به گزارش خبرنگار حوزه سلامت خبرگزاری شبستان، سالانه در ایران 100 هزار نفر به افراد مبتلا به سرطان افزوده می شوند. با تشخیص سرطان در هر فرد اولین پروسه ای که فرد و خانواده وی با آن درگیر می شوند، درمان است.
گران بودن داروهای سرطانی در سال های گذشته دغدغه اکثر سازمان های جهانی مقابله با سرطان بوده است چرا که مبتلایان بسیاری به خاطر عدم توانایی در تأمین هزینه آن تسلیم سرطان شده اند. آماری که در خصوص بیماران سرطانی قابل توجه است این است که 40 درصد بیماران مبتلا به سرطان قابل درمان هستند ولی هزینه مربوط به آن نظام سلامت و جامعه را تهدید می نماید و هم می تواند برای خانواده فرد مبتلا کمرشکن باشد و خانواده را به زیر خط فقر ببرد.
این روزها دیگر دلار هر روز یک قیمت دارد و تاثیر آن بر روی زندگی ایرانیها آنقدر پر رنگ شده است که تمام طبقه بندی های رایج را تغییر داده و اگر هزینه غیر متعارفی برای افراد مانند شیمی درمانی، سرطان و عمل های جراحی به وجود بیاید فرد و خانواده را به زیر خط فقر و فلاکت می برد.
بار اقتصادی تامین دارو های خاص مانند بیماران سرطانی چنان خانواده ها را تحت فشار قرار داده است که خانواده های کم بضاعت و حتی متوسط نیازمند کمک سازمان ها و خیریه ها برای تهیه دارو شده اند.
کمیاب شدن و نایاب شدن داروهای خارجی سرطان باعث شده تا قیمت داروهای سرطانی به صورت تصاعدی افزایش یابد و به جای داروهای اروپایی داروهای هندی و چینی که از لحاظ کیفیت چندان قابل اطمینان نیستند سر از داروخانه های ایران دربیاورند.
در کنار بی ثباتی قیمت داروهای خارجی در خصوص میزان اثرگذاری داروهای تولید داخل نیز تردیدهایی وجود دارد و این امر باعث شده است تا همچنان شاهد خروج ارز از کشور برای تهیه داروهای خارجی باشیم.
گزارش هایی که از بازار مافیای دارو در ناصرخسرو وجود دارد بیانگر این است که این مافیا همچنان به داروهای سرطانی اروپایی و آمریکایی دسترسی دارد و آنها را به فروش می رساند سوال اینجاست با اینکه وزارت بهداشت می دانست تحریم ها در راه است و میزان مصرف داروهای کمیاب و نایاب در ایران به چه میزان است چرا در تامین داروی بیماران سرطانی و سایر بیماران خاص که برای ادامه زندگی نیازمند به آن هستند به صورت پیشگیرانه عمل نکرده است.
احتکار دارو از دیگر پدیده های این روزهاست، محمدعلی اسفنانی، مدیر کل تعزیرات حکومتی استان تهران نیز احتکار دارو را تایید کرده است و خبر از کشف چند انبار دارو داده است که بیانگر این است داروهایی که از قبل نیز وارد کشور شده اند در سیستم چرخه توزیع قرار نگرفته اند.
ایرج حریرچی، سخنگوی وزارت بهداشت در نخستین نشست خبری خود در سال 97 با بیان اینکه اگر کسی 25 درصد از کل درآمد سالانه خود را صرف درمان و سلامت کند دچار هزینه کمرشکن شده است، گفت: هزینه های فقرزایی حوزه سلامت هزینه هایی است که با انجام آنها فرد به زیر خط فقر تعریف شده می رود و 8/91 درصد افرادی که دچار هزینه های فقرزا می شود جزو افراد با درآمد پایین جامعه هستند و وظیفه دولت و وزارت بهداشت است که در این حوزه وارد شود.
وزارت بهداشت از سال 92 با اجرای طرح تحول سلامت به هدف ارتقای سلامت جامعه و یکسان سازی ارایه خدمات به تمام اقشار جامعه بوده است که در این حوزه نیز به موقعیت های نسبی رسیده است اما اگر بیماران سرطانی در بیمارستان های دولتی به دنبال درمان باشند باید از داروهای ایرانی درمان سرطان استفاده نمایند و با توجه به اینکه هنوز میزان تاثیر و اثربخشی آنها مشخص نیست پس بسیاری هزینه های کمرشکن و فقرزای داروی خارجی را به جان خریده و با امید رهایی از سرطان به بیمارستان های بخش خصوصی و با داروهای خارجی می روند.
نظر شما