به گزارش خبرنگار مهدویت و غدیر خبرگزاری شبستان: از وعده های برحق الهی در قرآن کریم، وعده نصرت و یاری مومنان است که به ویژه در عصر غیبت امام زمان(عج) و برای زمینه سازی ظهور ایشان، منتظران را دلگرم می کند؛ اما قرآن در کنار این وعده، شروطی را نیز در نظر گرفته تا جبهه انتظار بداند بدون آنها نمی تواند به نصرت الهی دلگرم باشد.
از این رو و در بررسی عوامل موثر در بهره مندی منتظران از نصرت الهی با حجت الاسلام والمسلمین جواد جعفری، عضو هیئت علمی مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه گفت وگویی داشته ایم که در ادامه بخش دوم و پایانی آن از نظرتان می گذرد.
وی در بخش نخست این گفت وگو با اشاره به وعده های قرآن مبنی بر نصرت بندگان صالح و مومن به شروط بهره مندی از این نصرت و بایدهای به ارث بردن زمین توسط صالحان اشاره کرد؛ ضرورت های تشکیل حکومت اسلامی قبل از تحقق دولت کریمه مهدوی از دیگر مباحثی بود که در بخش ابتدایی این گفت وگو به آنها اشاره شد.
نمونه های یادشده در روایات ائمه(ع) و نکته هایی که امامان بزرگوار(ع) در جهت تحقق نصرت الهی و شروع پیروزی جهانی حضرت ولی عصر(عج)، بیان کرده اند، چگونه توصیف شده است؟
در روایت شریفی از امام صادق(ع) مروی است که ایشان خطاب به یکی از یارانشان بیان داشتند: «مردم در باب ظهور و خروج حجت و قائم ما(عج) چگونه می اندیشند؟»، آن شخص در پاسخ عرض کرد: ای فرزند پیامبر(ص)! مردم معتقد هستند که حجت و قائم شما(عج) ظهور خواهد کرد و «لو قام لاستقامت له الاُمور عفْواً، ولا يهريق محجمة دمٍ»، یعنی تمام امور به صورت کامل و تمام در اختیار ایشان قرار خواهد گرفت و ایشان نیز با عنایات خداوند و بدون جنگ و خونریزی و بدون ریخته شدن قطره خونی، حتی به اندازه یک حجامت ساده و بدون هیچ مشکل و زحمتی، سراسر جهان را مملو از عدل و داد، خواهند کرد.
در این هنگام حضرت صادق(ع) با سوگند به خداوند بیان کردند: «کلا والذی نفسی بیده» یعنی به خدایی که جانم به دست اوست سوگند که، قطعاً اینگونه نخواهد بود و قیام حجت ما(عج) با آرامش و آسایش همراه نخواهد بود.
سپس ادامه دادند: «اگر سنت خداوند اینگونه انجام می گرفت که امور به راحتی و آرامش انجام می شد، قطعاً خداوند این لطف را در حق نبی مکرم خود(ص)، حضرت رسول اکرم(ص)، انجام می داد و آن مقدار رنج و محنت، شامل حال ایشان نمی شد. خداوند که از پیامبر(ص)، کسی را گرامی تر نخواهد داشت، اما شما می بینید که خداوند به پیامبراکرم(ص) فرمود: «اگر می خواهی نصرت و پیروزی از آن تو گردد می بایست دندانهایت خون آلود شوند و صورتت زخمی و خراشیده گردد؛ «شج النبی صلی اللّه علیه و اله و کسرت رباعیته».
سپس حضرت صادق(ع) ادامه می دهند که: «خداوند حکومت و دولت را برای نبی مکرمش(ص) در سایه جهاد و شدّت و رنج و محنت قرار داد»؛ این یعنی هیچ فعلی در زمین، بدون تلاش و مجاهدت و مداومت محقق نخواهد شد.
امام صادق(ع) در فرازی دیگر مجدد، به خداوند سبحان، سوگند یاد کرده و فرمودند: «كلا و الذي نفسي بيده حتى نمسح نحن و أنتم العرق و العلق» یعنی امر قائم ما(عج) جاری نخواهد شد، مگر به اینکه ما و شما خون و عرق را از پیشانی خویش پاک نماییم.
با این سخن و تصریحات امام صادق(ع) آیا انتظار با سکوت و وقوف سازگار است؟
خیر؛ اینکه ما می گوییم: حضرت حجت(عج)، کی ظهور خواهند کرد؛ این زمان وقتی فرا می رسد که ایشان، دارای چنین یاران و یاورانی باشند و زمینه برای گسترده شدن دولت کریمه ایشان، فراهم شده باشد. اینکه عده ای معتقد باشند که ظهور و خروج حضرت مهدی(عج)، نیازمند هیچ کوشش و زحمتی نخواهد بود و ایشان با اعلان قیام و نهضت خود، تمام امور جهان را به دست خواهند گرفت و تمامی امور بدون زحمت و مشقتی، برای ایشان هموار خواهد شد، سخنی ناثواب و برداشت نادرستی است.
