به گزارش خبرنگار مهدویت و غدیر خبرگزاری شبستان: موضوع بررسی جایگاه امیدواری و امیدبخشی نسبت به آینده و واکاوی مناسبات فراروی این مفهوم و همچنین تحلیل بایسته های اجتماعی جامعه منتظر نسبت به مقؤله موعودباوری، ما را بر آن داشت تا گفت وگویی با حجت الاسلام والمسلمین سید مصطفی باقری، محقق و پژوهشگر مهدویت ترتیب دهیم که ماحصل آن در ادامه از نظرتان می گذرد.
پاره ای از صاحبان قلم معتقد هستند که توجه دادن جامعه به آینده آرمانی مهدوی، نوعی شانه خالی کردن از مسئولیت های کنونی است؛ آیا این نظر را مورد وثوق می دانید؟
در ابتدا با سلام و تهیت به محضر مقدس حضرت صاحب الامر(عج)، به عرض می رسانم که در باب این پرسش می بایست به دو مقؤله مهم توجه داشت. موضوع ابتدایی، بحث امید و رجاء به آینده و فردایی بهتر است. اگر امید و امیدواری از جامعه ای رخت ببندد، آن جامعه به اجتماعی بی روح و بی اثر، مبدل خواهد شد. بنابراین، شرط حیات آدمی با توجه به گستردگی ناملایمات و مصائب در این دنیای پُرآشوب و پُرتلاطم، بحث امیدواری و امید داشتن به آینده و فردایی بهتر است. اساساً در مبحث مهدویت و موضوع انتظار، یکی از مهمترین دلایل مخفی ماندن دوران ظهور و طلیعه مهدوی نیز همین موضوع برای رسیدن به فردایی بهتر و آرمانی تر است. اگر در ابتدای غیبت حضرت ولی عصر(عج) به صراحت بیان می شد که ایام غیبت ایشان تا چه زمانی طول خواهد کشید؟، قطعاً اُمت ها و جوامع گذشته هیچ میل و رغبتی برای درک زمان موعود و عصر غایی اسلامی نداشتند. انسان در هر عصر و زمانی محتاج نشاط و بالندگی است و تزریق روحیه یأس و ناامیدی جامعه را به سراشیبی انحطاط می کشاند. موضوع دیگر در این پروسه این معنا است که ما اصولاً در آیین تشیع به فردایی بهتر و روشن تر اعتقاد و التزام داریم. قاطبه احادیث و روایات ما شیعیان، نوید دهنده آینده ای بهتر و آرمانی تر است. از لسان مبارک امام صادق(ع) مروی است که ایشان فرموده اند: «مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ».
ما پیوسته به سوی کمال و نور در حال حرکت هستیم و می بایست دقت نماییم در این صراط چگونه و به چه صورت در حال طی طریق هستیم. دستورات دینی در باب دوران ظهور با توجه به امید بخشی، پاره ای از التزامات در باب رسیدن به آن دوران را، بر عهده ما قرار داده اند. ما نمی توانیم با راحت طلبی و آسایش خواهی، فقط به امیدواری به رسیدن به آن دوران، دلخوش باشیم، بلکه می بایست برای رسیدن به آن مقام، تلاش و کوشش نماییم. فراوان در باب مسئله ظهور وارد است که آمادگی شما و جامعه در تحقق جامعه مهدوی مؤثر است. دعا و اصلاح امور نیز از زمینه های مهم ظهور هستند. این همان معنای حدیث «مَنْ سُرَّ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ» است. ما چه در دوران ظهور قرار بگیریم و چه آن دوران را درک نکنیم، موظف به انجام وظایف خود هستیم که اگر اینچنین باشد اگر حتی ظهور را نیز درک نکنیم، طبق روایات، در زمره اصحاب و یاوران حضرت حجت(عج) قرار خواهیم داشت. امام خمینی(ره) در همین چارچوب می فرمودند: «اگر ما بتوانیم می بایست ظلم و ستم را در سراسر گیتی محو نماییم».
شیعه اگر واقعاً معتقد و متعّهد به ظهور و عصر نوین مهدوی است، می بایست پیوسته در عرصه اجتماعی و سیاسی و فرهنگی، ساعی و تلاشگر باشد. آن افرادی که در دوران غیبت از وظایف و تکالیف خود شانه خالی می کنند به تحقیق معنای صحیح انتظار را درنیافته اند. از این رو، انتظار، یعنی آماده نگاه داشتن خانه برای ورود مهمانی عزیز و گرانقدر. ورود مهمان گرانقدر، مستلزم آمادگی است. ما هر چه به دوران ظهور نزدیک تر می شویم می بایست احساس مسئولیت و وابستگی بیشتری به این معنا داشته باشیم.
