آیا پرونده «کمپ دیوید» بسته می شود؟

خبرگزاری شبستان، 17 سپتامبر 1979 در منطقه ییلاقی کمپ دیوید آمریکاست؛ "جیمی کارتر" رئیس جمهوری وقت آمریکا، "مناخیم بگین" نخست وزیر وقت اسرائیل و "انور سادات" رئیس جمهوری وقت مصر گرد میزی جمع شده اند تا معاهده صلح را که بعدها به معاهده ننگین " کمپ دیوید" مشهور شد، امضا کند وبدین ترتیب "انوار سادات" با امضای این معاهده زنجیر ذلت را به گردن اعراب بیندازد و خود را برنده جایزه صلح نوبل کند و اسرائیل را نیز از تهدید های جدی اعراب نجات دهد.
حال 30 سال از این معاهده ننگین که انوار سادات متعهد شد تا رژیم صهیونیستی را به رسمیت بشناسد و روابط کامل دیپلماتیک بین قاهره و تل آویو بر قرار کند، می گذرد، روابطی که بر اساس این معاهده به برپایی سفارت خانه اسرائیل در قاهره و کنسولگری اش در اسکندریه انجامید.
امضای این معاهده واکنش های تندی را از سوی سران کشور عربی در بر داشت چرا که آنها نمی انگاشتند مصر به عنوان سردمدار جهان عرب و پیشتاز در حمله به اسرائیل تن به این خفت دهد و به همین دلیل ملتهای عرب از این مسئله احساس تحقیر می کردند و در هر زمان به دنبال فرصتی برای اعلام اعتراض خود درباره این معاهده ننگین بودند.
پس از قرارداد سایکس پیکو که به فروپاشی امپراطوری عثمانی منجر شد، بسیاری می پنداشتند که جهان عرب به مناطقی در سطوح جغرافیایی و سیاسی و اجتماعی تبدیل شده و وحدت زبان و فرهنگ و میراث تاریخی از قاموس ملتهای منطقه رخت برداشته است؛ اما با زدن جرقه های انقلاب در تونس و سپس در مصر و کشورهای دیگر امروز دید همگان از این تعبیر برگشته است و فهمیده اند اگر دیروز می انگاشتند که ملتهای عربی در خواب زمستانی اند؛ امروز یقین دارند که این بهارخزانی ندارد و در کشورهای عربی تا زمان رسیدن به آرمانهایشان بیدارند.
بیداری در ملتهای عربی به ویژه مصر که از متحدان گذشته رژیم صهیونیستی بود، برای این رژیم سنگین تمام شده است؛ رژیمی که هیچگاه به هیچ توافقنامه با کشورهای عربی و معاهده بین المللی و کنوانسیونهای تصویب شده توجه نداشت و بیش از آنکه به تعهدات خود نسبت به توافقنامه ها پایبند باشد، به نقض آنها پایبند بود. به همین دلیل این ملتها چاره ای جز رویارویی با این رژیم نداشتند.
ملتهای عربی چگونه می توانستند به مانند سران خودکامه شان نوکر رژیمی غاصبی باشند که قطعه ای از جهان عرب و اسلام را گستاخانه غصب بود و با جولان دادن در منطقه زور نداشته اش را به رخ جهان عرب بکشد و هر بار با نقض حریم کشوری و تجاوز به مرز و بوم کشورهای همسایه اش و ریختن خون بی گناهان به روند خودکامگی ادامه دهد و بپندارد که در منطقه حریفی ندارد.
اما زهی خیال باطل. امروز ملتهای مصر و اردن با تعطیل کردن سفارت خانه های اسرائیل در کشورهایشان و برگشت سفرای این رژیم به تل آویو خواب سران اسرائیل را آشفته کرده اند؛ رژیمی که فکر نمی کرد که شراره کوچک تونس و سقوط حکومت زین العابدین بن علی باعث شعله ور شدن آتش زیر خاکستری شود که جهان عرب و اسلام را در تسلط خود قرار دهد و به سقوط متحدانش همچون "حسنی مبارک" و تغییر و اصلاح در کشورهایی همچون اردن بینجامد.
