خبرگزاری شبستان – ساری
پاییز است و خزان برگ ها اما در کوی و برزن، رنگ های دیگر همانند رنگ سرخ، چشم ها را نوازش می کند.
مادری در گوش طفلش، لالایی می خواند اما آهنگ لالایی نیز تغییر کرده و مادر از صبر رباب، مادر شهید شش ماهه صحرای کربلا، سخن می گوید که با لب تشنه، جرعه نوش شربت شیرین شهادت شد.
حال و هوای مازندران نیز دگرگون شده و بوی اربعین و شور پیاده روی آن در دل پیر و جوان، غوغایی عجیب برپا کرده است و دانستن مطلبی که در غوغا چه نهفته را باید از سالکان این راه پرسید.
شور حسین، چه ها می کند
شور حسین، درد دوا می کند
نه تنها یک بیت شعر بلکه دنیایی شگفتی را در خود، نهان کرده و اینچنین می شود که اشخاص در هر سنی، پیاده روی اربعین را برمی گزینند.
هنگامی که در جلسات توجیهی، پیاده روی اربعین می نشینی و می شنوی که با سبکی کوله پشتی می توانی، راحت تر قدم برداری، تازه درک می کنی که دل کندن از دنیا موجب پرواز تو می شود و به یاد می آوری سخن شهید مرتضی آوینی را «چگونه در بند خاک بماند، آنکه پرواز آموخته است».
سبکبال می شوی و راه شهیدان را برمی گزینی و بدون لذایذ و رغبت های دنیوی و تعلقات در راهی، قدم می گذاری که در سراسر آن «السلام علیک یا امام حسین علیه السلام» را می شنوی و اینچنین به کربلا، وارد می شوی.
یادداشت: معصومه علیزاده
نظر شما