به گزارش خبرگزاری شبستان، به نقل از میراث مکتوب ،خاقانی متولّد 520 ه. ق. متوفی 595 ه. ق. بزرگ‌ترین شاعر تصویرآفرین در زبان فارسی است؛ شاعری که در عین گرایش‌های ریشه‌دار مذهبی و شیفتگی بی‌چون و چرایش به پیامبر بزرگوار اسلام و تأکید همراه با سوگندش به دوری از باده‌خواری، زیباترین خمریّه‌های زبان فارسی را با تصاویری بدیع از جام‌های شراب، خود باده و مشک‌های شراب، نوازندگان، آلات موسیقی، مجالس شادی و ... سروده که اگر کسی کعبه‌ستایی‌ها و نعتیه‌های او را در مورد پیامبر ندیده باشد، بی‌تردید گمان می‌کند او باده‌خواری دائم‌الخمر بوده و گرایشی چندان به آیین و دین نداشته است.
او شاعری است که به شیوۀ «تازه نه باستان»، شعر می‌گوید و شور شعر او از همۀ قصیده‌سرایانِ پیش و پس از خودش، بیشتر است. شرط التذاذ از شعر خاقانی آشنا شدن با شگردهای خاصّ شعری اوست؛ از قبیل ترکیبات خاصّ اضافی و وصفی، موسیقی شعر، مضامین ابتکاری و تشبیهات نو، رقّت فکر، استعاره و کنایه‌های کاملاً تازه و دیدی کاملاً متفاوت از شاعران پیش از خود و موارد بسیار دیگر.
کتاب ساقی به یاد دار (نقدها و تاملاتی در حوزه خاقانی شناسی) نوشته سعیدالله قره بگلو در سال 1395 توسط نشر آیدین، یانار در قطع وزیری و با جلد شومیز به چاپ رسیده است.
ساقی به یاد دار (نقدها و تاملاتی در حوزه خاقانی شناسی( اثر سعید الله قره بگلو را نشرآیدین چاپ کرده است.
نظر شما