کمیته امداد بازیگر نقش اول قصه‌ای واقعی/ دانه‌ای که صد دانه شد

خبرگزاری شبستان/یاسوج

شاید خود کمیته امداد هم فکرش را نمی ‌کرد که دانه ‌ای را که 12 سال پیش کاشته است، روزی آنقدر ثمر دهد که به صدها دانه تبدیل شود و کارآفرینی تربیت شود که برای صدها خانواده مددجوی دیگر شغل ایجاد کند.

نام کمیته امداد با فقر و نداری و محرومیت ‌ها عجین شده اما سرنوشتی که این نهاد برای یکی از مددجویانش رقم زد، از فقر و نداری فقط یک خاطره کهنه ساخت که دیگر جایی در زندگی او ندارد و به کلی از زندگی‌اش پاک شده است.

این مددجو، مهران بالان است که قصه‌ اش را خیلی‌ ها شنیده اند؛ او پسرک فقرزده‌ای بود که فقر را با همه پوست و خونش حس کرده و به جرأت می ‌توان گفت که انتهای فقر و نداری در زندگی دو دهه قبل او بود؛ به طوری که بدتر از وضعیت او دیگر فقر و فقیری در کار نباشد.

 فقری که با هنر پاک این مددجو و قدم‌ های خیر کمیته امداد، ریشه ‌اش برای همیشه خشکیده شد و اکنون مهران بالان آن کودک و مرد فقیر گذشته نیست، بلکه کسی است که بانک‌ ها برای جذب و سپرده دارایی ‌هایش صف کشیده اند و رقابت می ‌کنند.

بالان که در 14 فروردین 58 به دنیا آمده، در 11 سالگی وقتی در روستای محل زندگی ‌اش، چوپانی می ‌کرد تعدادی از گوسفندان را گم کرد و از ترس سرزنش‌ ها دل به دریا زد و راهی شهر یاسوج شد؛ شهری که برای مهران حکم غول بود و هنوز هم خودش می ‌گوید یکی از سخت ‌ترین کارهای زندگی ‌ام بود که نمی ‌دانستم شهر و خودرو و خیابان و ترافیک چیست؟!

او زندگی‌ اقتصادی ‌اش را با یک بسته آدامسی که با گرو گذاشتن کاپشن خود به دست آورد، آغاز کرد و با فروش آن نخستین درآمدش را کسب کرد.

او در ادامه مسیر سخت زندگی ‌اش روزی با یک مرد همدانی در نمایشگاه صنایع دستی آشنا می ‌شود که از روی ترحم، همه آدامس ‌هایش را یک جا می‌ خرد.

اما آن مرد همدانی نخستین درس بزرگ زندگی این مددجو را به او داد؛ او در مقابل خرید یک جای آدامس ‌های مهران بالان، از او تقاضای نگهبانی و مراقبت از کوزه‌ هایش در نمایشگاه صنایع دستی را داد تا مهران یاد بگیرد که برای به دست آوردن پول باید کار و تلاش کرد.

مهران اگر چه فقیر بود و روزگار سختش را در کنار خانواده 13 نفره و شلوغش در روستای اشکفت سیاه لوداب، تنها با حمایت های کمیته امداد  و  مستمری ناچیز اما با برکت کمیته امداد به خانواده ایشان می‌ گذرانید ولی باهوش بود و درس ‌های زندگی را به خوبی می ‌آموخت.

او اگر چه دوران کارتن ‌خوابی و آدامس‌ فروشی‌ اش را فراموش نکرده اما در خاطراتش آن روزهای بی ‍‌پولی کودکی و نوجوانی ‌اش را روزهای بدی ثبت نکرده و از نام کمیته امداد برای خودش، تقدس و احساسی ساخت که هنوز هم با میلیاردها سرمایه و درآمد ماهیانه با او است؛ چرا که او همین سختی ‌ها و نداری‌ ها را زمینه رشد خود می ‌داند و شعارش هم این است که از کوچک بودن است که انسان بزرگ می‌ شود.

او می‌ گوید: اگر کسی از صفر شروع کرد تا 100 را خودش می ‌رود اما اگر از وسطای راه شروع کند چون راه ‌های نرفته زیادی دارد، شکست می‌ خورد.

قصه مهران به گونه‌ ای شروع شده و ادامه دارد که در واقع کمیته امداد بازیگر نقش اول قصه ‌ای شده که پایانی ندارد و کار متقابل مهران و کمیته امداد با همدیگر تمام شدنی نیست.

مهران بعد از آشنایی با مرد سفالگر همدانی، سه سال را دور از خانواده خود و حتی در بی‌خبری مطلق از پدر و مادرش در روزهایی که نه تلفن بود و نه جاده، در کنار آن سفالگر شاگردی کرد.

او بعد از آنکه توانش در دوری از خانواده ‌اش تمام شد، در حالی که در بی ‌خبری مطلق از او، همه فکر می ‌کردند بلایی سرش آمده و حتی  خانواده و پدر و مادرش دیگر داشت باورشان می شد که دیگر مهرانی وجود ندارد و کاسه عمرش پر شده و برای همیشه از میانشان رفته، تصمیم به برگشت گرفت؛ در واقع مهران نه تنها زندگی ‌اش پایان نگرفته بود بلکه او تازه شروع کرده بود و کسی فکرش را هم نمی ‌کرد او آغازگر زندگی آبرومندانه صدها خانواده دیگر هم شود.

