به گزارش خبرگزاری شبستان، به طور کلی محوریت سرایش مهدی فرجی مبتنی به شعر عاشقانه است ولی شاعر در این دفتر شعر خود و در بخش نسبتا مهمی از آن به شعر اجتماعی هم روی آورده است است و رخداد های پیرامون شاعر در شعر او نمود پیدا کرده است.
شاعر در غزل پیرو سعدی است. زبان شاعر در این دفتر شعر نسبت به دفاتر قبلی او روالی انتقالی از نئوکلاسیک به مدرن را تجربه کرده است ولی او در این زبان به خوبی غزل های نئوکلاسیک و کلاسیک خود ظاهر نمی شود و دلیل این مسله می تواند هم خوانی ذهنی بیشتر شاعر با شعر کلاسیک باشد تا شعر امروز.
شعرهای عاشقانه این کتاب مانند مابقی عاشقانه های فرجی آینه تمام نمای درونیات شاعر است که در مختصات غزل جلوه بیرونی پیدا می کند و تطابق این دو وجه منتقل کننده صداقت شاعر در سرودن خویش است که خواننده را جذب مرور برشی از زندگی شاعر می کند و این صداقت وی را به صورت کامل نشان می دهد و این حسن بزرگی است.
تصویر سازی های او در کارهایش امتیازی ارزشمند است ، اما این مجموعه از لحاظ تولید تصویر همانند کارهای پیشین او نیست و حدس می رود دلیلش توجه زیاد شاعر به تغییر زبان خویش به سمت زبان مدرن باشد تا به خلق تصویر و این یکی از ضعف های این اثر است
از موفقیت های مهدی فرجی می توان به برگزیده شدن در سومین دوره جشنواره بین المللی شعر فجر اشاره کرد.
نمونه شعرمهدی فرجی
عمری مرا به حسرت دیدن گذاشتی
بین رسیدن و نرسیدن گذاشتی
یک آسمان پرندگی ام دادی و مرا
در تنگنای از تو پریدن گذاشتی
وقتی که آب و دانه برایم نریختی
وقتی کلید در قفس من گذاشتی
امروز از همیشه پشیمان تر آمدی
دنبال من بنای دویدن گذاشتی
من نیستم... نگاه کن این باغ سوخته
تاوان آتشی ست که روشن گذاشتی
گیرم هنوز تشنه حرف توام ولی
گوشی مگر برای شنیدن گذاشتی؟!
آلوچه های چشم تو مثل گذشته اند
اما برای من دل چیدن گذاشتی؟
حالا برو برو که تو این نان تلخ را
در سفره ای به سادگی من گذاشتی
«منم که می گذری» عنوان هشتمین مجموعه غزل «مهدی فرجی» که انتشارات فصل پنج آن را چاپ کرده است.
نظر شما