خبرگزاری شبستان// بیرجند
بقیع کنونی یک خرابه نیست بلکه در خود کل تاریخ اسلام را در بردارد و قبور چهار امام معصوم شیعیان و نیز قبور همسران، دختران، برخی فرزندان، اصحاب، تابعین و عمه های پیامبرخدا (ص) و نزدیک به 10 هزار نفر از شخصیت های نامدار تاریخ اسلام در آنجا واقع است.
تاریخ شهادت می دهد که تا قبل از هجرت، مردم مردگان خود را در 2 گورستان «بنیحرام» و «بنیسالم» و یا در خانه های خود دفن می کردند. پس از این با دفن مسلمانان در بقیع و سپس صحابه و تابعین ائمه در ان قبرستان، بقیع رو به اهمیت گذارد.
بقیع تا یکصد سال پیش، دیوار و حصاری نداشت، اما اکنون با دیواری بلند محصور گشته و از گذشته تاکنون مسلمانان از هر فرقه و مذهبی، پس از زیارت پیامبرخدا (ص) به اینجا آمده، اهل بیت پیامبر(ص) و دیگر آرمیدگان در این گورستان را زیارت می کنند.
قبر امامان معصوم(ع) و تعداد دیگری از دفن شدگان در بقیع دارای قبه و سایبان بوده که در حمله وهابیان تخریب گردید و اکنون این قبرستان به صورت فضای باز و ساده ای درآمده و تنها برخی از قبور از دیواره های کوتاهی برخوردار است.
بقیع ویران می شود
در هشتم شوال سال 1344 هجری قمری پس از اشغال مکه، وهابیان به سرکردگی عبدالعزیزبن سعود روی به مدینه آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر، سرانجام آن را اشغال کرده، مأمورین عثمانی را بیرون کردند و به تخریب قبور ائمه بقیع و دیگر قبور همچنین قبر ابراهیم فرزند پیامبر اکرم(ص) قبور زنان آن حضرت، قبر ام البنین مادر حضرت اباالفضل العباس(ع) و قبر عبدالله پدر پیامبر و اسماعیل فرزند امام صادق(ع) و بسیاری قبور دیگر پرداختند.
ضریح فولادی ائمه بقیع را که در اصفهان ساخته شده بود و روی قبور حضرات معصومین امام مجتبی، امام سجاد، امام باقر و امام صادق(ع) قرار داشت را از جا در آورده، بردند.
اما این اولین حمله آنان به مدینه نبود بلکه آنان در سال 1221 هجری نیز یک بار دیگر به مدینه هجوم برده، پس از یک سال و نیم محاصره توانسته بودند آن شهر را تصرف کنند و پس از تصرف اقدام به غارت اشیای گرانبهای حرم پیامبر (ص)و تخریب و غارت قبرستان بقیع پرداختند.
طبق نقل تاریخی آن ها در این حمله چهار صندوق مملو از جواهرات مرصع به الماس و یاقوت گرانبها و حدود یکصد قبضه شمشیر با غلاف های مطلا به طلای خالص و تزیین شده به الماس و یاقوت و ... به یغما بردند و این نیز نخستین حمله آنان به مقدسات اسلامی نبود.
عثمان بن بشر از مورخان وهابی درباره حمله به کربلا چنین می نویسد: "… گنبد روی قبر (یعنی قبر امام حسین (ع)) را ویران ساختند و صندوق روی قبر را که زمرد و یاقوت و جواهرات دیگر در آن نشانده بودند، برگرفتند و آنچه در شهر از مال و سلاح و لباس و فرش و طلا و نقره و قرآن های نفیس و جز آنها یافتند، غارت کردند و نزدیک ظهر از شهر بیرون رفتند در حالی که قریب به 2000 تن از اهالی کربلا را کشته بودند."
اما این فقط شیعیان و اماکن مقدسه آنها نبودند که وهابیان آثار مجد و شکوه خود را در آن به نمایش گذاشته‌اند، مکه مکرمه و طائف نیز از حملات آنان در امان نماند.
