به گزارش خبرنگار شبستان، حسین فتاحی، نویسنده و منتقد در نشست نقد و بررسی رمان 16 سال اثر منیژه آرمین که امروز در سالن اوستای حوزه هنری برگزار شد، گفت: کتاب 16 سال یک نوع داستان تاریخی است. داستان های تاریخی را به دو دسته تقسیم بندی می کنیم؛ دسته اول داستان‌هایی هستند که هم شخصیت‌های تاریخی دارند و هم وقایع تاریخی مانند خداوند الموت، استالین و معمای هویدا. در این دسته در عین حال که شالکه رمان است شخصیت اصلی و شخصیت های فرعی و وقایع همگی تاریخی هستند؛ این رمان‌ها نشان‌دهنده گوشه ای از تاریخ کشور هستند.
فتاحی ادامه داد: دسته دوم داستان های تاریخی همچون جنگ و صلح، بر باد رفته و بینوایان را شامل می‌شوند. حداقل بهانه نوشتن رمان دوره ای از تاریخ است و چند شخصیت تاریخی در این رمان‌ها وجود دارند. شخصیت های فرعی و خیالی زیادی در این گونه رمان ها هستند که رمان با این شخصیت ها شروع می شود و شخصیت‌های تاریخی در پس زمینه و قسمت فرعی داستان هستند.
این نویسنده با بیان اینکه در رمان 16 سال با داستان جدیدی مواجه هستیم، اظهار داشت: این رمان نه زندگی رضا شاه است که بخواهیم بگوییم از نوع رمان های اول است و نه اینکه شخصیت های فرضی دارد، بنابراین جزو رمان های تاریخی نوع اول و دوم محسوب نمی شود. خانم آرمین کار جدیدی انجام دادند و در واقع نوآوری کردند. به نظر بنده رمان 16 سال کار خوبی است.
فتاحی با اشاره به جاذبه رمان 16 سال تصریح کرد: صحنه ها در مورد رضاشاه آنقدر ریز شده که می شود منصب ها، شغل ها، نام محله ها و عناوینی که در آن زمان بوده را شناخت؛ این مسئله رمان را تزیین کرده است. برای نوشتن رمان تاریخی علاوه بر اینکه باید نویسنده باشیم باید پژوهش هم داشته باشیم. این رمان نشان می دهد که نویسنده اش به طور دقیق پژوهش کرده است؛ متاسفانه ما ایرانی ها اهل پژوهش نیستیم و آدم های دقیقی نیستیم.
این نویسنده و منتقد ادبی تصریح کرد: رمان 16 سال تلفیقی از رمان اجتماعی و رمان تاریخی است. در حقیقت این کتاب یک آینه است که می توانیم در آن با نویسنده‌ها و موسیقدانان آشنا شویم. در این کتاب به خوبی به جایگاه هنرمند و شان هنرمند پرداخته شده است. اصول 12 و 13 اطلاعات خوبی به خواننده می دهد و دارای جذابیت است اما اگر این اطلاعات زودتر ارایه می شد خیلی بهتر می شد کمک کرد. در فصل 13 زاویه دید یک دفعه عوض می شود؛ در کل رمان 16 سال جزو نادر رمان های تاریخی است و هم تاریخی بودن خود را حفظ کرده است. یکی از سختی های رمان های تاریخی این است که نویسنده را محدود می کند.
نظر شما