کتاب تازه بهبودی «امسال» منتشر می‌شود

به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از  پایگاه خبری حوزه هنری، مرتضی سرهنگی مدیر دفتر ادبیات پایداری حوزه هنری در بخش تقدیر و تجلیل از هدایت الله بهبودی، مدیر دفتر ادبیات انقلاب اسلامی و نویسنده پیشکسوت ادبیات انقلاب؛ اظهار کرد: همه درباره بهبودی و چیزهایی که نوشته است صحبت می‌کنند؛ اما من می‌خواهم درباره چیزهایی که خط زده است صحبت کنم.

وی ادامه داد: اگر آقای بهبودی نبود؛ نه دفتر ادبیات مقاومت و نه دفتر ادبیات انقلاب اسلامی حوزه هنری وجود داشت و این را آقای بهبودی خط زده است. جایی گفته بودم آقای بهبودی معلم من است و از او یاد می‌گیرم؛ این را هم ایشان پاک کردند. جایی هم گفته بودم اگر بهبودی نبود دوهفته نامه «کمان» منتشر نمی‌شد و آن را هم ایشان خط زدند. خیلی چیزهای دیگر را هم خط زدند.

سرهنگی تاکید کرد: خوشحالم در جمع نویسندگان تاریخ شفاهی و انقلاب اسلامی و دفاع مقدس؛ در حوزه هنری مرجعیت داشته است. 30 سال است که حوزه هنری هستم و تنها دلخوشی ما که از آن انرژی می‌گیریم؛ جوانانی هستند که به عنوان عقبه ادبیات انقلاب و جنگ تحمیلی آمده‌اند. ما کارهایمان را کرده‌ایم و تنها به عشق این کار است که مانده‌ایم.

محسن مومنی‌شریف نیز با اشاره به آیه‌ای که در ابتدای سخنانش قرائت کرده است؛ عنوان کرد: به گفته قرآن کریم؛ آن چیزی که پیش خدا صعود می‌کند؛ کلام پاک است؛ به شرطی که عمل صالح هم آن را همراهی کند و به آن ارتقاء ببخشد. استاد هدایت الله بهبودی که ما به حضورشان افتخار می‌کنیم؛ مصداق این آیه هستند.

وی افزود: جنبه های هنری و قدرت نویسندگی آقای بهبودی در سال‌های اخیر با انتشار کتاب «شرح اسم» کمی مشخص شد و کسانی که ایشان را از قدیم می‌شناسند؛ می‌دانند که منحصر به فرد هستند. در نوشتن و سخن گفتن گزیده گو هستند. امسال کتاب دیگری را از ایشان شاهد خواهیم بود که برای حضرت امام خمینی (ره) نوشته اند.

رئیس حوزه هنری با تاکید بر این که در اوایل دهه هفتاد کمتر نویسنده ای به حوزه رمان انقلاب اسلامی ورود پیدا می‌کرد؛ گفت: آقای بهبودی در آن زمان مسئولیت اجرایی داشتند و با ایجاد دفتر ادبیات انقلاب اسلامی نویسندگان را در این راه تشویق کردند و بعد از آن؛ نویسندگان جوان آن روزها؛ جرئت ورود به عالم رمان کردند.

هدایت الله بهبودی نیز در سخنان کوتاهی عنوان کرد: دلم می‌خواهد به گفته‌های آقای سرهنگی و مومنی خط بکشم. هر چه فکر می‌کنم می‌بینم که چاره‌ای جز اندیشیدن و آفریدن نداریم. اگر این مراسم برای من چند برابر شود و امتیازات دیگری هم بگیرم، برای آخرت من چیزی نخواهد داشت. پس باید بیاندیشم و بیافرینم.