به گزارش خبرگزاری شبستان: عبادت یعنی هر کاری که رنگ خدا داشته باشد؛ گاهی این عبادت نماز است یا مطالعه، کار است یا خدمت به جامعه؛ هر کاری که برای خدا باشد اعم از همسرداری، بچه داری، خانه داری، همسایه داری و رفیق داری عبادت است.
حالا اگر هستی را برای بشر آفریدند و بشر را برای عبادت، اما بشر- چون آزاد بود- عبادت نکرد و ظلم نمود، دیگر وجود این بشر فایده ای ندارد. اگر سفره را پهن کرده ایم برای آن که مهمان غذا بخورد اما او غذا نمی خورد، سفره را جمع می کنیم. پس حال که ما عبادت حقیقی خدا را نمی کنیم چرا خدا سفره را جمع نکرده است؟
گاهی خادم مسجد می بیند همه از مسجد بیرون رفته اند اما یک مرد خدا در مسجد عبادت می کند و به خاطر همان یک نفر، لامپ های مسجد را روشن می گذارد.
قرآن در پاسخ می گوید: «وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ؛ خدا تا تو (پیغمبر رحمت) در میان آنها هستی آنان را عذاب نخواهد کرد»(۱) ای رسول خدا! به خاطر وجود تو سفره باز است. گاهی وقت ها سر سفره همه غذا می خورند و می روند و گاهی نمک نشناسی هم می کنند؛ اما یک آدم حسابی، نشسته و مشغول غذا خوردن است. صاحب خانه به خاطر آن آدم حسابی، سفره را جمع نمی کند. او همان خلیفه خدا در زمین و امام زمان علیه السلام است.
وجود اهل بیت علیهم السلام و امام زمان عجل الله تعالی فرجه نیز همانند وجود پیامبر صل الله علیه و آله است و آنان نیز تمام منزلت و کمالات پیمغبر(ص) را غیر از مقام نبوت دارا هستند.
۱- سوره انفال، آیه ۳۳
منبع: «پرتوی از آیات مهدوی» نوشته محسن قرائتی
نظر شما