۲، ص ۳۲۶
نظر شما