به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، مجید قیصری، نویسنده عصر دیروز (یکشنبه 22 مهر )در نشست «بررسی داستان نویسی ایران» که در سرای اهل قلم برگزار شد، گفت: بررسی داستان نویسی ایران نیازمند یک پژوهش و آمار و ارقام است. چند مجله داریم که به طور تخصصی در زمینه داستان کار می کنند، محل عرضه داستان کوتاه مجله است، ما پل ارتباطی بین خواننده و نویسنده را نداریم.
قیصری اظهار داشت: در سال 57 تیراژ کتاب ما سه هزار نسخه بود. ناشر ما می دانست با چاپ اول کتاب سه هزار مخاطب دارد، امروز تیراژ کتاب هزار تاست در صورتی که جمعیت ما هشت میلیون نفر است یعنی جمعیتی سه برابر سال 57. از طرفی حتی مخاطب عام هم باور کرده هر متنی بیرون می آید با سانسور مواجه شده است. اولین سوالی که از من نویسنده می شود این است که چقدر از اثرت سانسور شده است. این ذهنیت که برای مخاطب ایجاد شده، آسیبش بیش از آسیبی است که ممیزی به متن و نویسنده وارد می کند.
این نویسنده تصریح کرد: تعدادی از نویسندگان بعد از انقلاب به ما اضافه شدند. خیلی از نویسنده ها مهاجرت کردند. تعداد نویسندگانی که بعد از انقلاب دست به قلم شدند و ما را از دنیای خود آگاه کردند، قابل مقایسه با قبل از انقلاب نیست. از سوی دیگر تا قبل از انقلاب چیزی به اسم ادبیات دینی نداشتیم.
وی بیان کرد: یک نگاه اسطوره ای داریم که باعث می شود هر حاکمیتی با یکی از آنها به کار خود ادامه دهد. قبل از اسلام اسطوره های باستانی را داریم. بعد از اسلام با اسطوره های اسلامی آشنا شدیم. در قاجار با اسطوره های غربی آشنا شدیم. هیچکدام از این اسطوره ها با هم در تضاد نیستند. در دوره پهلوی می بینیم که اسطوره های ایرانی غلبه می کنند بر اسطوره های اسلامی. در بعد از انقلاب نیز در فیلم ها سرکوبی اسطوره های ایرانی مشهود است داریم ؛ اسم آدم های خلافکار اسم های ایرانی همچون کوروش، اردشیر و داریوش است. این باعث یک دشمنی شد. ژوزف کمبل، اسطوره شناس آمریکایی می گوید« انسان سالم با اسطوره های خود کنار می آید». بعد از انقلاب چون اسطوره های دینی تا قبل از آن تحقیر می شدند شروع کردیم به تقویت آنها.
نظر شما