پروین بابایی، پژوهشگر حوزه هنر در پاسخ به این سئوال که چرا اقتباس از متون ادبی در فیلم و انیمیشن در کشورمان کم صورت می گیرد به خبرنگار شبستان، گفت: قبل از هر چیز مشکل به حیطه مدیریتی کار برمی گردد. باید کسی باشد که مدیریت کند. نویسنده و یا طراح نمی توانند به تنهایی کار کنند. نه تنها در اقتباس از متون بلکه در خیلی از انیمیشن هایی که ساخته می شود برای متن و ساخت همت و مدیریتی وجود ندارد.
بابایی ادامه داد: متاسفانه ما مدیریت نداریم علاوه بر اینکه سرمایه گذاری نمی شود نیروها به درستی جمع آوری نمی شوند. تیم های درست و صحیحی تشکیل نمی شوند. گاهی برای اینکه هزینه کمتری شود از هر متن ناچیزی استفاده می کنند تا کاری ساخته شوند. نمی خواهند برای ساخت یک اثر خوب هزینه کنند. با کمترین هزینه می خواهند یک کار بسازند. برایشان اهمیت ندارد متن برای خودمان باشد یا نه، متن کیفی باشد یا خیر، اینکه متن ارزش واقعی دارد که بشود هزینه کرد و انیمیشن ساخت یا خیر. چیزی که امروز در کانال پویا می بینیم این است که خیلی روی متن و طراحی سرمایه گذاری نمی شود.
وی با اشاره به اینکه یک کار خوب بر روی مخاطب بسیار تاثیرگذار است، بیان کرد: اگر کاری خوب باشد مخاطب پیام آن را به خوبی و درستی دریافت می کند. می توانیم آموزش های بسیاری را در قالب انیمیشن به بچه ها بدهیم. بنده بر اساس یک متن کلاسیک ایرانی یک انیمیشن ساختم. کارهای آموزشی هم نوشتم. کار آموزشی ساختن با کار هنری فرق دارد. بستگی دارد کجا مدیریت و حمایت کند. من نویسنده به تنهایی نمی توانم کار را بسازم باید سفارشی باشد.
این پژوهشگر حوزه هنر با اشاره به تاثیرگذاری هنر خاطرنشان کرد: اگر آموزش ما هنرمندانه باشد، تاثیرگذاری آن بیشتر است. در بحث تربیتی معمولا روش این است که مستقیم تربیت و نصیحت نکنیم بلکه در قالب های هنری پیام را القا کنیم. نباید با پند و موعظه و نصیحت بچه ها را تربیت کنیم. از قالب انیمیشن می توان استفاده های مختلف کرد، می توان در کنار بعد سرگرمی آن آموزش را هم گنجاند.
بابایی تصریح کرد: به اندازه ای که غربی ها کار فرهنگی و هنری می کنند ما روی این موضوعات کار نمی کنیم، مشکل از تخصص نیست چون تخصص داریم مشکل این است که نمی توانیم تیم کاری خوبی تشکیل دهیم تیمی که هدف، مهارت و برنامه، نیروها و استعدادهای خوب داشته باشد. طراحان عالی داریم که کارشان محدود مانده به فایل های طراحی خودشان و نمی توانند کارشان را ارایه کنند. می شود از تمام نیروها بهره گرفت. در این مرحله ما هنوز به بلوغی که باید می رسیدیم، نرسیدیم. چه بسا نگاه ما دولتی است. خیلی وقت ها نیازی دولت حمایت کند.می شود کسان دیگر حمایت کنند و تیم هایی تشکیل دهند و کار کنند، اتفاقی که در حال حاضر می افتد این است که طراح فیلمنامه را می نویسد، کارگردانی می کند و تمام کارها را خودش انجام می دهد؛ در نتیجه کاری می شود که نمی توان انتظار بالایی از آن داشت.
این پژوهشگر عرصه هنر در مورد اثر خود با نام " دیوان البسه " که در نخستین جشنواره پویانمایی 1397 بهترین اثر در بخش فیلمنامه شد به خبرنگار شبستان،اظهار داشت: فیلمنامه ای نوشتم که موضوع آن لباس است. با ایده از دیوان البسه نظام الدین قاری یزدی طرح فیلمنامه را نوشتم. فیلمنامه به شکل سریال در 30 قسمت است در آن شخصیت های اصلی لباس های سنتی ایرانی هستند که یک سری ماجراها را در فضای سنتی ایرانی خلق می کنند. هدفم طرح هویت و سبک زندگی ایرانی و همچنین معرفی لباس های اصیل ایرانی بود. دیوان البسه اثر نظام الدین محمود قاری یزدی مشتمل بر حکایات، ابیات و اشعار با مضمون لباس ها، منسوجات و حرفه های بافندگی در آن زمان است. این کتاب در سال 1303 به همت میرزا حبیب اصفهانی در استانبول چاپ شد. این دیوان متنی دارد که دیدم قابل ارایه به زبان داستان و انیمیشن است.
بابایی با بیان اینکه محدویت ها مانع انجام کار کیفی می شود، عنوان کرد: تهیه کننده به من گفت باید دو لوکیشن برای کار انتخاب کنی و کاراکترها را نیز کم کنی تا هزینه کاهش یابد. این مساله کار من را محدود می کرد. در فضایی که محدودیت ایجاد می کنند، نمی شود با عشق و علاقه نوشت و اثر پرمایه و کیفی ارایه داد. واسطه ها هم مشکل ساز هستند. آنها آنقدر از سر و ته کار می زنند که اثر سبک و بی مایه ارایه می شود.
گفتگو از مریم داوری
نظر شما