پژوهش در دانشگاه ها و حوزهای علمیه نیازمند بازنگری جدی است

به گزارش خبرگزاری شبستان از استان آذربایجان شرقی، حجت الاسلام دکتر علی اکبر رحمانپرست، شب گذشته (4 آذر) در نشست صمیمی جمعی از طلاب و دانشجویان دانشگاه های تبریز که به مناسبت هفته پ‍وهش صورت گرفت، به تشریح جایگاه پژوهش در حوزه و دانشگاه پرداخت.

وی با بیان اینکه تفاوت های هویتی حوزه های علمیه از دانشگاه ها و حتی حوزه های علمیه غیرشیعی سبب نگاه خاص به این مراکز شده است، گفت: این در حالی است که حوزه های وسیعی در چندین سده توانستند در زمینه رقابت علمی و تحقیقاتی از سایر مراکز حوزوی جهان اسلام پیشی گرفته و تمام عقب ماندگی ها را که در اثر فشار حاکمان جور بر تشیع وارد شده بود، جبران کنند.

حجت الاسلام رحمانپرست، به نظام آموزشی فعلی حوزه های علمیه شیعی اشاره کرد و افزود: آیت الله حائری با ارایه سیستمی نوین در این نظام توانست بسیاری از کاستی های قبلی در زمینه سطح علمی طلاب را از بین ببرد ولی با این وجود در زمینه گرایش به تحقیقات کاربردی به خصوص در دهه های اخیر، نظام فعلی حوزه با مشکلات متنوعی روبرو گشته است.

مسئول کانون مطالعات دانشگاه های شمالغرب کشور اذعان داشت: پژوهش در حوزهای علمیه و دانشگاه نیازمند بازنگری جدی است.

حجت الاسلام رسول خردمند کذبین و مولف کتاب پژوهش های عقیدتی در سده اخیر، نیز در این نشست گفت: پژوهش در حوزهای علمیه هویت حقیقی خود را از دست داده است و به همین خاطر مقام عظمای ولایت با نگاهی فوق تخصصی به تحول در حوزه بر ضرورت این امر تاکید خاص دارند.

وی افزود: بدون تردید تب مدرک گرایی یک مانع اساسی در زمینه گرایش به کارهای پژوهشی صرف در حوزه است چرا که طلبه با مشاهده گرایش جامعه به موضوع مدرک به دست آوردن مدارک حوزوی لازم را در اولویت قرار داده است.

مولف کتاب پژوهش های عقیدتی در سده اخیر، یادآور شد:‌ کپی کاری و عدم تغیر محتوایی از آفت های تاسف بار در امر تالیف کتاب و ارایه پژوهش است.

وی تاکید کرد: این امر و استفاده از دسترنج دیگران برای نشر اثرات تالیفی می تواند در آینده نزدیک مراکز علمی و از جمله حوزه ها را با مشکلاتی همچون نبود سرمایه های تحقیقاتی روبرو کند چرا که در کوتاه مدت چرخه باطلی را مشاهده خواهیم کرد که هیچ محصولی از آن خارج نمی شود.

حجت الاسلام خردمند، به تالیفات و تحقیقات ارزشمند علمای معاصر همچون شهید مطهری اشاره کرد و افزود: ایشان با وجود اشتغال گسترده در حوزه و دانشگاه و نیز جلسات متعدد سخنرانی آثاری از خود به جای گذاشته است که هر یک عمر مفید علمی یک انسان عادی را می طلبد.

پایان پیام/