یک بام و چند هوای کودکان و نوجوانان در اوقات فراغت

خبرگزاری شبستان_ خرم آباد،

فصل تابستان و گرمای طاقت فرسای آن، آغازی برای اوقات فراغت است و بسیاری از دانش آموزان با فراغت از تحصیل حال و هوایی خاص دارند.

برخی از دانش آموزان از ابتدای سال تحصیلی تا پایان سال در انتظار فرا رسدن اوقات فراغت هستند.

اوقات فراغت کودکان و نوجوانان با پایان امتحانات پایان سال آغاز می شود، با خاموش شدن زنگ مدارس، هیاهو در خانواده ها برای غنی سازی اوقات فراغت کودکان و نوجوانان فراهم می شود.

برخی کودکان و نوجوانان در طول اوقات فراغت بین کلاس های آموزشی مختلف و دوره های ورزشی و هنر سرگردان هستند و شب ها خسته تر از هر زمان دیگری به منزل بر می گردند.

بسیاری از ارگان های فرهنگی و مذهبی نیز برای غنی سازی اوقات فراغت دانش آموزان از ماه ها قبل از پایان سال تحصیلی برای جذب دانش آموزان و تقویت طرح غنی سازی دانش آموزان تلاش می کنند.

در این هیاهوی کلاس های تابستانه و دوره های ورزشی مختلف بسیاری از دانش آموزان با شور و نشاط خاصی در حال بازی کردن  و لذت بردن از طرح اوقات فراغت خود هستند.

اما برخی خانواده ها با ثبت نام دانش آموزان در کلاس های متعدد، باعث می شوند که تمام اوقات فراغت دانش آموزان در کلاس های مختلف صرف می شود و فرصتی برای لذت بردن از اوقات فراغت برای دانش آموزان باقی نمی ماند.

برخی از دانش آموزان که با برنامه ریزی مناسب در کلاس های تابستانی شرکت می کنند، بعد از سه ماه تعطیلی با شور و نشاط دوباره راهی مدارس می شوند.

برخی از کودکان اما اوقات فراغت را فرصتی برای کسب و کار می دانند، کودکانی که فراغت از تحصیل نیز فرصتی برای کسب درآمد و کار برای آنان است.

این کودکان فصل تابستان را فرصتی برای کمک به خانواده می دانند، و برای کسب درآمد کارهای سخت را به جان دل می خرند.

این نان آوران کوچک، در گرمای طاقت فرسای تابستان در گوشه و خیابان برای کسب درآمد دوندگی دارند.

سهم کودکان  کار از اوقات فراغت، عرق ریختن و دویدنی بیشتر است، به نحوی که  به نظر می رسد این کودکان بزرگ شده و فرصت اوقات فراغت را برای کسب درآمد و دوندگی در این راه مغتنم می شمارند.

علی کودکی است که در کنار خیابان ترازوی در دست دارد و در طول روز در این گوشه خیابان منتظر است که هر رهگذری با گرفتن وزن خود کمکی کوچک هم به او برساند.

علی درخصوص زندگی خود، گفت:  فرزند دوم خانواده ای پنج نفره است که پدر وی  هم کارگر ساختمانی است و در طول سال برای کمک به خانواده مشغول به کار هستم.

وی افزود: در تابستان ها با آغاز روز ترازو را بر می دارم و تا حدود ساعت 12 شب کار می کنم تا فرا رسیدن تاریکی در خیابان کار می کنم و شب ها برای فروش آدامس در پارک کار می کنم.

علی بیان کرد: با درآمدی که کسب می کنم لباس های مدرسه و کتاب و دفتر برای خود می خرم و اگر درآمدم از مخارج خودم بیشتر باشد به خانواده کمک می کنم.

شایان دیگر کودکی است که در بوستان کیو خرم آباد مشغول به کار است و حدود 13_14 سال سن دارد.

شایان از پنج سالگی پدر خود را از دست داده است و از کودکی کار کرده است.

وی در خصوص کار کردن خود بیان کرد: در طول روز به کمک یکی از هماسیه ها که بنا هستند کار ساختمانی  انجام می دهم و در طول شب نیز در پارک با فروش ذرت پخته اندکی درآمد دارم.

شایان، با بیان اینکه از کار کردن خسته نمی شوم، افزود: از اینکه درآمد اندک من موجب سربلندی خانواده است و دست نیاز به سوی دیگران دراز نمی کنیم خوشحال هستم.

وی اذعان داشت: هم اکنون من و برادر 10 ساله ام با دست فروشی و انجام کارهای مختلف مخارج خانواده را تامین می کنیم و اجازه نمی دهیم مادرمان دغدغه زیادی داشته باشد.

محمد رضا، دیگر نوجوان خرم آبادی است که در کنار خیابان بساطی کوچک راه انداخته است و وسایل مختلفی از کبریت تا اسباب بازی و شانه و آینه می فروشد، در کنار محمد رضا مادرش مشغول مرتب کردن وسایل روی زمین است.

محمد رضا مدام از مادرش درخواست می کند به منزل برگردد، پای صحبت های مادر محمد رضا می نشینم، وی مادر سه فرزند است و با دو فرزند دختر و یک پسر  سال هاست به تنهایی فرزندانم را بزرگ می کنم.

وی افزود: سال های قبل که محمد رضا بسیار کوچک بود هر روز به تنهایی دست فروشی می کردم و گاهی هم محمد رضا در کنارم می نشست.

وی ادامه داد: در طول سال هم که محمد رضا مشغول به تحصیل است در روز های که محمد رضا شیفت صبح باشد، صبح ها به تنهایی کار می کنم و عصر ها محمد رضا کار می کند.

مادر محمد رضا، عنوان کرد: به حمد الله با انجام کار دست فروشی بخشی از مخارج خانواده تامین می شود.

در طول اوقات فراغت، کارگاه های کوچک، بوستان ها، بازارهای روزانه و خیابان ها مملو از کودکانی است که به عنوان کودک کار شناخته می شوند.

این کودکان دغدغه نان دارند، شرکت در کلاس های ورزشی، زبان و ریاضی برای آنان مفهومی ندارد چراکه درس خواندن را مخصوص اول مهر تا پایان خرداد می دانند و از آن پس به دنبال کسب درآمد و کمک به معیشت خانواده هستند.