به گزارش خبرنگار شبستان، نشست نقد و بررسی نمایش "ورود آقایان ممنوع" در فرهنگ‌سرای رسانه برگزار شد.
کتایون فیض‌مرندی، کارگردان نمایش پیرامون حواشی پیش‌آمده و تغییرات چند‌باره متن نمایشنامه گفت: در مورد حواشی پیش از اجرای عمومی بسیار سخن گفته شده که موجب شد فشار روانی زیادی به گروه وارد شود که همچنان هم ادامه دارد و علت آن مشخص نبودن سیاست‌های فرهنگی و عدم شناخت صحیح تئاتر است.
وی با اشاره به اجرای ورود آقایان ممنوع در جشنواره تئاتر فجر سال گذشته گفت: جشنواره ویترین تئاتر ما هم از جهت کیفیت و هم ممیزی است، بنابراین برای اجرای عمومی پس از جشنواره طبیعتا نباید مشکلی وجود داشته باشد اما پس از جشنواره و در حالی که قرار بود به سرعت به اجرای عمومی برویم این اتفاق رخ نداد.
مرندی ادامه داد: پس از تعیین رییس شورای نظارت و ارزشیابی این شورا اجرای عمومی نمایش را منوط به 30 درصد تغییر در نمایشنامه دانست و ما پذیرفتیم چرا که حیف بود این کار به عنوان نمایشی که به طور مستقیم به معضلات زنان جامعه می‌پردازد، دیده نشود.
وی همچنین افزود: از آنجا که آرش عباسی، نویسنده اثر دیگر توان حضور و فعالیت را نداشت از حسین کیانی خواستیم تا برای تغییرات لازم و اجرایی شدن نمایش به ما اضافه شود.
در ادامه این نشست، علیرضا نراقی، منتقد تئاتر با اشاره به اینکه تغییرات صورت گرفته در متن نمایشنامه در شاکله درام تأثیری نداشته است، گفت: در این اثر با دو زمینه روبرو هستیم، یکی آرایشگاهی در جنوب شهر که مراجعه‌کنندگانی از طبقات پایین و بیشتری سنتی دارد. از سوی دیگر زن آرایشگری را شاهدیم که بیوه، نویسنده و همچنین واجد مهارت‌های خاصی مثل پرستاری است و داستان از تقابل و برخورد این آرایشگر با مراجعان آرایشگاه شکل می‌گیرد.
وی ادامه داد: مراجعان آرایشگاه اغلب در بستر سنت دچار مشکل شده‌اند اما در جریان داستان رویکرد آرایشگر به عنوان انسانی مدرن را در برخورد با آدم‌های سنتی اطراف‌اش نمی‌بینیم. به عبارت دیگر کنش او در برابر سایر شخصیت‌ها منفعل است و مشکل درام از همین جا آغاز می‌شود.
نگار عابدی، بازیگر نقش آرایشگر درباره سخنان نراقی گفت: در جامعه ما نسبت به قشر روشنفکر به معنای کسانی که درک واضحی از معضلات جامعه و خود دارند رویکرد مثبتی وجود ندارد اما باید توجه داشت که این آرایشگر در عین خودآگاهی شخصیتی برآمده از مردم است و می‌کوشد تا با نوشتن مشکلات جامعه را به پیش ببرد.
کتایون فیض‌مرندی نیز در این‌باره گفت: قرار نیست نویسنده و کارگردان علاوه بر طرح معضلات لزوما راه‌حل اجتماعی نیز ارایه دهند بلکه آنها به دنبال گشودن دریچه‌ای برای مشاهده مشکلات هستند، بنابراین آرایشگاه تنها بهانه و بستری برای تماشای مشکلات جامعه است.
نراقی همچنین در بخش دیگری از این نشست با اشاره به طراحی دکور نمایش گفت: دکور به شکلی طراحی شده که انگار سقف برداشته شده و ما ماجراهای آرایشگاه را می‌بینیم.
وی ادامه داد: با وجود اینکه تئاتر ما به لحاظ زیبایی‌شناسی تئاتر ابهام است نه شفافیت اما این کار برخلاف روال رایج مسئله اجتماعی دارد و آن را به صراحت طرح می‌کند.
گفتنی است، بخش پایانی این نشست به پرسش از میهمانان اختصاص یافت که در آن رؤیا میرعلمی، بازیگر نمایش در پاسخ به این پرسش که اگر هم این نمایشنامه را به جای آرش عباسی یک زن می‌نوشت چه تغییراتی در شخصیت‌پردازی‌ها رخ می‌داد، گفت: به نظرم اگر یک زن بنویسد نمایش بسیار احساسی و فمینستی می‌شود و این نکته به مخاطب القا می‌شود که همه زنان خوب‌اند و مردان بد.
معصومه قاسمی‌پور، دیگر بازیگر نمایش نیز در این‌باره گفت: نگاه خاص آرش عباسی به موضوعات بسیار جالب است، به طوری که او رویه نادیده شخصیت‌ها را به خوبی به تصویر می‌کشد. مشکلات زنان که در این نمایش دیده شد در گذشته بوده و هنوز هم هست و این خیلی ربطی به مرد و زن بودن نویسنده ندارد.
پایان پیام/
نظر شما