به گزارش خبرگزاری شبستان، برام استوکر، فرزند سوم خانواده‌ای هفت‌فرزندی بود. تا هفت‌سالگی تقریباً همه مطمئن بودند که به‌دلیل بیماری در سنین کودکی، هرگز قادر به راه رفتن روی پاهای خودش نخواهد بود. این بیماری و نیاز او به کمک دیگران در زندگی، تجربه‌ای عمیق بر افکار او گذاشت که بعدها در آثار ادبی او مشاهده شد. «خواب ابدی» و «رستاخیز مردگان»، که مفاهیم اساسی و کلیدی داستان جاودانهٔ او، دراکولا است، نتیجهٔ مستقیم تجربهٔ اوست، چراکه بیشتر عمر خود را در رختخواب گذراند. بیماری و درمان ناگهانی او از دید پزشکان چیزی جز یک معجزه نمی‌توانست باشد.
بعداز طی‌کردن دوران نقاهت، او تبدیل به انسانی عادی گشت، و حتی بعداً با بازی در تیم فوتبال دانشگاه دوبلین، جایی که در آن به تحصیل تاریخ، ادبیات، ریاضیات و فیزیک در کالج ترینیتی پرداخت، یک قهرمان شد. همچنین او رئیس کالج جامعهٔ فیلسوف نیز بود و اولین نوشتهٔ او با عنوان پیروی از احساسات در نوشتن و جامعه چاپ شد و مأمور رسیدگی کالج جامعهٔ تاریخ نیز بود. او تبدیل به یک عضو مدنی شد که دورهٔ رضایت‌ب‌خشی در زندگی او نبود. به همین دلیل، کار دیگری در نقش یک روزنامه‌نگار و منتقد نمایش‌های درام در روزنامهٔ پُستِ عصرپیدا کرد. علاقهٔ او به تئاتر سبب‌ساز آشنایی و دوستی دیرینه‌ای میان او و هنرپیشهٔ تئاتر، هنری ایروینگ شد.
مهمان دراکولا مجموعه ای از داستان های کوتاه برام استوکر پس از در گذشت او جمع آوری وبه صورت یک کتاب منتشر شد.
داستان های این کتاب در میان کارهای برام استوکر که اغلب ژانر وحشتند، بیش از سایر کارهایش به این ژانر پایبنداست وبه عبارتی مجموعه ای از ترسناک ترین داستان های این نویسنده‌ی ایرلندی است.
کتاب «میهمان دراکولا» از مجموعه داستانهای «برام استوکر» است که به همت انتشارات پیدایش در 236 صفحه چاپ شده است.
نظر شما