حجت‌الاسلام محمدرضا نصوری، معاون ارتباطات مرکز تخصصی مهدویت در گفت‌وگو با خبرنگار مهدویت و غدیر خبرگزاری شبستان در رابطه با «دلایل عدم وجود و غلبه گفتمان مهدویت در جامعه و راهکارهای حل این مسئله»، اظهار کرد: امروز آموزه مهدویت نه تنها به شکل یک گفتمان در جامعه ما عرضه نشده بلکه حتی برخی، اطلاعات درست از اصل این موضوع نیز ندارند.
وی افزود: برای حل این مسئله ابتدا باید راهبردهایی تعریف کرده و برای هر راهبرد، راهکاری ارائه کنیم تا بتوان به اهداف مورد نظر رسید و بحث زمینه سازی برای ظهور را دنبال کرد. به عنوان مثال ذائقه ای که امروز در میان عموم مردم ما وجود دارد، بحث «تطبیق دادن علائم ظهور» است، این مسئله در جامعه بسیار تحریک کننده است. وقتی ذائقه جامعه به دنبال تطبیق گرایی یا به دنبال نشانه های ظهور باشد، طبیعی است که افراد حتی اگر نگاه حداقلی و معرفت حداقلی از علائم ظهور داشته باشند، بلافاصله وقتی رویدادی را می بینند، تطبیق می دهند و این نگاه یکی از عوامل تحریک کننده جامعه است.
امام مهربانی که فقط مشکلات را حل می کند
کارشناس مباحث مهدوی تصریح کرد: نکته دیگر «کهنه گرایی» هایی است که در باورها وجود دارد. به عنوان مثال بسیاری از مردم ما فقط یک نگاه عاطفی به امام مهدی علیه السلام دارند، ایشان را امام مهربانی می دانند که در مشکلات به مردم کمک می کند و مأوا و مأمنی برای ذکر، دعا، نیایش و توسل! در حالی که این نگاه باید به «نوفهمی و زیبافهمی» از مهدویت تبدیل شود.
معاون ارتباطات مرکز تخصصی مهدویت تصریح کرد: نگاه نوفهمی در این رابطه از این باب است که بدانیم حضرت مهدی (ع) ولی و حجت خداست، هرچند که ایشان برای مدیریت و هدایت و جهت دهی مردم در راستای رسیدن به قرب الهی آمده است، اما باید مراقب بود و دانست که انتظارات آن حضرت(عج) از ما چیست.
نصوری ادامه داد: انتظار امام مهدی (ع) از ما این نیست که هر وقت دچار گرفتاری شدیم، یاد ایشان بیفتیم بلکه باید همه جا و در تمام وجوه زندگی به امام(عج) توجه داشت و ایشان در تمام شئونات زندگی قرار داشته باشند نه تنها در گرفتاری ها، نه فقط نیمه شعبان یا در دعای ندبه و ... این نگاه کهنه گرایی، ما را از اولویت های معارف مهدوی دور می کند.
اگر امام را ببینیم تمام مشکلات اسلام و مسلمین حل می شود؟
کارشناس مباحث مهدوی ادامه داد: مولفه دیگری که در این رابطه باید به آن اشاره کرد این است که متأسفانه به جای اینکه انتظار، بستری برای ارتقای معرفت ها باشد در نگاه جامعه بحث بر سر ملاقات های امام زمان (ع) است. پررنگ شدن موضوع ملاقات و دیدار امام(عج) در جامعه بستری برای داستان سرایی و تبدیل به توهماتی می شود که در افراد ایجاد شده یا خیال پردازی می کنند و این موارد عملاً فضایی ایجاد می کند که انسان از مسائل اساسی و اصلی باز می ماند. امروز نگاه قالب در این رابطه این است که اگر ملاقاتی با حضرت(عج) شکل بگیرد تمام مشکلات اسلام و مسلمین حل خواهد شد در حالی که ملاقات حضرت حجت(عج) از آرزوهای انسان منتظر است نه از وظایف او.
حجت الاسلام نصوری تاکید کرد: انسان می تواند دوران غیبت را به منزله مشاهده امام(عج) بداند و آن حضرت(عج) را شاهد و ناظر خود بداند چه امام را ببیند و چه نبیند، با این نگاه خودسازی نموده و رفتارهای خود را تصحیح کند. به عبارت دیگر، فرهنگ ملاقات‌گرایی و ترویج آن خود از آسیب هایی است که باعث ایجاد تحریک در جامعه و افراد نیز می شود.
به نظر می رسد استراتژی درستی برای جریانات مباحث مهدوی وجود ندارد
وی در ادامه با اشاره به نقش متولیان فرهنگی در این عرصه گفت: نکته دیگری که در این رابطه وجود دارد کمکاری متولیان فرهنگی به ویژه متولیان عرصه دینی است. امروز جای این سوال است که متولیان عرصه دینی، علما، اندیشمندان و نخبگان نگاه معرفتی را چگونه به مخاطب ارائه می کنند. گاه به نظر می رسد که استراتژی درستی برای جریانات مباحث مهدوی وجود ندارد یعنی دین را در مسیری خاص قرار می دهند و آموزه ها و مصداق هایی از دین را به جامعه ارائه می کنند که وقتی مسئله به امام زمان (ع) می رسد تنها چیزی که از آن ارائه می شود، مسجد جمکران و دعای ندبه و مراسم نیمه شعبان است.
نصوری خاطرنشان کرد: وقتی چنین رویکردی از سوی متولی دینی و متولیان فرهنگی وجود دارد، هرگز حرکت مثبتی انجام نمی شود و جامعه موتوری ندارد که آن را به سوی ارتقای معرفت و مصون سازی از آسیب های آخرالزمان حرکت دهد و این رویکرد، معضل ِانسان های بی مسئولیت را به دنبال دارد. افرادی که در برابر خرافات و بدعت ها نه تنها عکس العملی نشان نمی دهند بلکه شاید سکوت هم می کنند. در چنین جامعه ای مردم دست روی دست می گذارند و می گویند هر اتفاقی هم که رخ دهد، مهم نیست چون وقتی امام مهدی(عج) ظهور کند خود آنها را به صورت معجزه آسا حل می کند.
ادامه دارد...
نظر شما