مهران در سایه خوشحالی ‌های بی حد و حصر والدین و بستگانش به روستا برگشت و تصمیمی بزرگ در زندگی ‌اش گرفت که از قبل جرقه‌ های آن زده شده بود؛ تصمیمی که سد بزرگی به نام بی پولی و نبود سرمایه جلوی پایش بود. اما او این مشکل بزرگ را به کمک کمیته امداد حل کرد.

او که نزد سفالگر همدانی سه سال شاگردی کرده و استاد ماهر و زبردستی شده بود، یک کارگاه صنایع دستی را راه انداخت و با وام یک میلیون و پانصد هزار تومان آن روزهای کمیته امداد، قدم در راه بزرگ و مقدسی نهاد.

او در سال 82  با خانواده ای از جنس خودش که تحت حمایت کمیته امداد بودند ازدواج و با مشاوره و راهنمایی این نهاد و جهیزیه اهدایی امداد زندگی مشترک خود را آغاز کرد تا بال دیگری به بال های پروازش اضافه شود.

همسر مهران نه تنها هیچ گاه زنجیری به پایش نبود بلکه گویی برای کمک به مهران آفریده شده است. مهران اکنون تنها نبود. توکل و اراده قوی، حمایت کمیته امداد و همسرش یاران بی همتای راهش بودند.

ناملایمت ‌ها و خستگی‌ های کار اداری در مقابل همت و اراده مهران  و حمایت ‌های بی‌منت همسرش، کاری از پیش نبرد و اداره‌کل فنی و حرفه ‌ای و میراث فرهنگی و صنایع دستی هم در کنار کمیته امداد بازیگران این قصه مبارک شدند.

مهران، آموزگار کلاس ‌های فنی و حرفه ‌ای شد و کمیته امداد نیز هزینه آموزش دیگر مددجویانش را در روستاها پرداخت می ‌کرد، تا دانه ‌ای را که روزی با تسهیلات و مشاوره‌ هایش کاشته بود امروز نهالی شود که دیگر مددجویانش نیز از آن بهره ببرند.

در حال حاضر، این مددجو که روزی پدرش و 12 خواهر و برادرش به مستمری کمیته امداد وابسته بودند، بیش از 500 نفر را صاحب شغل کرده که از طریق صنایع دستی درآمد حلال کسب می‌کنند.

او که بدون هیچ سرمایه ای و تنها با تسهیلات کمیته امداد شروع کرد، اکنون بیش از 12 میلیارد ریال سرمایه دارد و حدود 200 میلیون ریال هم درآمد ماهانه دارد.

مهران دوران آدامس فروشی و آوارگی در شهر، اینک یک کارآفرین برتر شده و کلاس‌ های آموزشی اش در صنایع دستی، در 30 روستای استان کهگیلویه و بویراحمد دایر شده اند و منجر به تولیدات انواع صنایع دستی می‌ شوند.

او تاکنون برای بیش از 10 هزار نفر کلاس آموزشی برگزار کرده که قریب به سه هزار نفر از آنان مددجویان معرفی شده از کمیته امداد هستند. که آنان بعد از آموزش از این طریق صاحب شغل و درآمد می شوند.

تا همین جای کار، او نه تنها برای خودش و خانواده پر جمعیتش و این 500 نفر، اشتغال ایجاد کرده و آنها را بیمه کرده بلکه بعد از اینکه آنها را رایگان آموزش می ‌دهد، محصولات تولیدی شان را هم می‌خرد و در بازارهای کشور به فروش می ‌رساند.

کمیته امداد هم در این چرخه، بلافاصله به هر فرد روستایی مددجویی که مهارت لازم را در صنایع دستی با رشته‌ های متنوعش به دست می ‌آورد، تسهیلات می‌دهد تا بتواند با فراغت بال و بدون دغدغه مالی، محصولاتی چون گلیم، جاجیم، تابلو فرش، انواع کیف و دیگر محصولات صنایع دستی را تولید کند و تحویل کارگاه مهران دهند.

این چرخه تولید و حمایت از مددجویان روز به روز گسترده ‌تر می ‌شود و افراد بیشتری زیر این چتر قرار می ‌گیرند تا هم روستانشینان مهاجرت نکنند، هم صاحب کسب و کار حلال شوند و هم تولید در روستاها رونق بگیرد. 

مهران اکنون برای کمیته امداد یک بال است که به کمک این نهاد مقدس، به جنگ فقر و بیکاری رفته است.

کارآفرین برتر استان و کشور در چند سال، دهها لوح تقدیر و کسب عناوینی همچون تعاونی برتر تنها گوشه ‌ای از افتخارات این مرد اشتغال ‌زاست.

او قدم در راهی گذاشته است که در درستی و قداست آن کوچک ترین شکی نیست؛ راه درستی که تنها راه نجات استان کهگیلویه و بویراحمد از فقر و بیکاری است؛ کارگاه‌ های کوچک زودبازده.

مهران هنوز به نام کمیته امداد افتخار می ‌کند و هر چه دارد را به لطف خدا، آن فرد همدانی و حمایت‌ های کمیته امداد و چند اداره همکار دیگر می‌داند؛ او خودش را از خانواده بزرگ کمیته امداد می ‌داند و اکنون هم به کمک این نهاد در اندیشه گسترش کارهایش به روستاهای بیشتر و افزایش دو برابری اشتغال در سال اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل است.

قصه مهران آدامس‌ فروش تا روزی که یک زن و مرد روستایی بخاطر اقدامات او صاحب شغل و درآمد می‌ شوند، ادامه دارد...