به گزارش خبرگزاری شبستان، حسین معززی نیا، منتقد و پژوهشگر سینما، در سخنرانی خود با عنوان "فراز و فرودهای سینمای دینی"، در سومین روز از همایش فکری "جوان ایرانی، پرسش های امروزی"، رویکردهای فرهنگی، اجتماعی و دینی به سینمای دینی را مورد ارزیابی قرار داد.
وی درباره غیر دینی بودن خاستگاه سینما گفت: سینما به عنوان محصولی که از دل مدرنیسم بیرون می آید، داعیه دار دین نیست. بنابراین نمی توان گفت که ساختار خود سینما گرایش به رویکرد دینی دارد. این ما هستیم که باید نحوه استفاده از آن را تعیین کنیم.
این منتقد سینما درباره ملاک تشخیص سینمای دینی اظهار داشت: نگاه دینی در یک فیلم، یعنی نگاهی که غایت دارد. بنابراین مثلا اگر حتی فیلمی تاریخی از حضرت ابراهیم می سازیم، به موجب آن نگاه غایتمدارانه فیلمساز است که فیلم را در حوزه سینمای دینی قرار می دهد.
وی در این باره افزود: در غیر این صورت، کسی که به زور فیلم تاریخی روایت کند، نمی توان گفت که وی در حوزه سینمای دینی فعالیت داشته است. اما اگر این نگاه در رویکرد فیلمساز باشد، وی حتی از فیلم هایی که در موضوع ربطی به دین ندارند، می تواند اثری دینی بیافریند.
معززی نیا برای تائید سخنانش به آثار سینمایی از مجید مجیدی، رضا میرکریمی و ایگمار برگمان اشاره کرد و ادامه داد: برگمان در اکثر فیلم هایش در جستجوی خداست و همین پیوند است که فیلم را دینی می کند. وی در فیلم هایش در جستجوی نسبت انسان با مبدا و معادش است. همینطور مجیدی یا میرکریمی فیلمی می سازند که بن مایه داستان فیلم، درگیری های شخصیت های فیلم در حوزه دینی است.
وی در انتقاد از رویکرد و برداشت فعلی از سینمای دینی، گفت: در حالی که ما معمولا سینمایی را دینی می شماریم که در آن اثر به صورتی مستقیم و مفصل، بخواهیم امری دینی را برای مخاطبانمان اثبات کنیم. در صورتی که در سینمای دینی ابتدا باید مشخص کرد که از سینمای دینی چه می خواهیم تا بتوانیم موضوعات و سوژه های این ژانر را مشخص کنیم.
این پژوهشگر سینما با انتقاد از مسئولانی که فیلم سازان موفق دینی را حمایت نمی کنند، اظهار داشت: نمی توان سینمای دینی را با یک فرمول از پیش تعیین شده تولید کرد. بدین معنی که فرمول را به شخصی بسپاریم و از او کار دینی بخواهیم. سینمای دینی، نگاه و دغدغه دینی می طلبد.
وی در ادامه مهمترین تکنیک فیلم سازی در سینمای دینی را روایت جذاب و صحیح از داستان فیلم خواند و تصریح کرد: این مقوله ای است که در اکثر اثرهای دینی به فراموشی سپرده می شود به طوری که بی ارزش ترین کار در این گونه فیلم ها، همان تلاش فیلم نامه نویس است. اوج تکنیک هنگام خلق فیلمنامه صورت خواهد گرفت.
معززی نیا درباره داوی در سینمای دینی اظهار داشت: در داوری هم باید دید غایتمان چیست. فروش فراوان و اقبال عمومی را نمی توان ملاک موفقیت و یا عدم توفیق یک اثر دانست. مردم ما به خاطر علایق دینی ماینلد که داستان های دینی را دنبال کنند. اما واقعیت این است که فیلم های خوب در این حوزه زیاد داریم. این نیز به این معنا مدیریت درست مدیران سینمایی ما نیست، بلکه فیلم سازان خوبی داشته ایم که توانسته اند به این توفیق دست یابند.
وی بار دیگر از انزوا کشیده شدن فیلم نامه نویسی انتقاد و متذکر شد: به همین دلیل است که نمی توانیم کارهایی همچون "محمد رسول الله"(ص) داشته باشیم. حتی در فیلم های بزرگ دینیمان، برای کارهای فنی فیلم، متخصصانی از خارج ایران می آوردند و پس از اتمام کار، اندوخته ای تجربی برای خودمان باقی نمی ماند.
پایان پیام/
نظر شما