اگر مشکلات و مفاسد و ناهنجاری ها در جامعه گسترش یافت، وظیفه منتظران در مسیر تحقق دولت کریمه حضرت ولی عصر(عج)، چگونه خواهد بود؟
از حضرت صادق(ع) مروی است که ایشان خطاب به یارانشان فرمودند: «لَمَّا طَالَ عَلَى بَنِی إِسْرَائِیلَ الْعَذَابُ ضَجُّوا وَ بَکَوْا إِلَى اللَّهِ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً؛ هَکَذَا أَنْتُمْ لَوْ فَعَلْتُمْ لَفَرَّجَ اللَّهُ عَنَّا، فَأَمَّا إِذَا لَمْ تَکُونُوا فَإِنَّ الْأَمْرَ یَنْتَهِی إِلَى مُنْتَهَاهُ» یعنی؛ «بنی اسرائیل قرار بود سال ها در سرزمین ها به علت نافرمانی، سرگردان و حیران باشند، اما چهل روز ندبه و انابه کردند، خداوند مابقی ایام سرگردانی را بر آنها بخشید. اگر شما هم همچنانی که آرزومند عرصه ظهور هستید به درگاه خداوند استغاثه نمایید، قطعاً فرج و گشایش خداوند برای شما نیز مقرر خواهد شد».
در روایات ما وارد است که هر چه به دوران ظهور نزدیک تر می شویم، مشکلات و مصائب فراروی بشر، بیشتر و بیشتر می شوند. طبق آیات قرآن کریم، خداوند فقط به مؤمنین وعده استیلا و چیرگی بر زمین را داده است و به تعبیری این مؤمنین هستند که زمین را وارث خواهند شد. برای اینکه سره از ناسره جدا شود، خداوند متعال آزمایشات و ابتلاءهای فراوانی را در پیش روی مؤمنین قرار خواهد داد. قرآن کریم می فرماید: «أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ». گذشتگان نیز در مسیر رسیدن به کمال، مرارت ها و گرفتاری های فراوانی را متحمل شدند. ما نیز برای رسیدن به وعده حقیقی الهی، می بایست ابتلاها و آزمایشات الهی را با موفقیت پشت سر بگذاریم. در باب اُمت های گذشته وارد است که آن مقدار گرفتاری ها و مصائب زیاد شد که بیان داشتند: «حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى نَصْرُ اللَّهِ».
سنت الهی اینگونه است که در آستانه عصر ظهور، شدائد و معضلات فراوان خواهند شد. اما اگر نظر از طرح مشکلات، مفاسد اقتصادی و اجتماعی و گناهان و معاصی است، می بایست بیان داشت که نسل جوان باید آگاهانه نسبت به مقؤله دین مداری و حفظ ارزش های الهی همت گمارد و خود را برای درک دوران غایی اسلامی آماده کند. نسل جوان ما می بایست بداند که در دولت کریمه مهدوی، هم دارای یک ارزش و میزان نخواهند بود و پاره ای از اشخاص که غالباً جوان نیز هستند، به مدارج والا و طلیعه داری نهضت حضرت(عج) نائل خواهند شد. جوانان وارسته و آگاه اگر می خواهند در قاطبه برترین های نهضت حضرت ولی عصر(ارواحنا له الفداء) قرار بگیرند می بایست پیوسته در مسیر خودسازی و دوری از معاصی و کج روی ها قرار بگیرند.
برای مؤمن؛ چاره ای جز پاکیزه نگاه داشتن دامن از پلشتی ها و کژی ها وجود ندارد. از نبی مکرم(ص) روایت است که در آخرالزمان، نگاه داشتن ایمان، همچون نگاه داشتن زبانه های آتش در دستان است. شرایط جامعه امروزی برای اشخاصی که می خواهند در مسیر تحقق دولت کریمه مهدوی گام بردارند، بسیار سنگین و مهیب است. گستردگی و پیچیدگی فضاهای نامعقول و مهلک اجتماعی سیاسی و فرهنگی از اهم این خطرات هستند. این حیات تؤام با خطر و لغزش با حفظ ارزش و اعتقاد به مبانی الهی، قطعاً پاداش درخور و مناسبی نیز در پی خواهد داشت. پاداش بزرگ این رویکرد، سربازی در جبهه حضرت ولی عصر(عج) است.
سرباز جبهه حضرت حجت(عج) می بایست پیوسته در جهت ترویج فرهنگ عظیم و قرآنیِ امر به معروف و نهی از منکر، گام بردارد. این معنا که چون گستردگی مفاسد بسیار وسیع شده است، بنابراین از دست ما کاری بر نخواهد آمد و ما هم به جرگه پشت کنندگان به اوامر الهی بپیوندیم، رویکرد و برداشتی ناثواب است که می تواند ارکان فرهنگی و ارزشی جامعه اسلامی را منهدم نماید. مبرا نگاه داشتن روح و جان از کژی ها و معاصی، شاهراه رسیدن به عرصه سترگ مهدوی است که این معنا، ان شاءالله سرلوحه تمامی امور جاریه مؤمنین و بخصوص نسل جوان قرار بگیرد.
نظر شما