به گزارش خبرنگار سینمایی شبستان، فیلم مستند «در جستجوی فریده» که نامش در میان نامزدهای دریافت جایزه قرار دارد، به دلیل استقبال فراوان یکی از سانس های ویژه شب گذشته ۲۴ آذرماه را نیز به خود اختصاص داد.
در این نشست خبری، «کوروش عطایی و آزاده موسوی» کارگردانان، «الینه فریده کونینگ» بازیگر، «محمد حدادی» مدیر فیلمبرداری و «انسیه ملکی» صداگذار این فیلم مستند حضور داشتند.
در ابتدای نشست کوروش عطایی در مورد اینکه چطور یک مستند با دو کارگردان موفق می شود و تقسیم کارها چگونه است؟، گفت: بنظر من تقسیم کار ناخودآگاه صورت می‌گیرد و تقریبا هر دو همیشه حضور داریم و تقسیم کارها نیز با توجه به شخصیت و تسلط مان بر کار ناخودآگاه اتفاق می‌افتد مثل چند کاری که قبلا با هم داشته ایم. البته نمی‌توان برای دیگران این نسخه را پیچید اما از نظر من اتفاق مثبتی است چون تفکر و ایده از دو مغز بسیار کمک‌کننده است.
آزاده موسوی نیز درباره قصه فیلم گفت: فریده حدود ۴۰ سال پیش در حرم امام رضا سر راه گذاشته می‌شود و یک خانواده هلندی او را به فرزندی قبول می‌کنند و قصه فیلم قصه سفر فریده به ایران و پیدا کردن خانواده اش است.
عطایی در پاسخ به اینکه چطور این سوژه را انتخاب کرده اند، توضیح داد: چهار سال پیش گزارشی از دختری خواندیم که این اتفاق برایش افتاده. آن زمان از طریق خبرنگار هلندی که این گزارش را در نیوزویک کار کرده بود با فریده ارتباط گرفتیم و با کاراکتر او آشنا شدیم و موضوع فیلم را مطرح کردیم و حدود یک سال با هم ارتباط داشتیم که قبول کرد این فیلم را بسازیم تا بعد از دو سال که فیلمبرداری فیلم آغاز شد.
فریده کونینگ نیز در پاسخ به اینکه چه زمانی با ساخت فیلم موافقت کرده و آیا تصویر واقعی خودش در این فیلم وجود دارد، گفت: همان زمان فیلمبرداری را قبول کردم چون راجع به سفر ایران فکر می کردم و به همین دلیل به کارگردانان اعتماد کردم. تصویر اصلی خودم در فیلم است.
موسوی در خصوص هزینه های این مستند و جلب سرمایه برای انجام کار نیز توضیح داد: سعی کردیم با سرمایه‌گذاری مردمی فیلم را بسازیم و حدود ۳۰۰ نفر از ایران و خارج کشور به ما کمک کردند و این اتفاق بسیار به ما انرژی می‌داد. تا آنجایی که اطلاع دارم ما اولین فیلمی هستیم که به این شیوه کار خود را شروع کرده است. ما توانستیم از طریق فراخوان در سایت ۳۰ میلیون از افراد خارجی و ۴۰ میلیون از داخل ایران جذب کنیم اما هزینه های ما بیش از اینها بود.
وی همچنین در پاسخ به پرسش یکی از مخاطبان درباره کاراکتر نگار در فیلم بیان کرد: این کاراکتر می‌تواند به این موضوع کمک کند که نماینده قشر دیگری از مردم باشد و خیلی خوشحالم که مخاطبان از حضور او در فیلم راضی بودند.
الینه کونینگ در پاسخ به پرسش یکی از مخاطبان در مورد اینکه قبلا در فیلمی به عنوان بازیگر کار کرده یا خیر، گفت: قبلا سابقه کار در یک ایستگاه تلویزیونی هلندی به عنوان فیلمبرداری داشتم که به ۲۲ سالگی ام برمی گردد اما همان زمان هم از بازیگری خوشم نمی آمد و آن حضور پشت دوربین را بیشتر دوست داشتم.
وی در مورد تصاویر فیلم و اینکه استرس و نگرانی های موجودش نیز اظهار کرد: تصویربرداری روز اول در خانه من اتفاق می‌افتد که فکر میکنم با دومین شات، به گریه و استرس افتادم اما بعد از دو سه روز خیلی به کار عادت کردم.
محمد حدادی، مدیر فیلمبرداری نیز در مورد یکدست شدن تصاویر به ویژه در هلند و اینکه آیا ویژگی تصویربرداری خاصی در هلند اعمال شده است یا خیر، گفت: تصاویر هلند با همین سبکی که در ایران کار شده بوده، کار شده اما شاید به خاطر لایف استایل حاکم آنجا، تصاویر چشم نوازتری را شاهد هستیم. ما از همان وسایلی که داشتیم استفاده کردیم.
وی همچنین در پاسخ به اینکه آیا با وسایل سبکی رفتید؟ بیان کرد: سعی کردیم خیلی جمع و جور برای تصویر برویم چون حتی در مسیر هم فیلمبرداری داشتیم. با دو دوربین فایو دی کار کردیم. در کار قرار نبود نورپردازی ویژه‌ای داشته باشیم.
انسیه ملکی، صداگذار نیز در مورد طراحی صدا و تاثیر آن بر تعلیق فیلم گفت: موسیقی در قطار انتخاب کارگردان‌های فیلم بوده است و فقط ادیت شده است. خود فیلم آنقدر درام داشت که من خیلی برای جلوگیری از اگزجره شدن محتاط بودم.
در پایان نشست الینه کونینگ درباره حسش برای تماشای فیلم با تماشاگر ایرانی گفت: فکر می کنم تجربه عجیبی بود که قصه زندگی ام را دیدید و دوست دارم آن را به همه بچه‌های بی‌سرپرست ایران و خارج برده شده اند و به همه خانواده‌هایی که بچه‌هایشان را رها کرده‌اند.، تقدیم کنم.
نظر شما