به گزارش خبرگزاری شبستان، محمدرضا یوسفی، نویسنده کودک و نوجوان گفت: گمان نمی‌کنم کسی با برپایی جایزه خوبی نظیر جایزه شهید غنی‌پور مخالف باشد؛ اما سئوال اینجاست که آیا نباید در کنار این جشنواره کارهای جدی و اثرگذار دیگری هم انجام بگیرد.
وی ساختار رمان و داستان کوتاه را کاملا از یکدیگر جدا دانست و اشاره کرد: برخی نویسندگان و منتقدان بدون توجه به ساختار داستان کوتاه و رمان هر دو را با یک متر و معیار اندازه می‌گیرند و تفاوت‌های جدی میان این دو را در نظر نمی‌آورند.
وی ابزار اساسی خلق یک رمان خوب را شخصیت و استعداد هنری و ادبی دانست و توضیح داد: اینکه بعضی‌ها می‌گویند دوره رمان به سر آمده، حرف نامربوط و عامیانه‌ای است که نشانه‌های غلط بودن آن حتی در حیات قالب کلاسیکی چون غزل نیز پیداست.
وی همچنین با اشاره به تاریخ رمان در غرب یادآور شد: در قرون 17 تا 19 میلادی شاخک‌های احساسی بسیاری از نویسندگان غرب به سوی کشف قالب جدید رمان گرایش پیدا کرد و از آن زمان به بعد معدودند نویسندگانی چون چخوف و دوموپاسان که در سطح داستان کوتاه باقی بمانند و به سوی رمان کشیده نشوند.
وی با بیان اینکه عامل اساسی رشد فرهنگی در هر جامعه‌ای مطالعه است، تصریح کرد: این معیاری است که سازمان جهانی یونسکو هم برای تعیین جوامع با فرهنگ و فاقد فرهنگ در نظر می‌آورد و این بیانگر میزان اهمیت مطالعه در جامعه و در میان مردم است.
وی جایزه شهید غنی‌پور را ابزار مهمی در جهت بسط و گسترش کتابخوانی در جامعه معرفی کرد و متذکر شد: امروزه در کشوری چون ارمنستان هم برای توجه به کتاب از ترفندهای متعددی چون برگزاری نمایشگاه‌ها و جشنواره‌های ادبی استفاده می‌کنند و طبیعی است که این ابزار در کشوری با پیشینه فرهنگی ایران نیز می‌تواند کارآمد باشد.
پایان پیام/
نظر شما