انتخابی سخت، آزمونی بزرگ/ مرگ پایان «نفس» نیست

خبرگزاری شبستان- رشت: اینجا داستان ایثار خانواده هایی است که با قلب های مهربان و دستان سخاوتمندشان، تاریکی های زندگی را روشنی بخشیده و نجات بخش زندگی دیگران هستند.

عاشقانی که در بدترین شرایط روحی بهترین و زیباترین تصمیم را گرفته و دل های شکسته و چشمان نگران و منتظر را امید بخشیدند.

در حال حاضر ۲ هزار و ۷۸۱ نفر در سراسر ایران اسلامی در انتظار پیوند هستند و هر فرد مرگ مغزی شده می تواند جان هشت نفر را نجات دهد.

طبق آمار ارائه شده هر ۱۰دقیقه یک نفر به لیست پیوند افزوده شده و هر ۲ساعت یک بیمار در انتظار پیوند جان خود را از دست می دهد و این در حالی است که هر ۱۲ساعت فقط یک نفر موفق به دریافت عضو حیاتی شده و به زندگی باز می گردد و این نشان دهنده ضرورت فرهنگ سازی ترویج اهدا عضو در جامعه است.

برای نجات زندگی لحظه ها مهم است!

طی چند سال اخیر با توجه به تبلیغات و اطلاع رسانی های انجام گرفته از رسانه ملی و سایر رسانه ها آگاهی مردم از ضرورت اهدا اعضا افزایش یافته و همین امر موجب افزایش اهدا و درخواست عضویت در سامانه های اهدا عضو شده است.

در گیلان تا سال ۸۷تنها یک مورد اهدا عضو وجود داشت که این رقم در سال جاری به ۴۰ مورد رسیده است و این نویدی برای بیماران چشم انتظاری است که سالها چشم بر زنگ تلفن دارند تا شاید کسی در نقطه ای از کشور به یاری آنان شتافته و حیات دوباره را به آنان هدیه دهند.

دومین جشن نفس در رشت برگزار شد، خیلی ها آمده بودند اهدا کنندگان، اهدا گیرندگان و افراد در صف انتظار، پدران و مادرانی که عکس عزیزانشان را در دست داشتند و نگاهشان به دنبال کسانی بود که بخشی از وجود فرزندشان به آنان زندگی بخشیده بود. محفلی سراسر اشک و لبخند.

اینجا روایت فداکاری انسان هایی است که با قلب بخشنده خود به دیگران کمک کرده و الفبای انسانیت را بخش کردند.

از میان این همه جمعیت اولین نگاهم با نگاه های مادری گره خورد که قاب عکس دختری زیبا را در دست داشت و اشک برگونه هایش جاری بود. به کنارش رفتم با لبخند گفت: نام دخترم پریسا است، پریسا طارمی. عید امسال 18 ساله می شد اما .... بر اثر تصادف مرگ مغزی شد.

وی با بیان اینکه به پریسا بسیار وابسته بودم گفت: وقتی تیم پزشکی از مرگ مغزی پریسا خبر داد باورش خیلی سخت بود که ممکن است او را برای همیشه از دست بدهم و مرا تنها بگذارد. ساعت ها به عکس او خیره می شدم و با خدای خود راز و نیاز می کردم و از او می خواستم دوباره پریسا را به من باز گرداند، اما دیگر دیر شده بود، خیلی دیر.

بعد از اعلام مرگ مغزی و درگیری های ذهنی بسیار، تصمیم گرفتم اعضای بدن پریسا را اهدا کنم تا خانواده دیگری به مانند من داغدار فرزند خود نشود. اکنون آرامش دارم زیرا می دانم دعای خیر خانواده گیرنده همیشه همراه پریسا و خانواده ام هست.

مادر آرین ابریشم چی با بیان اینکه پسرم 18 ساله بود گفت: بهمن سال 94 آرین دچار مرگ مغزی بر اثر سانحه تصادف شد.

وی با بیان اینکه مرگ مغزی آرین شوک وحشتناکی برای من و سایر اعضای خانواده بود افزود:هیچ وقت فکر نمی کردم شاهد مرگ فرزندم باشم. داغ فرزند خیلی سخت است.

مادر آرین که عکس فرزندش را نشان می داد گفت: اهدا عضو بهترین تصمیمی بود که گرفتم زیرا می دانستم با این کار، پسرم خوشحال شده و یادش همیشه زنده خواهد ماند و خانواده دیگری داغدار پسر خود نخواهد شد.

وی با انتقاد از اینکه چرا نباید با فرد گیرنده ارتباط داشته باشم افزود: دیدن افرادی که اعضای بدن پسرم به آنان اهدا شده برای من آرامش بخش است زیرا چهره فرزندم را در آنان خواهم دید.

وی از خانواده همه افراد دچار مرگ مغزی شده درخواست کرد تا اعضای بدن عزیزشان را اهدا کنند زیرا حیات دوباره به چندین نفر بخشیده و تسلی برای درد و غمشان است.

محمدحسام 2 ساله اهدا کننده خردسال شهر رشت است که با اهدا اعضایش موجب نجات جان چندین نفر شد. مادر محمد حسام با بیان اینکه پسرم 2 سال و 6 ماه داشت گفت: محمدحسام بر اثر فاویسم و کاهش هموگلوبین خون دچار مرگ مغزی شد که دو کلیه وی در بیمارستان رازی رشت به افراد نیازمند پیوند زده شد.

کبد کودکم هم برای پیوند به بیمارستان نمازی شیراز منتقل شد.

وی با تصریح اینکه کودک من با این سن کم قلبی بزرگ و بخشنده داشت افزود: محمدحسام باعث نجات جان سه انسان شد و ایثار و فداکاری را با این سن کم به همه آموخت.

وی گفت: جای خالی خنده ها و شیرین کاری های محمد حسام را که تمام دیوارهای خانه ام یادگاری از او دارند، در تمام وجودم احساس می کنم اما این فکر که دستان کوچک او زندگی را به سه نفر هدیه داد موجب آرامش خاطرم می شود.

سالانه سه هزار و ۳۰۰مرگ مغزی قابل اهدا در کشور وجود دارد که یک تا هشت ارگان بدن این افراد قابل پیوند به بیماران نیازمند است و سال گذشته تنها ۸۰۰بیمار مرگ مغزی اعضای بدنشان اهدا شد و توانستند زندگی انسان ها را نجات دهند به طور میانگین ۶ هزار و ۶۰۰ ارگان که می توانست جان بسیاری از انسانها را نجات دهد، خاکسپاری شد و این درحالی است که روزی هفت بیمار به علت عدم پیوند اعضا جان خود را از دست می دهند.

اهدا عضو نیازمند فرهنگ سازی در جامعه است، خانواده رکن اساسی در اهدا اعضا است و اگر این فرهنگ در جامعه نهادینه شود هیچ بیمار در لیست انتظار پیوند اعضا، فوت نخواهد کرد.