جانبازان اعصاب و روان را دریابید

خبرگزاری شبستان: یک کارگردان با بیان اینکه نگهداری جانبازان مغز و اعصاب در کشورمان استاندارد نیست، گفت: چرا این جانبازان را در ولیمه دادن، افطاری و سایر مراسمات دعوت نمی کنند.

به گزارش خبرنگار شبستان، پرویز شیخ‌طادی، از کارگردانان کشورمان عصر دیروز در مراسم " و آن دقایق آبی " پس از دریافت جایزه خود به خاطر کارگردانی فیلم " امپراطوری جهنم " گفت: 12 سال است که پیگیر مسایل جانبازان اعصاب و روان هستم اما به جایی نرسیدم. تلاش کردم بخشی از آسایشگاه جانبازان سعادت آباد را تغییر دهم اما آنجا هم دیگر مرا راه نمی دهند.

 

شیخ‌طادی با بیان اینکه جانبازان اعصاب و روان مانند سایر جانبازان نیستند، عنوان کرد: جانبازان اعصاب و روان نمی توانند از خود دفاع کنند. آنها حتی نمی توانند مسایل مربوط به خود را تحلیل کنند. نمی شود آنها را در یک انفرادی بزرگ مثل باغ شهریار حبس کرد که هفته ای یک بار ملاقات داشته باشند. نگهداری جانبازان اعصاب و روان در کشور ما استاندارد نیست. هیچ جای دنیا اینگونه این جانبازان را نگهداری نمی کنند.

 

این کارگردان خاطرنشان کرد: جانبازان اعصاب و روان توان دروغ گفتن ندارند زیرا دروغ فرآیند محاسباتی است. می شود به راحتی سر این جانبازان کلاه گذاشت، آنها حتما باید وکیل داشته باشند. چند سال پیش در زمستان با دکتر یکی از جانبازان اعصاب و روان صحبت می کردیم و می گفت که یکی از این جانبازان در یکی از پارک ها در سرمای زیر 18 درجه خوابیده بوده و نمی خواسته به آسایشگاه برود.

 

شیخ طادی اظهار داشت: چرا در ولیمه دادن، افطاری و سایر مراسم‌ها جانبازان مغز و اعصاب را دعوت نمی کنید؟ اگر می بینید نه محرم و نه صفر اثری بر رویمان ندارد، بدانیم کارمان گره دارد. این جانبازان نباید گرفتار دارو و سایر مشکلات باشند. به داد جانبازان برسیم. هر کس صدای مرا می شنود، پیگیر کار جانبازان باشد. همه گریه می کنند، تسلیت می گویند اما کاری برای این عزیزان نمی کنند. هر کسی احساس مسئولیت می کند، کاری برای جانبازان انجام دهد.

 

بر اساس این گزارش، محمد خزاعی، از تهیه کنندگان کشورمان که در این مراسم برای تهیه کنندگی فیلم های " به وقت شاه " و " امپراطوری جهنم " مورد تقدیر واقع شد، بیان کرد: هر وقت کادویی می گرفتم آن را پیش پدر می بردم و به او نشان می دادم. مدتی است که پدرم فوت کرده است. داشتم فکر می کردم که این هدیه ام را پیش چه کسی ببرم. ما که بزرگیم و سن و سالی از ما گذشته است، درد نبود پدر برایمان طاقت فرسات وای به حال فرزندان شهدای مدافع حرم. این بچه ها امروز می خواستند به مدرسه بروند اما پدر نبود که همراهی شان کند و معلوم نیست چقدر درد کشیدند. ما شرمنده خانواده های شهدای مدافع حرم هستیم. مردان بزرگی شهید شدند و سختی هایی برای بچه هایشان باقی مانده است.

 

کد خبر 657823

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha