به گزارش خبرنگار شبستان، دکتر باقر انصاری، پژوهشگر و استاد دانشگاه امروز در کارگاه آموزشی حریم خصوصی در عصر دیجیتال که به همت دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها در نمایشگاه مطبوعات برگزار شد، گفت: فضای مجازی لایه‌های زیادی دارد. وقتی گوشی خود را به اینترنت وصل می‌کنید یک سری اطلاعات در اختیار سازنده گوشی قرار می‌گیرد. با فعال کردن اپلیکیشن‌ها اطلاعاتی در اختیار دیگران قرار می‌گیرد. در لایه‌های مختلف که فعالیت می‌کنیم در حقیقت اطلاعاتی از ما به دیگران داده می‌شود.
دکتر انصاری با بیان اینکه دسته دوم اطلاعات در فضای مجازی اطلاعات خصوصی هستند و نه داده، عنوان کرد: این دسته اطلاعاتی هستند که رد و بدل می‌کنیم مانند عکس، متن و فیلم. کاربران تولیدکننده این نوع اطلاعات هستند، چالش های زیادی در این زمینه داریم. در حوزه افشاگری مسایل زیادی در این بخش وجود دارد. دسته سوم اطلاعات در فضای مجازی مربوط می‌شود به انجمن ها و اجتماعات فضای مجازی. انواع بسترها را در فضای مجازی داریم که مثل فضای بیرون افراد از 2 نفر تا بیشتر گردهم جمع می‌شوند، اشخاص در این فضاها اطلاعاتی را با هم رد و بدل می‌کنند. در فضای مجازی انواع قالب‌ها برای انجمن‌ها وجود دارد مانند گروه‌ها و کانال‌ها در تلگرام.
این پژوهشگر یکی از مهم‌ترین چالش‌ها در فضای مجازی را لایکینگ دانست و افزود: لایکینگ یعنی واکنش نسبت به مطلبی. این احساس درونی نسبت به مطلب می‌تواند مستند واقع شود. هواداری از گروه‌ها، دیدن، تأیید و پسند کردن مطالب و اسپیکر فرستادن به این معناست که در آن زمینه ورود دارید و این ممکن است برای شما مباحث حقوقی ایجاد کند.
دکتر انصاری اظهار داشت: دسته چهارم اطلاعات در فضای مجازی ارتباطات شخصی یا غیرعمومی هستند. پیام‌ها، عکس، فیلم و صوتی که رد و بدل می‌کنیم در این دسته قرار می‌گیرد. پنجمین اطلاعات در این فضا مربوط می شود به مباحث خروج و ناپدید شدن از این فضا، به تعبیر فرانسوی‌ها فراموش شدن در فضای مجازی. به لحاظ سخت افزاری اگر در سیستم‌هایم اطلاعاتی را حذف کنم تماما پاک نمی‌شوند بلکه قسمتی از آنها باقی می‌ماند و این اطلاعات در سرورهای دیگر وجود دارد. حق سکوت یا خلوت چالش دیگری در فضای مجازی است. پیام های مزاحم یا ناخواسته از جمله پیام‌های تبلیغاتی در این حوزه قرار می‌گیرند، این پیام‌ها از مصادیق مزاحمت هستند.
وی با اشاره به اینکه تهدیدهایی در فضای مجازی وجود دارند، بیان کرد: منظور از تهدید این است که اطلاعات ما را برخلاف رضایت و بدون اجازه ما برای مقاصد شخصی جمع‌آوری و استفاده کنند، این تهدیدها سه دسته هستند، یک دسته از تهدیدات از جانب ارایه‌دهندگان خدمات دسترسی و سایر واسطه‌ها در فضای مجازی است، ما انواع واسطه‌ها را در فضای مجازی داریم. اکثر آنها حیات‌شان منوط به اطلاعات دیگران است یعنی اطلاعات ما را دریافت و تجاری‌سازی می‌کنند و برای مقاصد مختلف به کار می‌گیرند.
این پژوهشگر خاطرنشان کرد: از جانب کاربران است، کاربران با حسن نیت یا سوءنیت ما را تهدید می‌کنند، فرد ممکن است هکر باشد و از اطلاعات من سوءاستفاده کند. از طرفی ممکن است من به دوستم اطلاعاتی دهم و فرد دیگری از اطلاعات من از طریق او سوءاستفاده کند. در این زمینه یکی از مصادیق مربوط به فضاهای گروهی است. تهدید سوم از جانب دولت به معنای عام کلمه از مقامات قضایی و اداری گرفته تا امنیتی و اطلاعاتی، ممکن است این دسته با الزامات قانونی به اطلاعات شخصی برای حفظ امنیت ورود پیدا کنند، متاسفانه ما کمتر زبان بلد هستیم، حریم خصوصی را نمی دانیم و سواد رسانه‌ای ما کم است. در کشورهای دیگر تلاش شده است که حمایت‌هایی در قبال این تهدیدها در نظر گرفته شود. در کشور ما این حمایت‌ها حداقلی است در صورتی که در کشورهای دیگر قوانین جدی در خصوص فضای مجازی وجود دارد.
نظر شما