به گزارش خبرگزاری شبستان از قم، آیت الله جوادی آملی در کتاب حکمت عبادات (صفحات 1136 ـ 137) در خصوص روزه گرفتن به عنوان بهترین راه برای عنداللهی شدن، اینگونه توضیح می دهد:
روایت لطیفى را مرحوم کلینى از امام هفتم (ع) نقل فرموده، که مرحوم محقق داماد، در شرح آن بیان شیرینى دارد.
حدیث این است که حضرت فرمود: «إنّ أبدانکم لیس لها ثمن إلاّ الجنّة، فلا تبیعوها بغیرها»(1) بدن شما به اندازه بهشت مى‌ارزد؛ آن را به غیر بهشت نفروشید. که ضرر خواهید کرد.
مرحوم محقق داماد مى‌فرماید: این روایت ناظر به آن است که روحتان فوق بهشت است. روح را باید به «جنّة اللّقاء» بدهید. روحتان بایستى به «عند ملیکٍ مقتدر» برسد و بهترین راه براى عنداللهى شدن روزه گرفتن است.
باطن روزه به صورت لقاى خدا ظهور مى‌کند و براى انسان، همتى بالاتر از لقاى حق فرض ندارد. چون انسان موجودى ابدى است که هرگز از بین نمى‌رود، بلکه در نهایت از عالَمى به عالَم دیگر منتقل مى‌شود. اگر باطن روزه نصیب او شد، پیوسته در محضر حق است؛ بدون اینکه از حضور دایمى رنج ببرد. یکنواختى در بهشت رنج‌آور نیست، اصولا ً در آنجا رنجى وجود ندارد؛ خواه بهشت ظاهرى که «جنّات تجرى من تحتها الأنهار» باشد یا بهشت معنوى. انسان بدون اینکه رنج و خستگى و تشنگى و گرسنگى را بچشد، لذت سیرى را احساس مى‌کند؛ وضعیت بهشت مانند دنیا نیست.
1. کافى، ج 1، ص 19، ح 12.
مأخذ: (حکمت عبادات، صفحات 136 ـ 137)
پایان پیام/
نظر شما