حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه در گفت‌و‌گو با خبرنگار مسجد و کانون‌های مساجد خبرگزاری شبستان با بیان اینکه جامعیت، یکی از ویژگی‌های مرحوم آیت‌الله حاج شیخ مرتضی تهرانی بود، گفت: برخی از علما، ممکن است فقیه برجسته‌ای باشند ولی خیلی اهل سیر و سلوک نباشند و بعضی از آنان نیز ممکن است اهل سیر و سلوک باشند ولی فقیه نباشند اما بعضی نیز ممکن است اهل این دو باشند، اما اهل مسجد نباشند.
وی خاطرنشان کرد: اهل مسجد بودن یکی روحانی به این معنا است که وی، امام جماعت باشد، با مردم ارتباط داشته باشد و به امور مردم از اختلافات خانوادگی تا مشکلات اقتصادی رسیدگی کند.
رئیس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، ادامه داد: اگر یک روحانی نقش امامت جماعتی خود را به خوبی ایفا کند و برای موضوعات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی برنامه داشته باشد، بسیاری از مشکلات مردم و اختلافات خانوادگی را در مساجد حل می‌کند و مانع از ارجاع آنها به دستگاه قضا می‌شود.
خسروپناه با بیان اینکه شخصیت عالمی مانند شیخ مرتضی تهرانی ترازی برای بیان ویژگی‌های یک امام جماعت مسجدی است که مردم می‌توانند به اعتماد کنند، گفت: ایشان یک فقیه و سالک الی‌الله بود و امام جماعت مسجدی بود که به امور و مشکلات مردم رسیدگی می‌کرد و گرفتاری‌های آنان را حل می‌کرد.
وی افزود: فقاهت، اخلاق و سلوک الی الله بسیار کمک می‌کند تا یک فرد زندگی زاهدانه‌ای داشته باشد و قشرهای مختلف مردم به وی کمک کنند.
رئیس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، در ادامه گفت: مسئولان امور مساجد توجه کنند که صرف انتصاب یکی روحانی در یک مسجد کافی نیست بلکه وی باید دارای ویژگی‌های بسیاری باشد، از جمله اینکه یک امام جماعت نباید به مردم رو بیندازد زیرا چنین امام جماعتی موفق نمی‌شود.
خسروپناه خاطرنشان کرد: مرحوم شیخ مرتضی تهرانی، یک عالم، فقیه، عارف و امام جماعتی بود که واقعا خود را بی‌نیاز از مردم می‌دانست، البته مردم کاملا در خدمت ایشان بودند و بسیاری از مشکلات‌شان به دست ایشان حل می‌شد.
نظر شما