"جمیل صدقی زهاوی" در خصوص فتح طائف می نویسد: "طفل شیرخواره را بر روی سینه مادرش سر بریدند، جمعی را که مشغول فراگیری قرآن بودند کشتند، چون در خانه‌ها کسی باقی نماند، به دکان‌ها و مساجد رفتند و هر کس بود، حتی گروهی را که در حال رکوع و سجود بودند، کشتند. کتاب‌ها را که در میان آنها تعدادی مصحف شریف و نسخه‌هایی از صحیح بخاری و مسلم و دیگر کتب فقه و حدیث بود، در کوچه و بازار افکندند و آنها را پیمال کردند."
سرزدن این قبیل امور از پیروان محمد بن عبدالوهاب شگفت نیست! تابعان کسی که همه مسلمانان را کافر و مشرک می دانست و مکه و مدینه را قبل از آنکه به دست وهابیان بیافتد، دارالحرب و دارالکفر! می دانست.
حتی او دستور داد مرد نابینای متدینی را که مؤذن بود و صوت خوشی داشت، چون به حرف او گوش نداده، بر پیامبر صلوات فرستاده بود، به قتل رسانند. بسیاری از کتب مربوط به صلوات بر پیامبر (ص) را به آتش کشید و به هریک از پیروانش اجازه می داد قرآن را مطابق فهم خود تفسیر کند."
این قطره‌ای کوچک از مرداب اعتقادات و عملکرد وهابیان در طول این سالیان است و در طول این دوران دانشمندان زیادی چه شیعه و چه سنی به نقد عقاید وهابیت دست زده‌اند و به شبهات گوناگون آنان پاسخ داده‌اند. یکی از شبهات آنان مسأله‌ی بناء بر قبور است. آنها ساختن بنا اعم از مسجد یا غیر آن را بر قبر حرام می‌دانند.
اما به راستی قومی که در تاریخ نه چندان طولانی خود، چنان که از زبان مورخین خودشان شنیدیم قرآن‌ها را در خیابان‌ها لگد مال ساختند و در قتل عام پیروان علی(ع) و سایر خلفا فرقی نگذاشتند و مجد خود را در غارت و قتل جستجو می کردند، شایستگی این را دارند که مخاطب یک استدلال قرآنی و یا حتی تاریخی قرار گیرند.
پیشینه قبرستان بقیع
بقیع اولین مدفن و مزاری است که به دستور رسول اکرم(ص) و به وسیله مسلمانان صدراسلام به وجود آمده است و اولین کسی که در بقیع از انصار دفن شده اسعدبن زراره و از مهاجرین عثمان بن مظعون است.
سمهودی می گوید: پس از فوت ابراهیم فرزند رسول خدا(ص) آن حضرت به صحابه فرمودند: ”ابراهیم رابه سلف ما عثمان لاحق کنید و در کنار او به خاک بسپارید.”
او می گوید پس از دفن شدن ابراهیم در بقیع، مردم مدینه علاقه مند شدند پیکر اقوام و عشیره خود را در آنجا دفن کنند و هر یک از قبایل مدینه درختان و ریشه های بخشی از بقیع را قطع و زمین آن را برای همین منظور آماده ساختند.
فضیلت بقیع
در فضیلت بقیع حدیثهاى متعدّدى از رسول خدا صلى الله علیه و آله نقل گردیده است. از جمله در حدیثى چنین فرمود: «یحشر من البقیع سبعون ألفاً على صورة القمر لیلة البدر»
از بقیع 70 هزار نفر محشور خواهند شد که صورت آنان مانند ماه چهارده شبه خواهد درخشید.
و در حدیث دیگر چنین فرمود: «یحشر من هذه المقبرة سبعون ألفاً یدخلون الجنّة بغیرحساب وکأنّ وجوههم القمرلیلیة البدر» «از بقیع هفتاد هزار نفر که صورتشان مانند ماه چهارده شبه است محشور خواهند شد و بدون حساب وارد بهشت خواهند گردید.»
درباره حضور شبانه رسول خدا (ص) در بقیع و دعا و طلب مغفرت آن حضرت نسبت به اهل بقیع که گاهى روز و گاهى شب هنگام انجام مىگرفت در حدیث و تاریخ مطالب فراوان نقل شده است.
