به گزارش خبرگزاری شبستان از کرمان، دبیرخانه کانون های فرهنگی هنری مساجد و خبرگزاری شبستان استان کرمان به مناسبت فرا رسیدن ۳۰ مرداد، مطابق با ۲۱ آگوست، سالروز به آتش کشیدن مسجد الاقصی و روز جهانی مسجد، بیانیه ای به شرح ذیل صادر کرد:
سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ البَصِيرُ.(اسراء/ ۱)
پاك و منزّه است آن (خدايي ) كه بنده اش را از مسجدالحرام تا مسجدالاقصي كه اطرافش را بركت داده ايم، شبانه برد تا از نشانه هاي خود به او نشان دهيم، همانا او شنوا و بيناست.
مسجد الاقصی، این نخستین قبله مسلمین که در گذر تاریخ، پیامبران عظام الهی به آن رفت و آمد داشتند، روزی گذرگاه معراج نورانی حضرت ختمی مرتب محمد مصطفی صلی الله علیه وآله نیز بوده است؛ این مکان مقدس اما سالهاست که آماج کینه و دشمنی و خباثت عده ای شده اما با وجود تلاش های وسیع برای نابودی آن، نور ساطع شده از مسجد الاقصی روز به روز تابان تر از گذشته است و جاذبه رحمانی و ملکوتی آن چنان در دل مسلمانان غیرتمند فلسطینی جای گرفته که جان ها فدای ثبات و استقرارش می کنند و خون ها برای حراست آن می دهند.
بیت‌المقدس -مسجد الاقصی- در تمام روی زمین تنها نقطه‌ای است که در نظر پیروان سه دین بزرگ الهی و آسمانی «مسلمانان، یهود و نصاری» در نهایت درجه قداست و ارزش معنوی است؛ مکان بابرکتی که بنای نخستینِ آن را حضرت داوود علیه السلام گذاشت و بعد از آن توسط فرزندش حضرت سلیمان تکمیل شد.
سالها پیش که این مکان مقدس توسط صهیونیست ها به آتش کشیده شد، شاید در ذهنِ تاریکِ دستان سردی که این اقدام سخیف را مرتکب شد، نمی‌گنجید که صفحه‌ای از تاریخ، به نام «مسجد» ثبت شود. مسجد، این مکان انسان ساز و الگو ساز؛ تربیت کننده و تعالی دهنده؛ محل انس مؤمنین با خدا و از استراتژی ترین مکان ها در تاریخ اسلام که منشأ تحولات فراوانی به شمار می رود.
چه زیبا فرمود حضرت احدیت که «إِنَّمَا یَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَأَقَامَ الصَّلاَةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَلَمْ یَخْشَ إِلاَّ اللّهَ فَعَسَى أُوْلَـئِكَ أَن یَكُونُواْ مِنَ الْمُهْتَدِینَ» (توبه/18) مساجد خدا را تنها کسانی آباد می کنند که به خدا و روز قیامت ایمان دارند و نماز برپا می کنند و زکات می دهند و جز از خدا نترسیده اند. امید است آنان از هدایت یافتگان باشند.
«صدای اذان می‌پیچد بر گلدسته‌ها و فواره‌ها. نجوای گداخته بلال از لابلای تاریخ، رها بر جای جای خاک است؛ بالا رفته از گنبد، پیچیده چون نیلوفری سبز. صدای اذان می‌آید از مسجد که در جذبه‌های ناگهانی نور ایستاده است.
...پناهگاه دیر پای تنهایی و بندگی! لحظاتم را عزیز داشته‌ای، آنگاه که سر بر دیوارهایت گریسته‌ام بندگی‌ام را...شتاب از ضربان‌هایم می‌رود، شریان‌هایم منبسط شده‌اند.این جا بلندای عشق است. هنوز صدای اذان می‌آید.
پا به کدام گستره نور گذاشته‌ام؟ این جا مسجد است؛ آستانِ مسافرِ جاده‌های تا همیشه رحمت...»
نظر شما