ملت مصر پس از انقلاب همه تلاش خود را انجامد داده است تا به لغو معاهده کمپ دیوید اقدام کند؛ زیرا این ملت در طول زمامداری دیکتاتوری مصر، حسنی مبارک به خاطر این معاهده ننگین سختی‌ها و درد و رنجی فراوانی را متحمل شد، به طوری که به تنزل جایگاه مصر در منطقه، محدودیت تحرک های ارتش مصر  در صحرای سینا  و صدور گاز مصر به اسرائیل نیز با قیمتی ارزانتر از قیمت جهانی آن انجام می گرفت.
پس از این ملت چگونه می توانست زیر یوغ معاهده ای برود که اسرائیل نه تنها هرگز به آن پایبند نبود بلکه آن را نقض می کرد و آخرین مرحله نقض آن نیز در هفته های گذشته با تجاوز به مرز مصر و کشته شدن تعدادی از نیروهای مرزی این کشور انجام شد. اقدامی که خشم فراوان ملت مصر را در برداشت و تا زمانی که سفارت اسرائیل را تعطیل نکردند و سفیران آن را اخراج از پای ننشستند؛ همین مسئله بود که مبارزان اردنی را بر تظاهراتشان برای تعطیلی سفارت رژیم صهیونیستی مصر کرد، چراکه آنها دیدند برادران عربشان در مصر با پایداری و اصرار توانستند این کار را به سرانجام برساند، هرچند که تعدادی از آنها جان خود را از دست دادند وبرخی دیگر بازداشت شدند، اما این اقدام رضایت خداوند و ملتهای آزاده را دربر داشت.
این چهره مصر جدید است که به سمت سیاست ویژه ای برای گسترش رابطه با کشورهای اسلامی منطقه و مبارزه با دشمنان درجه یک خود همچون اسرائیل حرکت می کنند.
مصر امروز به بازنگری در روابطش با رژیم صهیونیستی اقدام کرده و می خواهد رابطه با رژیم اشغالگر را جایگرین از سرگیری رابطه با ایران کند و همین مسئله نگرانی آمریکا و اسرائیل را در پی داشته است.
ملت مصر اولین گام ها برای قطع رابطه با رژیم اشغالگر را با تعطیلی سفارت این رژیم و اخراج آن و فراخوانی سفیر خود از تل آویو با موفقیت برداشت و اکنون می خواهند با لغو توافقنامه های عادی سازی روابط با این رژیم، بازنگری در توافقنامه کمپ دیوید، برگزاری همه پرسی درباره آن و اتخاذ موضع قاطع ملی گام های بلند دیگری بردارد.
باوجود این که رژیم صهیونیستی سفارتش در قاهره بسته شده و سفیرش نیز از قاهره فرار کرده بود؛ باز با گستاخی تمام اعلام کرده بود که دوباره سفیرش به قاهره باز خواهد گشت اما اظهارات قاطع و اخیر وزیر امور خارجه مصر که نشان دشمنی مردم مصر با رژیم صهیونیستی و حمایت از مقاومت در فلسطین و لبنان بود، آب پاکی را به دست این رژیم ریخت تا آنها همچنان در خواب غفلت نباشند و بداند که این مصر، مصر دوره سادات و مبارک نیست که در برابر توافقنامه های سازش تسلیم شود و سر تعظیم فرود آورد بلکه این اسرائیل است که باید از بیداری ملتهای عرب و اسلام بترسد و به خواست آنها تن در دهد.
تحلیلگران اسرائیلی با شعله ور شدن انقلاب های عربی و اسلامی اعلام کرده بود که این انقلاب های منطقه، رژیم صهیونیستی را با بحران روبه رو می کند و اینبار این تحلیلگران اشتباره نکرده بودند چرا که پس از مصر، نوبت مبارزان اردنی بود که علیه این رژیم در کشور خود به پا خیزند و دست این رژیم از کشورشان کوتاه کنند و دولتمردان اردنی نیز مجبورند که با مردم خود همگام شوند چراکه اگر نشوند باید در انتظار سرنوشتی مشابه مبارک، زین العابدین بن علی و عبدالله صالح و قذافی باشند و بی شک روند موج ضد اسرائیلی در همه کشورها ادامه خواهد داشت و همین مسئله اسرائیل و متحدانش را بیش از گذشته نگران کرده است.
نگرانی که امید ملتهای عرب را برای بستن پرونده معاهده کمپ دیوید در آینده نزدیک به همراه دارد.
پایان پیام/