در حدیثى چنین آمده است که رسول خدا (ص) در بقیع حضور مىیافت و اهل قبور را بدین گونه مورد خطاب قرار مىداد. «السَّلامُ عَلَیکُم یا أَهلَ الْقُبُور یَغفِرُ اللَّهُ لَکُم وأنتم لَنا سلف ونحن بالأثر» «درود بر شما خدا ما و شما را بیامرزد. شما پیش آهنگان ما بودید و ما هم در پى شما خواهیم آمد.»
در حدیث دیگر آمده است که مىفرمود: «السلام علیکم قومٌ مؤجلون أتانا وأتاکم ما توعدون. اللّهم اغفر لأهل البقیع الغرقد» «درود بر شما اى کسانى که اجل شما و آنچه به ما و شما وعده داده‌اند فرا رسید. خدایا اهل بقیع غرقد را بیامرز.»
پیامبر اکرم(ص) در قبرستان بقیع
از عایشه نقل شده است که رسول خدا (ص) شب هنگام و آنگاه که همه چشم ها به خواب مىرفت به آرامى رختخواب را ترک نموده و از منزل خارج مىشد. خود من و گاهى «بریره» خدمتکارم بهدستور من او را تعقیب مىکردیم و مىدیدیم که به بقیع مىآمد و در آنجا توقّف طولانى مىنمود و مکرّر دستها را به سوى آسمان برمىداشت و به دعا و استغفار بر اهل بقیع مشغول مىگردید. یکبار پس از مراجعت رسول خدا صلى الله علیه و آله از علّت این عمل استفسار نمودم؛ در پاسخ من فرمود: «إنّی أُمرت أن أدعو لهم»؛ «من از طرف خدا مأموریت دارم که بر اهل بقیع استغفار کنم.» عایشه مىگوید: عرض کردم اگر من به بقیع رفتم چه بگویم و بر آنان چگونه درود بفرستم. فرمود بگو: «السلام على أهل الدیار من المؤمنین والمسلمین و یرحمهم اللَّه المستقدمین منّا و المستأخرین و إنّا إن شاء اللَّه للاحقون».
چرا این عمل وحشیانه صورت گرفت؟
وهابیها می گفتند:
اهالی حرمین شریفین، به جای خداوند یکتا، گنبد و بارگاه ها را می پرستند. اگر گنبدها تخریب گردد و دیوارهای مشاهد مشرّفه برداشته شود، تازه اهالی حرمین از دایره شرک و کفر بیرون آمده، در مسیر پرستش خداوند یکتا قرار خواهند گرفت...!»
واکنش ها پس از خبر تخریب
با انتشار خبر تخریب ابنیه بقیع، به خصوص آثار قبور پیشوایان معصومِ مدفون در آن قبرستان، افکار عمومی در ایران به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و شیعیان از خود واکنش های شدیدی نشان دادند بگونه ای که رییس الوزرای وقت، مجبور شد روز شانزدهم صفر را عزای عمومی اعلام کند.
به دنبال اعلام عزای عمومی از طرف دسته جات مختلف تهران، مراسم سوگواری و عزاداری به عمل آمد و طبق دعوتی که به عمل آمده بود، در همان روز، علما در مسجد سلطانی اجتماع نمودند و دسته جات عزادار، با حال سوگواری، از کلیه نقاط تهران به طرف مسجد سلطانی عزیمت کرده، در آنجا اظهار تأسف و تأثر به عمل آمد.
عصر همین روز نیز یک اجتماع چندین ده هزار نفری، در خارج دروازه دولت تشکیل گردید و در آنجا خطبا و ناطقین، نطق های مهیّجی ایراد کرده و نسبت به قضایای مدینه و اهانتی که از طرف وهابیها به گنبد مطهر حضرت رسول(ص) به عمل آمده بود، اظهار انزجار و تنفّر شد.
منابع:
1- موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (ع)
2- موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)
3- پایگاه حوزه
پایان پیام/
نگارنده: زهرا رجائی مقدم
نظر شما