به گزارش خبرنگار شبستان، سیدامیر سادات موسوی، سردبیر مجله رشد جوان و شاعر، عصر دیروز در نشست نقد و بررسی کتاب های مثنوی دانشجویی و دانشگاه‌نامه که در سرای اهل قلم برگزار شد، گفت: بنده دو مقاله در مورد کتاب مثنوی دانشجویی و دانشگاه‌نامه نوشتم. مثنوی دانشجویی سال 90 منتشر شده است که 4 باب و حدود 400 بیت دارد. کتاب دانشگاه‌نامه که مفصل تر است و 19 باب دارد در سال 93 منتشر شد. این دو کتاب هر دو از نظر موضوعی در امتداد هم هستند، هرچند وزن متفاوتی دارند.
سادات موسوی ادامه داد: کتاب های مثنوی دانشجویی و دانشگاه‌نامه را زمانی که دانشجو بودم، خواندم. اولین چیزی که برایم این کتاب ها را جذاب می کرد این بود که طنز جدی گرفته شده بود. اکثر کتاب های طنز گویی کشکول کارهای طنزپرداز در سال های اخیر است یعنی موضوعات متفاوت دارد. وقتی کتاب دانشگاه نامه را در دست می گیریم انگار نویسنده ارزش بیشتری برای مخاطب گذاشته است زیرا در یک کار به هم پیوسته با قالب مشخص کتاب نوشته است. نویسنده دانشگاه نامه، استاد دانشگاه است و از درون با فضای دانشگاه و دانشجویی آشناست.
سردبیر مجله رشد جوان کتاب مثنوی دانشجویی را دلچسب و خواندنی دانست و افزود: کتاب مثنوی دانشجویی را در یک خوانش می شود با لذت خواند. هر دو کتاب مثنوی دانشجویی و دانشگاه نامه طرح جلد خوبی دارند، تصویرسازی های خوبی روی جلد کتاب هاست. در نگاه اول این کتاب ها مشتری را جذب می کنند. روی جلد این دو کتاب با داخل جلد اتصال دارد.
وی خاطرنشان کرد: انتقادی که به کتاب های مثنوی دانشجویی و دانشگاه نامه دارم، این است که برخی جاها حس می شود که کار با عجله نوشته شده است زیرا کار سریع باید برای نشریه نوشته می شده و برای همین در قسمت هایی آن عجله ژورنالیستی حس می شود. به عنوان کسی که با مسایل دانشجویی درگیر بودم می گویم که مشکلاتی در این زمینه داریم از جمله تقلب کردن و فرهنگ تقلب در سطوح مختلف. دانشجو در ترم اول تقلب می کند، در ترم های بعدی برای نوشتن مقاله تقلب می کند. در سطح اساتید هم تقلب را داریم. استادی کتابی را بین دانشجویان تقسیم می کند که ترجمه کنند و آن را به اسم خود چاپ می کنند تا رتبه ای بگیرد. استادی که مدام برای رتبه گرفتن مقاله می نویسد اما یک تدریس درست انجام نمی‌دهد.
سادات موسوی بیان کرد: در میدان انقلاب که راه می رویم ،پیش نمی آید کسی تبلیغ مقاله و پایان نامه نکند ما باید دنبال اصلاح باشیم.شاید کتاب هایی همچون مثنوی دانشجویی و دانشگاه نامه بتوانند در زمینه اصلاح این مسایل تاثیرگذار باشند. جامعه ما طنزپردازان را به سمت موضوعاتی هل می دهد که انگار سفارش فضای سیاسی است ولی کارهای ریشه دار زیادی است که کمتر به آنها پرداخته می شود.
این شاعر تصریح کرد: اولین هر کدام از باب ها در دانشگاه نامه با به نام خدا و حمد الهی شروع می شود. این در ساختار مجله ای موضوعیت دارد اما در ساختار کتاب نه. برخی ابیات در کتاب دانشگاه نامه و همین طور مثنوی دانشجویی قافیه هایی دارد که نشان می دهد از ظرفیت مثنوی بودنش خوب استفاده شده است. در دانشگاه نامه تا باب هفتم انگار روایت تاریخی است و خوب کار شده است.
نظر شما