آن ها که با حسین (ع) ماندند و عاشورایی شدند

خبرگزاری شبستان - سرویس قرآن و معارف: در واقعه عاشورا خاندان های بسیاری از خاندان بنی هاشم تا فرزندان امام علی (ع) و امام حسن (ع) و دیگر خاندان با مولا و مقتدایشان امام حسین (ع) بیعت کردند و در مواجه با سپاه ظلمت به شهادت رسیدند. به جز این خاندان که هر کدام چندین شهید را تقدیم راه سرخ امام حسین (ع) کردند افرادی هم بودند که تک ستارگانی بودند که در این میدان درخشیدند. گاهی در کربلا و گاه حتی پس از واقعه عاشورا  مثل ابراهیم بن مالک اشتر که به خون خواهی حسین برآمدند. آنچه در این باره می آید برگرفته از کتاب "بر مدار عشق" است که به شرح حال یاران امام حسین (ع) در واقعه عاشورا می پردازد.

ابراهیم بن مالک اشتر

فرزند مالک بن حارث اشتر و معروف به ابوالنعمان. پدرش مالک اشتر از سرداران رشید امام علی بود که حماسه رشادت های او در جنگ های جمل و صفین و نهروان مشهور است. ابراهیم نخعی خود از دلاوران تاریخ شیعه و از یاران باوفای امام علی، امام حسن و امام حسین علیهم السلام بود. وی در جنگ صفین همراه پدرش در کنار حضرت علی (ع) با لشکر معاویه جنگید. پس از شهادت امام حسین (ع) در کوفه اقامت گزید و در کنار مختار به خونخواهی شهدای کربلا قیام کرد و قاتلان امام حسین (ع) را در نبردهای پیاپی دستگیر و به کیفر اعمال ننگین شان می رساند. او در سال 67 هجری قمری در حوالی موصل بر عبیدالله بن زیاد و حصین نمیر دست یافت و هر دو را به قتل رساند. با کشته شدن مختار به دست مصعب بن زبیر با وی بیعت کرد و از بیعت با عبدالملک بن مروان سرباز زد. سرانجام در جنگی که در مسکن میان سپاهیان شام و نیروهای مصعب درگرفت، ابراهیم کشته شد و سرش را پیش عبدالملک بردند و پیکرش را سوزاندند.

ابوثمامه صیداوی یا صائدی

ابوثمامه از اصحاب امیرالمومنین و امام حسن و امام حسین (ع) به شمار می رود. ابوثمامه همدانی صائدی از بزرگان و مبارزان شیعه در کوفه و از برجستگان تابعین بود. وی ابتدا در جنگ صفین شرکت کرد سپس با امام حسن (ع) بیعت نمود و در کوفه باقی ماند و از دعوت کنندگان به امامت اباعبدالله الحسین (ع) شد. او از جمله کسانی بود که در خانه سلیمان فرزند صرد خزاعی رییس توابین جهت دعوت اباعبدالله (ع) اجتماع کرد و نامه ای به آن حضرت ارسال داشت و ایشان را به عراق دعوت کرد. با رسیدن مسلم بن عقیل به کوفه به جمع آوری کمک های مالی داوطلبان جهت تهیه اسلحه - که در این امر سررشته داشت - پرداخت. پس از رسیدن عبیدالله بن زیاد به کوفه، ابوثمامه علیه وی قیام کرد و بعد که عبیدالله بن زیاد در دارالاماره مستقر شد و قدرت پیدا کرد دستور بازداشت ابوثمامه را صادر نمود. وی در قبیله خویش مخفی شد و بعد مخفیانه به نافع بن هلال از کوفه خارج گشت و در راه به اباعبدالله الحسین (ع) ملحق شد و به کربلا رفت. چنانچه از ابیات ارباب مقاتل و مورخان استفاده می شود وی بعد از ظهر عاشورا به شهادت رسید.

ابوالحتوف بن الحرث انصاری

ابوحتوف و برادرش سعد اهل کوفه و از قبیله خزرج بودند. این دو برادر تا قبل از شهادت از خوارج و در لشکر عمر بن سعد بودند. وقتی در روز عاشورا اصحاب امام حسین (ع) به شهادت رسیدند و حضرت تنها مانده و ندای "هل من ناصر" فرموده و اهل حرم گریه می کردند این دو برادر به ندای امام لبیک گفتند و در همان حال با شمشیرهای کشیده با کفار اطراف خود به جهاد پرداختند و سرانجام خود نیز به شهادت رسیدند.

ابوالشعشاء (یزید بن زیاد بن مهاصر)

یزید بن زیاد مردی شریف، دلیر، جسور و تیراندازی ماهر بود و پیش از ملاقات حسین (ع) با حرّ، از کوفه به سوی آن حضرت رفت. ابومخنف روایت می کند: ابوالشعثاء سواره می جنگید و چون اسبش پی شد، دو زانو در محضر امام نشست و یک صد تیر انداخت و چون تیرانداز زبردستی بود تنها پنج تیر او به هدف خورد. امام فرمود: خدایا تیرش را به هدف برسان و بهشت را پاداش او قرار ده. چون تیرهایش تمام شد از جایش بلند شد و گفت: تنها پنج عدد به هدف اصابت نکرد و سپس با شمشیر به دشمن حمله کرد و مشغول جنگیدن بود تا این که شهید شد.