حجت الاسلام دکتر احمد جهان بزرگی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در گفت وگو با خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان با بیان اینکه جهت گیری در علوم انسانی مهمترین و اولین مساله محسوب می شود، گفت: این موضوع از آن جهت اهمیت پیدا می کند که اساساً جهت گیری ها هستند که مکاتب را رقم می زنند.
وی ادامه داد: برای مثال اگر در فضای مکتب لیبرالیستی قرار بگیریم که جنبه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ما را رقم بزند مسلما جهت گیری ها نیز لیبرالیستی خواهد شد. بنابراین، جهت گیری اهمیت دارد چون مکتب را رقم می زند و مکتب اهمیت دارد به این دلیل که کلیت رفتار ما را در گستره های مختلف شکل می دهد.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: این مسائل در عرصه علوم انسانی نیز تاثیر بسزایی دارد، ما در علوم انسانی سه پارامتر را می توانیم در نظر بگیریم که این سه می توانند نقش اساسی را در علوم انسانی ایفا کنند، یکی نقش اساتید، دیگری نقش کتاب و در نهایت نقش دانشجویان یا دانش پژوهان است. در میان این سه مقوله نقش اساتید در علوم انسانی بسیار مهم است چرا که آنها هستند که در آن جهت گیری کلی مکتبی می توانند کتاب ها و دانشجویان و دانش پژوهان را جهت دهند.
جهان بزرگی اظهار کرد: اگر استادان جامعه اسلامی، هماهنگ با جهت گیری فرهنگیِ حاکم باشند مسلما نقش بسیار اساسی را در مکتب سازی خواهند داشت، اگرچه برخی نقش کتاب و نوشتار را مهمتر جلوه می دهند اما بر اساس تجربه سی و چند ساله خود می بینیم که اتفاقا نقش استادان بسیار مهمتر است و این مهم را کشورهای سلطه و افراد وابسته به آنها به خوبی متوجه شده اند.
این پژوهشگر افزود: ما هرچند دانشجوهای نخبه و خوبی را جذب کنیم ولی آنها را به دست افراد و استادانی بسپاریم که جهت گیری هایشان، همسو با جهت گیری های فرهنگ اسلامی و مکتب اسلام نباشد زحمات مان به جایی نمی رسد چرا که این استادان آنها را طوری تربیت می کنند که جهت گیری های خاص آنها را دنبال کنند و همان علوم انسانی را به دانشجو منتقل می کنند که وابسته به مکاتب لیبرالیستی و سوسیالیستی است.
این استاد حوزه و و دانشگاه با تاکید بر اینکه تمام این مسائل حکایت از اهمیت نسبت نقش استاد و دانشجو دارد، گفت: نسبت استاد به دو مقوله مکتب و متن و نوشتار، ارجحیت دارد. باز هم استاد در سیر آموزش علوم انسانی نسبت به این دو برتری پیدا می کند، چنان که جمهوری اسلامی در آغازین روزهای تشکیل شورای عالی انقلاب فرهنگی سازمانی عریض و طویل را با عنوان «سازمان سمت» به وجود دارد برای این که پژوهش ها و متون کتب درسی را اسلامی کند ولی متاسفانه متون را به افرادی سپرد که آنها استادان سابق دانشگاه ها بودند و همان جهت گیری های علوم انسانی لیبرالستی، کمونیستی و سوسیالیستی را داشتند و بعضا سعی کردند در کتاب ها نشر دهند و این سازمان بدون توجه همین متون را در اختیار جامعه دانشگاهی قرار داد!
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی ادامه داد: لذا متونی که خودشان می پسندیدند را به دانشجو ارائه می کردند. برای همین اگر بخواهیم دانشگاه های ما یا محافل علمی و مطالعاتی ما در حوزه علوم انسانی به سمت اسلامی شدن برود نه جذب دانشجوی نخبه ارزشی و نه متون را اصلاح کردن موثر خواهد بود بلکه آن استاد است که وقتی جهت گیری اش جهت گیری سالم باشد دانشجو و دانشگاه را به سمت تکامل و اسلامی شدن و اسلامی بودن می برد.
وی در پایان تاکید کرد: استاد است که متن اسلامی یا اسلامی شده را سر کلاس می برد و آن را تدریس می کند و از دانشجو هم همان را می خواهد و دانشجو هم به وسیله همان چارچوب ساخته می شود لذا ما هم در آینده باید تلاش کنیم که استادان همسو با علوم انسانی اسلانی را به محافل علمی و مطالعاتی معرفی کنیم.
نظر شما