به گزارش خبرنگار شبستان، دکتر رکسانا خانعلی، عصر امروز در نشست شیوه‌های قصه‌گویی برای انتقال مفاهیم درسی و آموزشی که در سالن کنفرانس شماره یک مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون برگزار شد، گفت: در آمریکای شمالی در مدارس مختلف از داستان و ادبیات برای تقویت روند یادگیری دانش‌آموزان استفاده می‌کنند. معلمانی که مهارت بیشتری داشته باشند از داستان‌سرایی برای یادگیری شاگردان خود استفاده می‌کنند. من از جامعه‌ای آمدم که قصه‌گفتن از همان ابتدا برای ما بوده است. با داستان پروسه یادگیری بهتر شکل می گیرد.
خانعلی که یکی از چهره های برجسته ادبیات در جهان است، تصریح کرد: در قلب داستان یک حقیقتی وجود دارد، این حقیقت چیزی است که در متون درسی به عنوان اخلاقیات یا مطلب اصلی درس یاد گرفتیم، چه خواندن داستان و چه شنیدن داستان باعث می‌شود احساس تجربه کردن آن موقعیت در مخاطب ایجاد شود. اگر داستان خوب نوشته شود و یا خوب روایت شود تبدیل به بخشی از وجود شنونده می شود و او خود را به جای فرد داخل داستان می‌گذارد. یک داستان خوب می‌تواند تمام مرزهای قومی، نژادی و مذهبی را کنار بگذارد و تبدیل به داستان جهانی شود به شرطی که حقیقت موجود در داستان برای همه یک حقیقت اشتیاق‌برانگیز باشد.
این نویسنده و مدرس که داوری بسیاری از جشنواره‌های ادبی و قصه‌گویی در کانادا را در کارنامه کاری خود دارد، اظهار داشت: تدریس تعلیم نوعی دستکاری ذهن دانش‌آموزان است. کشورهای مختلف در طول تاریخ از قصه‌گویی برای آموزش مردمان خود استفاده کرده اند تا مسایل را برای آنها ساده‌تر آموزش دهند. شما به عنوان قصه‌گو و مدرس در نهایت برای هر داستان تمایل دارید که مخاطب خود را تحت تاثیر قرار دهید و در وجودش یک تغییر ولو کوچک ایجاد کنید، سعی می کنید نه تنها جایی در ذهن بلکه جایی در قلب مخاطب ایجاد کنید. برای رسیدن به این امر سه هدف باید مدنظر باشد.
وی با بیان اینکه هر داستان از سه مرحله تشکیل شده است، عنوان کرد: می توانید با یادگیری این سه مرحله آنها را به دانش‌آموزان خود یاد دهید، بدین ترتیب آنها می توانند ابراز احساسات خود را با این سه مرحله بیان کنند؛ مقدمه، بدنه و پایان سه مرحله داستان هستند. در مقدمه باید شخصیت، مشکل و اتمسفر داستان را داشته باشید. مسئله یا مشکل در میانه داستان باید به اوج خود برسد و در پایان داستان باید برطرف شود.
نظر شما