خبرگزاری شبستان – مازندران
چند سالی است که مازندران دیگر رنگ و بوی پیشین خود را ندارد.
رودخانه های این دیار به دلیل بارش های کم باران و برف، رو به کم آبی حتی بی آبی و خشکی، پیش رفته است.
چاه های کم عمق، جوابگو نیست و چاه های عمیق به ناله های نیازمندان، پاسخ می دهد اما نه همه آنها.
باران یک یار همیشگی با مردم خطه مازندران بود اما اکنون این یار نیز با این سرزمین، احساس غریبگی می کند.
چشم های مازنی ها به آسمان خیره می شود که اندک بارشی بر زمین مازندران ببارد اما چه سود که آب جاری از باران با جاری شدن در خیابان ها به سمت دریا، گسیل می شود.
عدم تدبیر لازم جهت استفاده بهینه باران چند صباحی است که در مازندران به امری طبیعی، تبدیل شده است.
بارش باران الهی و روان شدن در خیابان ها و گسیل به سمت دریا، هدر رفت رحمت پروردگار در این روزها را موجب شده و کم آبی و خشکسالی نتیجه بکارگیری نزولات آسمانی است.
نظر شما