به گزارش خبرگزاری شبستان، دریا بندری این رمان را در 23 سالگی ترجمه کرد و بعدها نیز در ترجمه‌اش بازنگری کرد. در واقع این ترجمه، نخستین ترجمه حرفه‌ای دریابندری است و با این ترجمه خیلی زود به شهرت رسید و مورد توجه‌ها قرار گرفت. لحنی که دریابندری در این ترجمه به آن دست می‌یابد، از مثال‌های خوب در تاریخ ترجمه از یک رمان خارجی به فارسی است.
در پشت جلد کتاب آمده است: «وداع با اسلحه» برنده جايزه نوبل ادبيات و در سال 1929 منتشر شده است. اين اثر داستان گرفتار آمدن مردي تنهاست، با جنگي بيهوده و عشقي ناخواسته است. قهرمان اين كتاب نماينده نسل خويش است و آنچه بر او گذشته است تنها مربوط به شخص او نيست، بلكه مربوط به انسان به‌طور كلي است: انساني كه از جنگ و ستيز خسته شده و براي خود «صلحي جداگانه» ترتيب داده است. «وداع با اسلحه» يكي از بزرگ‌ترين آثاري است كه پس از جنگ جهاني اول و براساس تجربيات واقعي نويسنده اثر در ارتش ايتاليا نوشته شده است.»
بخشی از رمان:
ما کارهایی را که می خواهیم بکنیم نمی کنیم و بعد دیگر هرگز آن کارها را نمی کنیم.
ما رو می گن داوطلب، ما همه ش خرحمالی می کنیم، هیچکس هم قبولمون نداره. وقتی خبری نیست قبولمون ندارند، وقتی کار هست قبولمون دارند. داوطلب مثل راه میون بره.
خواهش می کنم بذار وقتی اجباری نداریم دروغ نگیم.
اگه ترس از این نبود که این جور به روزگار خونواده ی آدم بیارند، هیچکس حمله نمی کرد.
اگه یک طرف دست از جنگ بکشه که جنگ تموم نمی شه.
وقتی مردم می فهمند جنگ چه قدر بده، دیگه نمی تونن جلوش رو بگیرند.
با به دست آوردن پیروزی جنگ به نفع آدم تموم نمی شه.
یک طبقه ای بر این کشورها حکومت می کنه که کودنه، هیچ چیزی نمی فهمه، هرگز هم نمی تونه بفهمه. به این علته که ما گرفتار این جنگ هستیم.
رمان «وداع با اسلحه» نوشته ارنست همینگوی با ترجمه نجف دریابندری در 343 صفحه با تیراژ 500 نسخه به بهای 28هزار تومان از سوی موسسه انتشارات امیرکبیر راهی بازار نشر شد.
نظر شما