ظهور؛ زمان جلوه تام نعمت های الهی

به گزارش خبرگزاری شبستان، آیت الله جوادی آملی از مراجع عظام تقلید و مفسر برجسته قرآن کریم در کتاب ارزشمند «امام مهدی علیه السلام موجود موعود» می نویسد:

جامعه بشر در مسیر تکامل و رشد خود هر روز به موفقیتی تازه دست می یابد؛ اما این پیشرفت ها یا در حوزه انسانیت انسان نیست مانند رشد صنعتی یا تنها یک جنبه از انسان را متکامل می سازد، حال آن که درخت جامعه بشر آن گاه به بار خواهد نشست که هم در بُعد اندیشه، رأی صائبی داشته باشد و هم در حوزه انگیزه، بر محور حق و عدالت عمل کند و چنین کمالی که حقیقت حیات انسانی را تامین می کند جز در پرتو خورشید وحی و نبوت و شعاع درخشان ولایت و امامت به دست نخواهد آمد.

همان طور که زمین با نور خورشید از تیرگی و تاریکی رهایی می یابد و حیاتش مرهون آن است، زمینه قلوب انسان ها نیز نیازمند بارقه ای الهی است تا جهل و تیرگی را بزداید و دل ها را به نور هدایت روشن سازد و ظلم و تباهی در سرحدّ عدم قرار گیرد و پرچم عدل و احسان در اوج به اهتزاز درآید و پندارهای باطل به اشراق اندیشه های برآمده از خورشید الهی مضمحل گردند.

چنین میوه شیرینی، محصول ظهور ولی الله اعظم عجل الله تعالی فرجه است که آفات اندیشه و انگیزه را از جامعه بشر دور ساخته و گنج های پنهان عقل را اثاره می کند و زمینه های مرده را زنده می گرداند. با ظهورش هر آتشی که جنگ افروزان ضد بشر بر می افروزند، خاموش می شود: «کُلَّما أَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللّهُ؛ هر زمان آتش جنگى افروختند، خداوند آن را خاموش ساخت» (1) و تبلور فروغ الهی از گزند زبان دردزای بدخواهان مصون می گردد: «يُريدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ؛ آنها مي خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند، ولي خدا نور خود را کامل مي کند، هر چند کافران خوش نداشته باشند»(2) و نور الهی زمینه حیات آدمیان را روشن خواهد کرد: «وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا؛ و زمین به نور پروردگار خود روشن گردد.»(3)

ظهور، جلوه منّت الهی

«منّت» همان نعمت سنگین الهی است که خدای سبحان به بندگان خاص خود ارزانی می دارد؛ نعمتی بس سنگین که جز خاصان درگاه حق دیگران توان حمل آن را ندارند؛ نعمتی نه مانند سایر نعمت ها، چرا که سایر نعمت ها گر چه به وسعت آسمان ها و پهنای زمین باشند، ناپایدارند زیرا روزی بساطشان در هم خواهد پیچید و شیء ناپایدار در خور تکریم الهی نیست، تا از آن به «منّت» یاد کند.

آفتاب با همه تابشش روزی فرسوده خواهد شد و قانون «إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ» بر او حکومت خواهد کرد؛ ماه با تمام جلوه اش روزی محکوم ِ «وَخَسَفَ القََمَر» خواهد شد. آنچه روزی روشن است و روزی تاریک می شود، شایسته نیست که «منّت» نام گیرد؛ «منّت» آن نعمتی است که افول نمی پذیرد و محکوم زوال نیست و هیچ کسوف و خسوفی را بر نمی تابد و هیچ عاملی توان فسرده کردن سراج منیرش را ندارد.

خدای سبحان نبوّت نبی اعظم صل الله علیه وآله را چنین نعمتی می خواند و آن را منّتی بر مسلمانان می شمارد: «لَقَد مَنَّ اللَّهُ عَلَى المُؤمِنينَ إِذ بَعَثَ فيهِم رَسولًا مِن أَنفُسِهِم» نبوت و رسالت آن وجود مبارک چراغ روشنی است که هیچ کس را یارای خاموش کردنش نیست.

همان گونه که زینب کبری سلام الله علیها در شام به دستگاه فاسد اموی خطاب کرد: «لاتمحو ذکرنا و لا تمیت وحینا؛ هر کار که از شما برمی آید انجام دهید ممکن نیست بتوانید نور نبوت، رسالت و وحی را خاموش سازید چون نور ایزد افروز دین، نه تنها خاموش شدنی نیست، در نهایت هر نوری را مقهور نور خویش خواهد کرد: «وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ؛ خدا نور خود را كامل خواهد کرد اگرچه کافران را ناخوش آید»(5)

امامت نیز که جز فروغ مستمر نبوت نیست از منّت های الهی بر بندگان است و ظهور تام چنین نعمت عظیمی هنگامی است که خورشید جمال مهدی موجود موعود(عج) از پس ابر غیبت به در می آید و عالم را روشنی می بخشد: «وَ نُريدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَي الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثينَ ... ما اراده داشتیم تا بر آنهایی که در آن سرزمین مستضعف شده بودند منّت نهیم و آنها را پیشوایان مردم و وارثان روی زمین سازیم» (6)

پی نوشت ها:

1.سوره مائده آیه 64  2

2 .سوره صف آیه 8

3. سوره زمرآیه 69

4.سوره مبارکه آل عمران آیه 164

5.سوره مبارکه صف آیه 8

6.سوره مبارکه قصص آیه 5