خبرگزاری شبستان - سرویس قرآن و معارف: "حال خوب که در آستانه سال جدید در دعای معروف تحویل سال به آن اشاره شده از اهمیت بالایی برخوردار است، چون دعا کننده دعا می کند که خدای متعال به او حال خوبی عطا کند. حول سوء حالنا الی احسن الحال. انسان موجودی است که با همه جهان هستی ارتباط دارد، یعنی از سویی با خالق خود مرتبط است، از طرفی با نفس و بدن خویش و از سویی با مردم و در نهایت با طبیعت و هستی. لذا زمانی حال خوب در انسان محقق می گردد که رابطه انسان با خدای متعال ، خودانسان ، مردم و طبیعت اصلاح گردد. انسان در خصوص خالق و خدای خویش مسئولتی دارد که خلاصه می شود در کلام امام صادق علیه السلام.اینکه انسان بفهمد و بداند که بنده است و در برابر خدای متعال از خود رأیی و نظری نداشته باشد. در این صورت است که آباد می شود و به رشد و کمال می رسد. "
آنچه در ادامه می آید چکیده ای از گفتگوی ما با حجت الاسلام و المسلمین امیر گلپور، مسئول کارگاه های آموزشی مرکز قرآن وحدیث حوزه های علمیه و کارشناس علوم قرآنی درباره راهکارهای رسیدن به احسن الحال در استانه سال نو است.
بسیاری از ما به ویژه وقتی در آستانه سال نو قرار می گیریم آرزویی در ذهن و قلب مان پدیدار میشود که البته اصل آرزو کاملا قابل دفاع است و ریشه هایش به همان دعای زیبای آغاز سال برمی گردد که از خداوند می خواهیم به حق محول الحول و الاحوال بودن خود حال ما را به احسن الحال بگرداند اما برای بسیاری از ما نگه داشتن حال نیکو و احسن الحال کار بسیار دشواری است. واقعا در آستانه سال نو چه کنیم که به احسن الحال برسیم و مهم تر از آن این احسن الحال را نگه داریم؟
حال خوب که در آستانه سال جدید در دعای معروف تحویل سال به آن اشاره شده از اهمیت بالایی برخوردار است، چون دعا کننده دعا می کند که خدای متعال به او حال خوبی عطا کند. حول سوء حالنا الی احسن الحال. انسان موجودی است که با همه جهان هستی ارتباط دارد، یعنی از سویی با خالق خود مرتبط است، از طرفی با نفس و بدن خویش و از سویی با مردم و در نهایت با طبیعت و هستی. لذا زمانی حال خوب در انسان محقق می گردد که رابطه انسان با خدای متعال ، خودانسان ، مردم و طبیعت اصلاح گردد. انسان در خصوص خالق و خدای خویش مسئولتی دارد که خلاصه می شود در کلام امام صادق علیه السلام.اینکه انسان بفهمد و بداند که بنده است و در برابر خدای متعال از خود رأیی و نظری نداشته باشد. در این صورت است که آباد می شود و به رشد و کمال می رسد.
در واقع شما می فرمایید اگر ما می خواهیم به حال خوب دسترسی داشته باشیم و این حال تداوم داشته باشد با گذر از خودخواهی و دور شدن از منیت ها حاصل خواهد شد؟
مسلما! مولوی می گوید عاشقی به در خانه معشوقش رفت و در زد. معشوق پشت در آمد و پرسید کیستی؟ عاشق گفت منم!!!! معشوق گفت برو و او را رد کرد. عاشق در فکر فرورفت که مگر چه خطایی کرده ام که مرا رد کرد. پس از تأمل فهمید. لذا دوباره به در خانه معشوق رفت و همان سوال پرسیده شد. این بار در جواب کیستی؟ گفت توأم. معشوق در را باز کرد. پس زمانی انسان به سراپرده خداوند مقرب می گردد که غرور و خود رایی و خود بینی را کنار بگذارد و اگر کسی خدا را یافت همه چیز را یافته است و ارتباطش با خودش و مردم و طبیعت نیز صحیح می گردد. پس ارتباط با خدای متعال و به مقام تسلیم و بندگی رسیدن اوج حال خوش و صفا و خرمی و نشاط باطن و ظاهر است.
چطور رابطه مان را با خداوند اصلاح کنیم؟
در ارتباط با خود نیز خدای متعال دستوراتی را بیان کرده . حق چشم. حق پا. حق شکم. حق زبان و ...که اینها امانت خدای متعال اند. سالم و پاکیزه و طاهر تحویل داده شده و بایستی سالم و پاکیزه به صاحبش بازگردانده شود و رعایت امانت گردد و تصرف نابجا در آنها صورت نگیرد.این امانت داری شایسته، حال انسان ذا زیبا و خوش می کند. در مرحله سوم ارتباط صحیح با مردم است که در دو محور اصلی خلاصه می شود؛ حسن خلق و حسن معاشرت با مردم و رعایت حقوق مردم. حسن خلق آنقدر بااهمیت است که رسول الله اعظم صلی الله علیه و اله وسلم می فرمایند نزدیکترین شما در قیامت به من خوش خلق ترین شماست. درباره ویژگی بعدی یعنی رعایت حقوق مردم باید گفته شود که اولا حق مردم را نخوریم و ثانیا حق مردم را ادا کنیم. بحث رسیدگی به فقرا جامعه در قالب زکات،صدقات مستحبی و پرداخت خمس از مهمترین حقوقی است که در واقع با پرداخت آن مشکلات فقرا و نیازمندان جامعه برطرف می شود. آقا رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند من را در خانه فقرا بیابید، من در خانه فقرا منتظر شما هستم. قطعا بر اساس این روایت وقتی به خانه فقیر سر بزنیم پیامبر اکرم در آن لحظه به ما توجه و نگاه خاص می کند. شخصی خدمت پیامبر رسید و به ایشان گفتند سنگدل شده ام و حاجتی دارم که برآورده نمی شود. راه حلی به من یاد بدهید . پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند یتیمی را پیدا کن بر سر او دست نوازش بکش – و نیازهای عاطفی او را برطرف کن - و از غذایی که به خانواده ات می دهی به او هم بده. قساوت قلبت برطرف می شودو حاجتت برآورده می گردد. پس خدمت به خلق ، خدمت به خودمان هست و از سویی حال خوش معنوی را قطعا به دنبال خواهد آورد. در روایت داریم وقتی مومن وارد قبر می گردد، فرد بسیار خوش سیمایی وارد قبرش می گردد و باعث خوش حالی او می گردد. مومن از او سوال می کند تو کی هستی؟ می گوید من سروری هستم که در دل مومنی وارد کردی، تا قیامت با تو هستم.و سخن آخر ارتباط با طبیعت یعنی حیوانات و درختان و دریا و هواست. استفاده صحیح از این سرمایه ها باعث می شود اینها برای نسل آینده هم بماند و برای ما دعا کنند. و از طرفی سلامت هوا و آب و طبیعت نیاز فعلی و حق همگانی است و توجه به همه اینها باعث نزول رحمت و برکت است چرا که "لان شکرتم لازیدنکم و لئن کفرتم ان عذابی لشدید." مکرر در داستانها و روایات شنیده ایم که رحم به یک حیوان چقدر در زندگی اشخاص تأثیرگذار بوده. خب اگر ما انسانها در سلامت هوا و آب و طبیعت بکوشیم و جان انسانها را از این رهگذر نجات دهیم قطعا تأثیرش به مراتب بالاتر خواهد بود.
نظر شما