این مناسبات در دیدگاه سایر فِرَق اسلامی چگونه تبیین شده است؟ نقطه وحدت مذاهب اسلامی در باب تحقق نصرت قطعی خداوند برای مؤمنین، چگونه تصریح شده است؟
در روایات شیعی و همچنین در منابع بزرگ اهل سنت مانند «صحیح مسلم» و «صحیح بخاری» آمده که برای تحقق وعده نصرت الهی و نهضت حضرت ولی عصر(ارواحنا له الفداء) عده و افرادی می بایست باشند تا این گروه با همراهی و همیاری امام عصر(عج)، پایه های نهضت جهانی ایشان را استوار و گسترده کنند.
در روایات از نبی مکرم اسلام(ص) نقل شده است: «لَا تَزَالُ طَائِفَهٌ مِنْ أُمَّتِی یُقَاتِلُونَ عَلَى الْحَقِّ ظَاهِرِینَ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ»؛ یعنی «همواره در امّت من گروهی خواهند بود که پیوسته در راه و صراط حق، مجاهده و جهاد خواهند کرد تا زمانی که، وعده کامل نصرت حق، توسط حضرت قائم(عج)، در زمین ساری و جاری شود.»
از این دست روایات صاحب «عقد الدرر فی اخبار المنتظر عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف» نیز بهره برداری کرده و بیان داشته است که می بایست گروهی باشند تا بتوان زمینه سازی ظهور حضرت ولی عصر(عج) را انجام داد.
«مقدسی شافعی» که در واقع یکی از بزرگترین عالمان و محققین اهل سنت در سده هفتم هجری است، با اشاره به این نکته، بیان می کند: تحقق دولت کریمه حضرت قائم(عج)، منوط است به همراهی و همیاری مردم و همیشه عده ای آماده و مهیای جهاد و مجاهدت هستند که مقدمات ظهور را فراهم خواهند کرد.
بنابراین هم طبق آیات و نیز نگاه صریح فِرق مختلف اسلامی، کسانی خواهند بود که زمینه را برای رؤیت تلألو دولت کریمه حضرت حجت(عج) فراهم خواهند کرد.
آیا جز آیات و روایات برای این ادعا سندی متقن دیگری نیز وجود دارد؟
بله؛ این امر و قطعیت به لحاظ تحلیل عقلی نیز، مورد وثوق است. این که شخصی بگوید: چون خداوند در قرآن کریم وعده نصرت حقیقی مؤمنین را داده است، بنابراین، مسئولیت و وظیفه از عهده سایرین ساقط خواهد بود و همه می بایست چشم انتظار ظهور حضرت ولی عصر(عج)، برای بهبود وضعیت و رسیدن به مدینه فاضله اسلامی باشند. بحثی است که، جنبه توجیهی و منطقی و عقلی نخواهد داشت.
قطعاً این رویکرد از عدالت گسترده و حکمت ازلی خداوندی خارج خواهد بود. این امر رویه عقلی و منطقی ای نخواهد بود که همگی با عافیت طلبی و راحتی خواهی همه امور را واگذاریم و با فراغ بال، فقط منتظر ظهور حضرت ولی عصر(عج) باشیم. چراکه اینچنین دشمنان و مخالفان دین و شریعت، به یکباره و جملگی از بین نخواهند رفت.
بالاخره افرادی که می خواهند جامعه و نظام های جهانی بر مدار دین و اخلاقیات گردش کند، می بایست با فاسدان و جبّاران به جهاد و مبارزه برخیزند و با آنها مبارزه و رویارویی کنند.
اصلی ترین شرط بهره مندی از نصرت الهی در جبهه انتظار و تحقق دولت کریمه چیست؟
خداوند نصرت و پیروزی خود را نصیب مؤمنین خواهد کرد اما به شرط و شروطی معین و معلوم که یکی از شرایط اصلی تحقق نصرت خداوندی، پای کار ایستادن و ممارست و پیگیری مؤمنین برای اجرای احکام و حدود الهی خواهد بود. در واقع وعده نصرت خدا، برای مجاهدان و مبارزان عملی می شود، همانگونه که قرآن کریم می فرماید: «وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا».
در قرآن کریم نمونه هایی از این دست بسیار است، آنجا که قرآن کریم در باب رویارویی اصحاب طالوت و جالوت می فرماید که، چون لشکریان جالوت دارای عده و کثرت بیشتری بودند، این فزونی در چشم لشکریان طالوت باعث خوف و هراس شد، لذا گروهی گفتند: «لَا طَاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ»؛ در آن مقام بود که مؤمنین واقعی لشکر طالوت که در راه و مسیر حق و حقیقت دارای پایداری و استقامت بودند، بیان کردند که: «قَالَ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو اللَّهِ كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ» یعنی مؤمنین حقیقی بیان داشتند که، پایداری و استقامت، قطعاً عامل نصرت و اعطای پیروزی خداوند به بندگان خواهد بود و در نصرت خداوندی، عدِّه و عُدِّه جایی نخواهد داشت و خداوند پیوسته با صابران است.
این آیه صراحت دارد که پیروزی با عافیت طلبی و گوشه نشینی میسر نخواهد شد، بلکه اصل بر استقامت و استواری است؛ هر چند مقدار و تعداد نیز اندک و محدود باشد. چنان که یاران حضرت طالوت در مواجهه با خیل عظیم سپاهیان جالوت گفتند: «رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَي الْقَوْمِ الْکافِرينَ».
بنابراین مجموع آیات و روایات ناظر بر این حقانیت هستند که عمل و ایستادگی شرط اصلی و حقیقی نصرت و پیروزی وعده داده شده خداوند به مؤمنین است.
نظر شما